Η ταινία
Η Αλεξάνδρα βρίσκεται στο σπίτι της, για την συγκέντρωση μετά την κηδεία της Μητέρας της.. Έχει την ανάγκη να ανακοινώσει στους υπόλοιπους συγγενείς της ότι είναι γυναίκα. Η αντίδρασή τους την τρόμαζε στο παρελθόν, αλλά από τη στιγμή που η ίδια της η μητέρα την βοήθησε να απελευθερωθεί απο τους φόβους της, απέκτησε δύναμη και αυτοπεποίθηση. Το Name Day είναι η ιστορία για την αναγέννηση μιας κόρης την ημέρα της κηδείας της μητέρας της.
Ο σκηνοθέτης
Ο Κώστας Δημητριάδης γεννήθηκε το 1995 στην Αθήνα όπου και μεγάλωσε. Εχει σπουδάσει Κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και Σκηνοθεσία στη Σχολή Κινηματογράφου και Τηλεόρασης Λυκούργου Σταυράκου. Εχει εργαστεί σε παραγωγές στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Το «Name Day» είναι η πρώτη μικρού μήκους ταινία του.
Πέντε ερωτήσεις για το «Name Day»:
Πώς επιλέξατε το θέμα της ταινίας σας, ποια ήταν η αρχική ιδέα, ποια η ανάγκη να αφηγηθείτε αυτή την ιστορία;
Τo «Name Day» γεννήθηκε από μια βαθιά και προσωπική μου ανάγκη να κατανοήσω την έννοια της αποδοχής. Η οποία είναι μια έννοια που αδυνατώ να καταλάβω γιατί μας έχει δυσκολέψει τόσο. Μέσα από τα δικά μου βιώματα, η αποδοχή αποτυπώθηκε στην σχέση με τη μητέρα. Η μητέρα ως κάτι ρευστό αποτυπώνεται σε διάφορους χαρακτήρες της ταινίας . Συμβολίζει εν προκειμένω την πρωταρχική αγάπη και αποδοχή που κάθε άτομο έχει δικαίωμα να λαμβάνει και να δίνει. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε η Αλεξάνδρα, μια τρανς γυναίκα η οποία στην πιο τραγική μέρα της ζωής της, απελευθερώνεται εσωτερικά από το βάρος που κουβαλούσε μια ζωή. Το βάρος της απόρριψης, του στίγματος και της τρανσφοβίας. Η Αλεξάνδρα αντικατοπτρίζει την ζωτικής σημασίας ανάγκη μας για αποδοχή και αγάπη σε έναν κόσμο που συνεχώς την στερεί απ' ό,τι εκείνος θεωρεί διαφορετικό, μη κανονικό. Σε έναν κόσμο που παρακολουθεί δολοφονίες τρανς ατόμων και σιωπά, σε έναν κόσμο που αρνείται την ορατότητα και την αυτοδιάθεση. Στον ίδιο όμως κόσμο που μέσα από τους αγώνες των τρανς ατόμων έχει καταφέρει να κατοχυρώσει σταδιακά ολοένα και περισσότερα δικαιώματα και κατακτήσεις και που δεν θα σταματήσει μέχρι να χωράμε όλα μέσα σ ‘αυτόν.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση του να είσαι σκηνοθέτης στην Ελλάδα σήμερα; Τι σας δυσκόλεψε στην πραγματοποίηση της ταινίας, τι σας έφερε μεγάλη χαρά, ή τι σας εξέπληξε - θετικά ή αρνητικά;
Είναι πολύ δύσκολο στην Ελλάδα του σήμερα, να πραγματώσεις την τέχνη σου, σε ένα περιβάλλον που συχνά είναι γεμάτο εμπόδια. Πόσο μάλλον όταν κάνεις τα πρώτα σου βήματα στον χώρο. Την ταινία μου κατάφερα να την ολοκληρώσω δουλεύοντας παράλληλα σε μια full time και απαιτητική δουλειά και είμαι πολύ περήφανος γι’ αυτό. Παρά την τρομερή κούραση, η ανάγκη για δημιουργία και η χαρά που μου δίνει ο κινηματογράφος με ώθησε να ξεπεράσω τον εαυτό μου. Αισθάνομαι πραγματικά τυχερός και ευγνώμων που η πρώτη μου ταινία πραγματοποιήθηκε με ένα εξαιρετικό συνεργείο και ανθρώπους που στάθηκαν δίπλα μου. Αυτό είναι και το πιο συγκινητικό κομμάτι για εμένα. Όσες δυσκολίες κι αν συνάντησα σαν σκηνοθέτης, από την πρώτη μέρα που άρχισα να γράφω το σενάριο μέχρι και το τελευταίο μοντάζ, η κινητήριος δύναμη μου ήταν η στήριξη και η αλληλεγγύη όλων των ανθρώπων που συνέβαλαν σε αυτήν την ταινία και κυρίως η αγνή ανάγκη όλων μας να κάνουμε αυτό που αγαπάμε.
