Στα χέρια οποιουδήποτε άλλου σκηνοθέτη, το «Philomena», η αληθινή ιστορία της Φιλομένα Λι που υπήρξε μια από τις γυναίκες που στερήθηκαν τα παιδιά τους, έγκλειστη σε μοναστήρι της Ιρλανδίας τη δεκαετία του '50, κομμάτι μιας υπόθεσης που συνταράσσει ακόμη και σήμερα τη Μ.Βρετανία, θα ήταν είτε ένα κατάφωρα εκβιαστικό μελόδραμα είτε μια ταινία καταγγελίας καταδικασμένη από τη φύση της από το «based on a true story».
Ο Στίβεν Φρίαρς, όμως, δεν κάνει σινεμά επειδή τον ενδιαφέρουν οι αληθινές ιστορίες ούτε επειδή η διαδρομή της Φιλομένα Λι μοιάζει «ευκολάκι» για τη συγκίνηση του θεατή. Πιστός σε μια κατάδική του άποψη για ένα σινεμά που ίπταται της βαρύτητας της καθημερινότητας προκειμένου να αναδείξει την αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι, σκηνοθετεί ένα απολαυστικό, μελαγχολικό και συνάμα καυστικό road movie που τρέχει πάνω στις ανεξερεύνητες οδούς της ανθρώπινης κατάστασης. Σε μια ταινία που ακόμη κι αν δεν ήξερες πως είναι δική του, θα στοιχημάτιζες χωρίς δεύτερη σκέψη πως ανήκει σε αυτόν.
Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για τo «Philomena» του Στίβεν Φρίαρς.
Το Flix συνάντησε τον Στίβεν Φρίαρς στο 70ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας για να ανακαλύψει πως η σχέση του με τους δημοσιογράφους βασίζεται σε λιτές, σύντομες απαντήσεις που προφανώς υποννοούν περισσότερα απ' όσα εννοούν. Ακριβώς όπως και οι υπέροχες ταινίες του...
Την πρώτη φορά που άκουσα την ιστορία της Φιλομένα Λι εξοργίστηκα. Δεν είχα ιδέα για το γεγονός. Σχεδόν δεν μπορούσα να πιστέψα στ' αυτιά μου. Βρήκα την ιστορία πάρα πολύ συγκινητική.
Μπορεί να σας ακούγεται παράλογο, αλλά πρέπει να νιώθεις τυχερός όταν κάποιος σου προσφέρει δουλειά. Οπότε αρχικά αυτό είναι κάτι σε κάνει να σκεφτείς σοβαρά να κάνεις μια ταινία. Μετά έρχεται στην ομάδα σου η Τζούντι Ντεντς. Και έχεις πια συμφωνήσει. Επίσης μου αρέσει ο συνδυασμός κωμωδίας και τραγωδίας.
H Φιλομένα Λι είναι μια απίστευτη γυναίκα, εμπνευστική. Η ικανότητα της για συγχώρεση σου κόβει την ανάσα. Το κάνει όλο να φαίνεται τόσο εύκολο. Ενεργεί ορμώμενη από την πίστη. Φαντάζομαι πως κάτι τέτοιο είναι η ολοκληρωτική πίστη. Δεν έχω την παραμικρή ικανότητα να σκεφτώ πως θα ενεργούσα εγώ στη θέση της. Δεν έχω ούτε ίχνος από τη μεγαλοσύνη της.
Οταν δεν αισθάνομαι κάτι στο γύρισμα, σημαίνει ότι κάτι πηγαίνει λάθος. Είναι τόσο απλό. Λειτουργώ περισσότερο με το ένστικτο. Οταν έχεις τόσο σπουδαίους ηθοποιούς, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να βγάλεις το σκασμό. Αν, ωστόσο, κάτι μου φαίνεται λάθος θα το πω.
Δεν υπάρχει κάποιο μυστικό στο πως συνδυάζεις το χιούμορ με την τραγωδία. Απλά το κάνεις, είτε βρίσκεσαι στο γύρισμα, είτε στο μοντάζ. Οι άνθρωποι που θαυμάζω το κάνουν: ο Γούντι Αλεν, ο Ερνστ Λιούμπιτς, ο Μπίλι Γουάιλντερ.
Οταν μπήκα στην ταινία, η ιστορία υπήρχε. Δεν μπορείς να αλλάξεις την ιστορία. Συνέβαλα στο σενάριο κυρίως σε τεχνικά ζητήματα. Ή είπα τη γνώμη μου για πράγματα που δεν μου φάνηκαν πολύ ενδιαφέροντα. Το σενάριο όμως ανήκει στον Στιβ Κούγκαν και τον Τζεφ Πόουπ.
Ευτυχώς βρίσκομαι στη λίστα των σκηνοθετών που εμπιστεύεται τυλφά η Τζούντι Ντεντς. Οπότε δεν χρειάζεται να κάνω τίποτε άλλο παρά να την προστατεύω. Είμαι απλά τυχερός.
Τι μπορείς να πεις για τη Τζούντι Ντενς; Κάνει αυτή τη δουλειά 500.000 χρόνια τώρα.Είναι μια υπέροχη γυναίκα. Χαρισματική, γενναιόδωρη. Φυσικά και είναι ματαιόδοξη. Και καλά κάνει γιατί είναι σπουδαία.
Δεν ξέρω τι είναι αυτό που κάνεις τους ηθοποιούς με τους οποίους συνεργάζομαι να μου έχουν εμπιστοσύνη. Το μόνο που ξέρω είναι πως για να κάνεις μια ταινία πρέπει να εμπιστεύεσαι τους συνεργάτες σου.
Είναι αδύνατον να ξεχωρίσω κάποια από τις ταινίες μου ως πιο αγαπημένη μου. Μπορώ όμως να παραδεχτώ πως έκανα τεράστια λάθη στη φιλμογραφία μου. Επίσης, ειλικρινά, δεν βλέπω ποτέ τις ταινίες μου από τη στιγμή που τις έχω ολοκληρώσει. Μου είναι αδύνατον.
Ο νέος Πάπας φαίνεται ωραίος τύπος. Θα του έκανε καλό να δει την ταινία. Οχι για προσωπική μου ικανοποίηση, αλλά για να κατανοήσει πόσο μικρή είναι η απόσταση ανάμεσα στη θρησκεία και την πίστη. Αν θέλει να ξεσκεπάσει τα πράγματα και να σταματήσει την πρακτική της καθολικής εκκλησίας να καλύπτει τα λάθη της, αυτή είναι η ιδανική ταινία για τον Πάπα.
Το μόνο πράγμα στο οποίο πιστεύω είναι η Αρσεναλ. Τραγική επιλογή, ε; Δεν πιστεύω σε τίποτα άλλο. Βασικά γιατί σαν παιδί βαριόμουν αφόρητα την εκκλησία που με πήγαινε η μητέρα μου. Μετά από πολλά χρόνια εκκλησίας, ανακάλυψα πως ήμουν Εβραίος. Και εκεί τελείωσε οποιαδήποτε σχεση μου με τις θρησκείες.
Το πρώτο πράγμα που κατέστρεψε το Χόλιγουντ ήταν το ίδιο το αμερικάνικο σινεμά. Από τότε που η βιομηχανία θέλησε να γίνονται μόνο συγκεκριμένες ταινίες, τα καλύτερα σενάρια βρίσκονται πλέον στην τηλεόραση. Μου έκαναν μια πρόταση από το ΗΒΟ.
Η τραγωδία που ζω εδώ και χρόνια είναι πως πιστεύω πως οι ταινίες που κάνω είναι διασκεδαστικές και έξυπνες την ίδια στιγμή. Μεγάλωσα βλέποντας έξυπνες ταινίες που πλέον δείχνουν να έχουν τελειώσει. Τέτοιες ταινίες θα ήθελα να κάνω.
Το «Philomena» του Στίβεν Φρίαρς, υποψήφιο για τέσσερα Οσκαρ, κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες στις 27 Φεβρουαρίου από τη Feelgood Entertainment.
Διαβάστε ακόμη:
