«Μια ταινία που μας κάνει να πιστεύουμε σ’ ένα καλύτερο αύριο,» αυτοχαρακτηρίζεται το «Viva la Libertà», η νέα ταινία του Ρομπέρτο Αντό, μια απολαυστική πολιτική σάτιρα, βραβευμένη με το Νταβίντ ντι Ντονατέλο για το σενάριό της, μια ταινία που, ανάλαφρα, αποδίδει τον ύψιστο παραλογισμό που είναι η Ευρώπη του σήμερα. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ο Τόνι Σερβίλο του «Il Divo» και της «Τέλειας Ομορφιάς», υποδύεται τον Ενρίκο Ολιβέρι… αλλά και τον Τζιοβάνι Ερνάνι, τις δυο πανομοιότυπες και ταυτόχρονα ριζικά διαφορετικές όψεις της ίδιας φιγούρας: του πολιτικού που υπόσχεται ότι θα βγάλει τη χώρα του από την κρίση. Ο ένας είναι λογικός αλλά άτολμος, ο άλλος έχει τις λύσεις αλλά δεν έχει τα λογικά του.
Στο «Ζήτω η Ελευθερία», ο Γενικός Γραμματέας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Ιταλία, ο Ενρίκο Ολιβέρι, καλείται να αντιμετωπίσει τον έντονο ρυθμό της προεκλογικής περιόδου σε μία χώρα σε κρίση, την κοινή γνώμη, τους δημοσιογράφους, τα κανάλια, τις δημοσκοπήσεις και τα ποσοστά της πρόθεσης ψήφου, που όλο και λιγοστεύουν για το κόμμα του. Μια νύχτα λοιπόν, αποφασίζει να... εξαφανιστεί, βρίσκοντας καταφύγιο στο σπίτι μιας παλιάς του φίλης στο Παρίσι. Προσπαθώντας ν’ αποφύγουν το σκάνδαλο, η σύζυγός του και ο πιστός βοηθός του βρίσκουν μια ανορθόδοξη λύση: Ο Ενρίκο έχει έναν δίδυμο αδερφό, τον Τζιοβάνι, έναν ευφυή, ιδεαλιστή φιλόσοφο, που όμως πάσχει από χρόνια κατάθλιψη και μόλις έχει βγει από την ψυχιατρική κλινική όπου νοσηλευόταν. Η «αντικατάσταση» γίνεται, ο λαός και το κόμμα πιστεύουν ότι ο Γενικός Γραμματέας ξαναβρίσκεται στην θέση του και στο τιμόνι της προεκλογικής εκστρατείας κι ο Τζιοβάνι παίζει με ζήλο το ρόλο του, παρεκκλίνοντας από την τακτική του αδερφού του. Προσφέρει στην πολιτική ζωή της χώρας την ανθρωπιά που της έλειπε και ξαφνικά οι δημοσκοπήσεις φέρνουν χαμόγελα. Οι κάμερες τοναγαπούν και οι πολίτες μοιάζουν πανέτοιμοι να τον ψηφίσουν!
Ο Ρομπέρτο Αντό, εμπνευστής αυτής της κωμικής αλλά καίριας και ειλικρινούς ιστορίας, είναι συγγραφέας και σεναριογράφος, έχει σκηνοθετήσει πολλά θεατρικά έργα κι αυτή είναι η πέμπτη ταινία που σκηνοθετεί για τον κινηματογράφο, βασισμένη στο δικό του μυθιστόρημα, «Ο άδειος θρόνος» («Il Trono Vuoto») που εκδόθηκε το 2012. Με τρόπο καθόλου προβλέψιμο, ο Αντό έχει γράψει και σκηνοθετήσει μια ταινία που, πέρα από το χιούμορ της, ή ακριβώς γι’ αυτό, αποτυπώνει με τρόπο εκπληκτικό μια πραγματικότητα που θα μπορούσε να είναι η ελληνική. Με αφορμή αυτήν την… εγγύτητα, ο σκηνοθέτης μοιράστηκε με το Flix λίγες σκέψεις για την ταινία του και για τις ζωές μας.
Δε θέλω να πω ότι η σημερινή πολιτική εικόνα της Ευρώπης χρειάζεται μια κωμωδία για να αποτυπωθεί. Η κωμωδία είναι, ωστόσο, ένας κώδικας, όπου μπορεί να ζήσει κανείς μια ορισμένη ελευθερία και στην οποία μπορεί κανείς να δώσει μία ορισμένη δόση βαρύτητας. Τα στοιχεία αυτά είναι απαραίτητα για να διηγηθεί κανείς την πολιτική του σήμερα, κάτι το οποίο είναι κατά βάθος μόνο μία αφορμή για να μιλήσει κανείς για το κενό, που η ίδια η ζωή αποφεύγει.
Δεν είχα στο μυαλό μου κάποιες κινηματογραφικές αναφορές γράφοντας την ιστορία και το σενάριό μου. Κάποιος σκέφτηκε ότι μπορεί να υπήρχε κάποιος υπαινιγμός στον χαρακτήρα του Chance της ταινίας «Να είσαι εκεί κύριε Τσάνς», με τον Πίτερ Σέλερς. Μία πολύ ωραία ταινία, που ωστόσο αντανακλά έναν κόσμο που είναι εκ διαμέτρου αντίθετος με αυτόν που αντιπροσωπεύει το «Ζήτω η Ελευθερία». Φυσικά ήμουν επηρεασμένος από την ιταλική πολιτική κατάσταση, εάν υπάρχει μία χώρα όπου ζει κανείς για χρόνια στο χείλος της καταστροφής, μια κατάσταση που είναι μεταξύ φάρσας και τραγωδίας, αυτή είναι η Ιταλία. Αν υπάρχει μια χώρα που θα ήθελα να βρω ένα δίδυμο (αδερφό), που θα ήθελε να βγάλει μία χώρα από την παρακμή, αυτή είναι η Ιταλία. Αλλά νομίζω ότι σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες μπορεί να εφαρμοστεί αυτή η δραματουργία.
Ο Τόνι Σερβίλο ήταν ο μόνος ηθοποιός με τον οποίο θα έκανα την ταινία. Χωρίς αυτόν δεν θα το είχα επιχειρήσει. Μου αρέσει αυτή η διπλή ικανότητα του Τόνι, το γεγονός ότι διαθέτει ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, υπαρκτό κι εγγεγραμμένο στην πραγματική ζωή, και, ότι μαζί έχει μια μοναδική ικανότητα να επιτρέπει στο θεατή να βυθίζεται στους μαιάνδρους της ψυχικής ζωής, την υπόθεση και την αναστολή της σκέψης.
Το «Ζήτω η Ελευθερία» βγαίνει στις αίθουσες στις 3 Απριλίου, σε διανομή του Κινηματογράφου Δαναού
