Ο Διονύσης Μαρτινέγκος, επίμονα Ζακυνθινός, ο αποκαλούμενος «γιατρός», ήταν ο πιο γνωστός, ο πιο εξειδικευμένος, ικανός μεταφραστής και υποτιτλιστής ταινιών στην Ελλάδα, με πάνω από 4.000 τίτλους στο ενεργητικό του κι ισάριθμα καλαμπούρια, ατάκες, αναμνήσεις που αφήνει πίσω. Την Παρασκευή, 5 Μαΐου, μάθαμε ότι ο «γιατρός» έφυγε και στραφήκαμε στον Ζήνο Παναγιωτίδη, διανομέα και ιδιοκτήτη τής Rosebud.21, για να μοιραστεί, εδώ στο Flix, τον δικό του αποχαιρετισμό για τον επί δεκαετίες συνεργάτη και φίλο του.
Ζήνος και Διονύσης, προετοιμασία για γύρισμα, στην ταινία «Ο Τοίχος» του Γιλμάζ Γκιουνέι - τελικά η σκηνή κόπηκε στο μοντάζ!
Προς Διονύση, επιστολή.
Μετά από πέντε δεκαετίες αποχωριζόμαστε, αγαπημένε μας «γιατρέ».
Πρωτοσυναντηθήκαμε στο γραφείο του πρωτοπόρου διανομέα ποιοτικών ταινιών και δασκάλου μας, Σωκράτη Καψάσκη.
Εσύ φέρελπις μεταφραστής ταινιών κι εγώ προγραμματιστής στον κινηματογράφο Τέχνης «Αλκυονίδα».
Μέσα σ’ όλα αυτά τα χρόνια συνεργαστήκαμε, συνεταιριστήκαμε και συνταξιδέψαμε σε ουκ ολίγα φεστιβάλ.
Το καυστικό και ενίοτε φαρμακερό σου χιούμορ είχε αφήσει εποχή. Πώς να μην το είχες, όταν λάτρευες τον Μπάστερ Κίτον, τον Ερνστ Λιούμπιτς και τον Μπίλι Γουάιλντερ, το διαχρονικό τρίγωνο της αντισυμβατικής κωμωδίας.
Πόσες φορές δεν «θάψαμε» ανθρώπους του χώρου μας ως παρείσακτους σε αυτόν τον μαγευτικό κόσμο της μεγάλης οθόνης. Πόσες φορές με δική σου παρότρυνση δεν αναρωτηθήκαμε, αν υπάρχει αστυνομία του σινεμά, για να συλλάβει συγκεκριμένους σκηνοθέτες και να ησυχάσουμε από δαύτους. Πόσες φορές αναφερθήκαμε σε «κλεισοπόρτηδες» ηθοποιούς, που ήταν βασιλείς της εμπορικής αποτυχίας και πόσο συχνά χρησιμοποιούσαμε γι’ αυτούς τον δικό σου όρο «πορτ φερμέ». Οι γνωστές σου ονοματοδοσίες (παρατσούκλια) έδωσαν καινούρια ταυτότητα σε ένα μεγάλο αριθμό κινηματογραφιστών αμφισβητούμενης επάρκειας. Ηθελα να σταθώ σε αυτήν την πλευρά σου, «γιατρέ», για να σε θυμόμαστε πάντα με τις ατάκες σου.
Δε θέλω να παραλείψω βέβαια, ότι στα 50+ χρόνια της καριέρας μου εσύ και οι άξιοι συνεργάτες σου μετέφρασαν σχεδόν όλες, από τις πάνω από 2.000 ταινίες που έχουν περάσει από τα χέρια μου. Αυτό, σαν αναγνώριση της υψηλής ποιότητας της δουλειάς σου.
Αφήνω για το τέλος την προτροπή μου, όταν θα είσαι εκεί ψηλά, να μην ξεχάσεις να ενημερώσεις τους γύρω σου από πού βγήκαν οι εκφράσεις «χασάπη, γράμματα» και «ο Ιησούς με το ποδήλατο».
Εγώ σου υπόσχομαι ότι αυτό που μου ζητούσες εδώ και χρόνια, να καθίσουμε μπροστά σε μια κάμερα και να διηγηθούμε εμπειρίες μας και άγνωστες ιστορίες του ελληνικού Χόλιγουντ, θα το κάνω άμεσα. Η διπλανή μου καρέκλα θα είναι άδεια. Ή μήπως όχι;
Ο φίλος σου,
Ζήνος