Είναι οι πλατφόρμες και η νέα πραγματικότητα του streaming μια ευκαιρία για τη διανομή και προβολή της μικρού μήκους ταινίας; Πού στέκεστε στο δίλημμα αίθουσες ή πλατφόρμες;
Πιστεύω ότι οι ταινίες είναι φτιαγμένες για το σινεμά. Η εμπειρία της παρακολούθησης μιας ταινίας σε κινηματογραφική αίθουσα είναι μοναδική και αλησμόνητη. Αποτελεί μια τελετουργία που σε βγάζει από την ευκολία του να δεις μια ταινία στο σπίτι. Σε βγάζει απ’ το comfort zone σου και σε ανταμείβει όταν η μεγάλη οθόνη με τον επιβλητικό της χαρακτήρα σε κάνει να καταλάβεις τι σημαίνει κινηματογράφος. Ωστόσο, οι καιροί αλλάζουν και είναι καλό να είμαστε ευέλικτοι στις αλλαγές όπως και στα νέα μέσα προβολής και προώθησης. Πόσο μάλλον, σε μια γενικά δύσκολη εποχή, αλλά και ειδικά στο τομέα του κινηματογράφου, οι οποίοι κλείνουν ολοένα και περισσότερο τα τελευταία χρόνια. Οι πλατφόρμες streaming αποτελούν ένα εύκολα προσβάσιμο μέσο για την προβολή ταινιών στο ευρύ κοινό, που μπορεί να μην έχει τον χρόνο ή τα χρήματα ώστε να πηγαίνει όσο συχνά θέλει στο σινεμά. Ακόμα, αποτελούν ένα μέσο προώθησης και προβολής για πολλές μικρού μήκους ταινίες που δεν έχουν την δυνατότητα να προβληθούν στις κινηματογραφικές αίθουσες. Στο δίλημμα αίθουσες ή πλατφόρμες θα έλεγα και τα δύο εξίσου. Οφείλουμε να στηρίζουμε τους κινηματογράφους με την παρουσία μας και παράλληλα όλες τις σύγχρονες προσπάθειες να γίνει ο κινηματογράφος κομμάτι της ζωής μας, προσβάσιμο σε όλα μας.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο; Τι σημαίνουν οι συνεχείς επιτυχίες της ελληνικής ταινίας μικρού μήκους στο διεθνές τοπίο;
Το Φεστιβάλ Δράμας προάγει το έργο νέων καλλιτεχνών και δίνει την ευκαιρία να αναδειχθεί η δουλειά τους στο ευρύ κοινό, κάτι που αποτελεί σημαντική εμπειρία για κάθε νέο κινηματογραφιστή/-στρια. Είναι μια κινηματογραφική γιορτή που συμβάλει στην γνωριμία ανθρώπων με κοινά οράματα, στόχους και προβληματισμούς, ένα πεδίο έμπνευσης και συνεργασίας. Προσωπικά χαίρομαι πολύ που η πρώτη μου ταινία επιλέχθηκε για το Φεστιβάλ και για την ευκαιρία που μου δίνεται να προβληθεί η δουλειά μου σε ένα Φεστιβάλ σαν αυτό της Δράμας. Σχετικά με τις συνεχείς επιτυχίες των ελληνικών μικρού μήκους ταινιών τα τελευταία χρόνια θεωρώ πως ο ελληνικός κινηματογράφος έχει έναν πολύ δικό του χαρακτήρα και μια σημαντική παρακαταθήκη. Οι περίεργες εποχές που ζούμε νομίζω ότι καταφέρνουν με κάποιον τρόπο να αποτυπωθούν δημιουργικά στις ταινίες, κάτι που για μένα είναι αρκετά αισιόδοξο ως προς τους τρόπους έκφρασης που μπορούμε να βρούμε στο σήμερα. Πιστεύω ότι αυτή η μοναδικότητα του ελληνικού σινεμά είναι διακριτή και έχει κάτι να πει και ελπίζω πως με τα χρόνια οι επιτυχίες αυτές θα βοηθήσουν κι εμάς τους/τις κινηματογραφιστές/-στριες να έχουμε ευκολότερη πρόσβαση στην παραγωγή ταινιών.
Ο,τι κι αν γίνει το σινεμά θα επιβιώσει γιατί...
Γιατί πάντα θα αναζητάμε την συντροφιά αυτών των παράλληλων κόσμων που ζωντανεύουν στην οθόνη.
Δείτε εδώ το τρέιλερ του «Name Day»:
Name Day | Cast: Κωνσταντίνα Λία, Μυρτώ Αλικάκη, Τζίνη Παπαδοπούλου, Μαρία Κλέαρχου, Χρήστος Ευθυμίου | Σενάριο & Σκηνοθεσία: Κώστας Δημητριάδης | Παραγωγός : Αλέξανδρος Σιπσίδης | Παραγωγή: Lama Pictures |Διεύθυνση Παραγωγής: Κατερίνα Θανοπούλου | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Φίλη Ολσέφσκι | Σκηνογράφος, Ενδυματολόγος: Σοφία Βάσο| Μοντάζ: Γαβριέλα Γερολέμου | Πρωτότυπη Μουσική: Daphne and the Fuzz | Σχεδιασμός & Μίξη Ήχου: Φίλιππος Μαρινέλης | Ηχοληψία: Γιώργος Σαραντινός | Μακιγιάζ: Κατερίνα Μπονατάκη| Με την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου
Φεστιβάλ Δράμας 2024 | Γνωρίστε εδώ όλους τους δημιουργούς και τις ταινίες του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος αλλά και τις ελληνικές ταινίες στα διεθνή προγράμματα του Φεστιβάλ
