Το «Οιδιπόδειο αλά Γαλλικά» είναι η πέμπτη σκηνοθετική απόπειρα της Ζιλί Ντελπί, μιας ηθοποιού που δεν αρκέστηκε ποτέ σε μια ιδιότητα, αφού ακόμη και στις σημαντικότερες ταινίες που πρωταγωνίστησε (και φυσικά αναφερόμαστε στην τριλογία του «Before...» του Ρίτσαρντ ΛΙνκλέιτερ) η 46χρονη σήμερα Γαλλίδα συμμετείχε ενεργά από το σενάριο - κερδίζοντας δύο υποψηφιότητες για Οσκαρ Σεναρίου - μέχρι και το soundtrack.
Αμερικάνα πολίτης ήδη από το 2001, αλλά Γαλλίδα στη ψυχή και Ευρωπαία στην καρδιά, η Ζιλί Ντελπί μιλάει στο Flix για τους πολλούς και διαφορετικούς ρόλους της ζωής της, τη λατρεία της για τον Γούντι Αλεν, τις αγαπημένες της γυναίκες δημιουργούς και αποκαλύπτει τι κάνει κατά τη διάρκεια του κακού σεξ...
Μαζί με τον Βενσάν Λακόστ στα γυρίσματα του «Οιδιπόδειου αλά Γαλλικά»
Το «Οιδιπόδειο αλά Γαλλικά» είναι η πέμπτη σου ταινία ως σκηνοθέτης. Ποια είναι τα πράγματα που έμαθες πίσω από την κάμερα και που δεν μπορούσες ποτέ να φανταστείς με το να είσαι απλά ηθοποιός;
Απλά ηθοποιός; Πίσω από την κάμερα, έμαθα πως η υποκριτική είναι το πιο δύσκολο πράγμα απ' όλα γιατί εκτίθεσαι. Οταν είσαι σκηνοθέτης έχεις πολλούς ανθρώπους να δουλεύουν για σένα, αρκετή υποστήριξη. Ο ηθοποιός είναι σαν να πηδάει από ένα αεροπλάνο ελπίζοντας πως θα ανοίξει το αλεξίπτωτο.
Ποια είναι η γνώμη σου για το πολυσυζητημένο θέμα της ισότητας των φύλων στην κινηματογραφική βιομηχανία. Είναι περισσότερο δύσκολο για μια γυναίκα σκηνοθέτη να κάνει μια ταινία στην Ευρώπη;
Τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα στην Ευρώπη. Εχω καταφέρει να χρηματοδοτήσω όλες τις ταινίες που ήθελα να κάνω. Το Χόλιγουντ είναι μια άλλη ιστορία. Νομίζω πως κάθε γυναίκα σκηνοθέτης που είναι επιτυχημένη πρέπει να αναλάβει μια νεότερη γυναίκα σκηνοθέτη και να τη βοηθήσει, όπως ο Στίβεν Σπίλμπεργκ έγινε μέντορας του Τζέι Τζέι Εϊμπραμς, για παράδειγμα.
Ποιες είναι οι γυναίκες σκηνοθέτες που εκτιμάς περισσότερο;
Η Τζέιν Κάμπιον, η Αντρεα Αρνολντ, η Κάθριν Μπίγκελοου, η Κάθριν Χάρντγουικ. Αλλες που ξεχνάω.
Πώς θα περιέγραφες το «Οιδιπόδειο αλά Γαλλικά»; Σαν μια πολιτικά ανορθόδοξη ρομαντική κομεντί; Σαν μια ερωτική ταινία τρόμου; Σαν μια ταινία του Γούντι Αλεν γυρισμένη στο Παρίσι όχι από τον Γούντι Αλεν;
Χε χε. Ευχαριστώ για την αναφορά στον Γούντι Αλεν. Πέρασα ωραία με μια πραγματικά τρελή ιστορία. Μια ερωτική ιστορία τρόμου σαν αυτή. Οταν συμβαίνει βέβαια στην πραγματικότητα, συνήθως δεν είναι αστεία.
Μια που αναφερθήκαμε σε αυτόν, τι ακριβώς γίνεται με το πρότζεκτ με τον Γούντι Αλεν. Πρέπει να είναι όνειρο ζωής για σένα.
Ξεκίνησα να το γράφω 15 χρόνια πριν και κάπως νιώθω ότι δεν πρόκειται να το τελειώσω ποτέ. Εχω γράψει αρκετές ταινίες που δεν έχω βρει τον τρόπο να τις κάνω πραγματικότητα. Αυτή όμως δεν μπορώ να τη γράψω. Δεν ξέρω. Εχω μπλοκάρει. Ισως πρέπει να έρθει να τη γράψουμε μαζί.
Τι ήταν αυτό που ήθελες να πεις στο «Οιδιπόδειο αλά Γαλλικά»:
Ηθελα να δείξω γυναίκες στα 40 τους, να ερωτεύονται, να μεγαλώνουν παιδιά, ψυχοπαθείς... Με κάποιο τρόπο η ταινία είναι το αντίθετο από το μύθο του Οιδίποδα. Ο Λολό δεν αγαπάει τη μητέρα του, απλά τη χρησιμοποιεί και την καταστρέφει. Η σχέση τους δεν είναι μια σχέση πάθους, αλλά μια σχέση βολέματος. Ενας αληθινά μοντέρνος ήρωας κενός από συμπάθεια - όπως ακριβώς η κοινωνία μας.
Πώς συνδυάζεις τους διαφορετικούς ρόλους στη ζωή σου: ηθοποιός, σκηνοθέτης, μητέρα, γυναίκα, ερωμένη, φίλη;
Κοιμάμαι μόνο τέσσερις ώρες τη νύχτα. Είναι σκληρό. Γράφω και τρώω και μαγειρεύω την ίδια στιγμή. Το κομπιούτερ μου είναι όλο καλυμμένο από φαγητά. Είμαι καταβεβλημένη. Χρειάζομαι βοηθό. Μήπως έχετε υπόψη σας κανέναν;
Πώς μπορείς να είσαι τόσο ανοιχτή μιλώντας για σεξ, αγάπη και άλλες καταστροφές στις ταινίες σου; Είναι συνειδητό ή είσαι κάπως έτσι και στην πραγματική ζωή;
Χμ... Είναι πάντα αστείο να μιλάς για το σεξ. Εξαρταται βέβαια από την προσέγγιση. Οταν γρα΄φω για το σεξ, 99 φορές στις 100 είναι αστείο. Στο «Δυο Μέρες στο Παρίσι», η Μαριόν είχε μια φωτογραφία του αγοριού της με μπαλόνια στα γεννητικά του όργανα σαν χριστουγεννιάτικο δώρο. Και το έδειχνε στους γονείς της... Στην αληθινή ζωή το σεξ δεν είναι τόσο αστείο όσο στις ταινίες μου, αλλά παραμένει αρκετά διασκεδαστικό. Οταν είναι καλό είναι καλό. Οταν είναι κακό απλά κοιμάμαι κατά τη διάρκεια.
Είσαι ιδιαίτερα αγαπητή από διαφορετικές γενιές λόγω της Σελίν στην τριλογία του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ. Είναι αυτός ο ρόλος ιδιαίτερος και για σένα;
Είναι σκληρή δουλειά. Το γράψιμο, να καταλάβεις ποιοί είναι οι χαρακτήρες, να τους υποδυθείς. Δεν το βλέπω πολύ ρομαντικά, επειδή αναγνωρίζω όλη τη δουλειά πίσω από τη «μαγεία».
Οι νευρώσεις μας ορίζουν αυτό που είμαστε;
Οχι. Αυτό που κάνουμε και δημιουργούμε μας ορίζει, ποιον/τι αγαπάμε/μισούμε επίσης. Οι νευρώσεις απλά μας κρατάνε πίσω.
Στο γύρισμα του «Οιδιπόδειου αλά Γαλλικά» - ο Ντάνι Μπουν στο κέντρο, ο Καρλ Λάγκερφελντ στην άκρη αριστερά
Διαβάστε και δείτε ακόμη:
