H ταινία
Μια μεσοαστική ελληνική οικογένεια συναντιέται για το καθιερωμένο Κυριακάτικο δείπνο. Ανάμεσα σε αδιάφορες κουβέντες για το φαγητό, τον καιρό και καθημερινά ασήμαντα κουτσομπολιά, τα μέλη της οικογένειας αρχίζουν να εμφανίζουν ακραία ξεσπάσματα βίας στα οποία όμως κανένας δεν φαίνεται να δίνει ιδιαίτερη σημασία.
Η σκηνοθέτης
Γεννήθηκε το 1990 στη Θεσσαλονίκη, το 2008 ξεκίνησε τις σπουδές της στο Τμήμα Πληροφορικής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Το 2015 επελεξε να ξεκινήσει σπουδές κινηματογράφου στη SAE και σύντομα άρχισε να εργάζεται στο κινηματογράφο και τη διαφήμιση στον τομέα της παραγωγής. Το “Προφιτερόλ” είναι η πτυχιακή της ταινία.
5 ερωτήσεις για το «Προφιτερόλ»
Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία τώρα; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε να αφηγηθείτε αυτήν την ιστορία;
Tην ταινία την κάναμε με αφορμή την πτυχιακή μας εργασία. Το σενάριο είναι της Νικολέτας Γελαδάρη. Αυτό που με τράβηξε στην ιστορία της ήταν πως θα μπορούσε να αποδοθεί ρεαλιστικά μια τόσο ακραία κατάσταση.
Πώς θα περιγράφατε την ταινία σας σ' έναν υποψήφιο θεατή;
Ενα οικογενειακό γεύμα πού όλοι έχουμε φαντασιωθεί.
Τι θα θέλατε να σας ρωτήσει ή να συζητήσετε με κάποιον αφού τη δει;
Οτιδήποτε. Οι ερωτήσεις και η διάθεση για συζήτηση είναι πάντα ευπρόσδεκτες. (Αλήθεια!)
Πώς είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα; Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε από την εμπειρία;
Το «Προφιτερόλ» ήταν μια σπουδαστική ταινία και μάλιστα η πρώτη για τη Νικολέτα και εμένα. Η εμπειρία μας δίδαξε τόσα πολλά που δεν περιγράφονται σε λίγες γραμμές. Η μικρή μου εμπειρία από την ταινία μας δεν μου επιτρέπει να απαντήσω την ερώτηση του «πώς είναι να κάνεις σινεμά στην Ελλάδα σήμερα». Σίγουρα είναι δύσκολο, αλλά επιλέγουμε να κρατάμε τα θετικά. Μεγάλη (και ιδιαίτερα ευχάριστη) έκπληξη ήταν η εμπιστοσύνη που μας έδειξαν οι ηθοποιοί και η προθυμία όλων όσων ήρθαν σε επαφή με το project να βοηθήσουν.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο;
Οταν έμαθα οτι η ταινία μας επιλέχθηκε για το Φεστιβάλ δεν ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα, από την άλλη ένιωσα βέβαιη ότι αν η ταινία δεν είχε επιλεγεί θα είχα στεναχωρηθεί απίστευτα πολύ. Προσπαθώντας να εξηγήσω αυτό το (σχεδόν αχάριστο) συναίσθημα στον εαυτό μου κατέληξα στα παρακάτω. Μια ταινία μικρού μήκους, γίνεται επισήμως «ταινία» στην Ελλάδα, με το που επιλεχθεί στο Φεστιβάλ Δράμας. Οχι καλή ή κακή ταινία αλλά κατά κάποιον τρόπο το φεστιβάλ Δράμας έχει καταφέρει να ορίζει στο ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο τι σημαίνει ταινία μικρού μήκους. Παράλληλα δίνει την ευκαιρία σε πολλούς νέους σκηνοθέτες να βιώσουν μια εξαιρετικά σημαντική εμπειρία, την έκθεση του έργου τους στο ευρύ κοινό.
info
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Χρυσάνθη Καρφή Κώη, Νικολέτα Γελαδάρη / ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Χρυσάνθη Καρφή Κώη / ΣΕΝΑΡΙΟ: Νικολέτα Γελαδάρη / ΠΑΙΖΟΥΝ: Ερρίκος Λίτσης, Ευαγγελία Ανδρεαδάκη, Ερρίκος Μηλιάρης, Νάνσυ Σιδέρη / ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ: Δημήτρης Παναγιωτόπουλος / ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: Νικολέτα Γελαδάρη / ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ: Νικόλας Παπαδημητρίου / ΣΚΗΝΙΚΑ, ΚΟΥΣΤΟΥΜΙΑ: Ελένη Βαρδαβά / ΕΙΔΙΚΑ ΕΦΕ: Γιώργος Αλαχούζος, Ρούλης Αλαχούζος / STYLING: Ολίβια Αρτεμις Γουεμπ / BOΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΟΥ: Στεφανία Παπαδήμα / ΣΚΡΙΠΤ: Νίνα Αλεξανδράκη / ΜΑΚΙΓΙΑΖ: Γεωργία Αντωνοπούλου / ΗΧΟΣ: Σπύρος Λυμπερόπουλος, Θάνος Καραλής / ΗΧΗΤΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ: Στέλιος Κουπετώρης / ΜΟΝΤΑΖ: Στάμος Δημητρόπουλος / COLOR GRADING: Ηλίας Παναρίτης
Δείτε το trailer εδώ:
