Φεστιβάλ Δράμας 2017: «La Soupe» του Νίκου Σύννου

Η ταινία

«Ενας άνθρωπος έχει δύο κότες. Οταν η μία κότα αρρωσταίνει, αυτός σκοτώνει την υγιή κότα για να φτιάξει μια σούπα για την άρρωστη». Μία ιστορία που αντιστρέφει τις αντιλήψεις μας σχετικά με τις προτεραιότητες, την εξουσία και τη λεπτή γραμμή μεταξύ αγάπης, ζωής και ανοησίας.

Ο σκηνοθέτης

Ο Νίκος Σύννος είναι σκηνοθέτης κινουμένων σχεδίων από τη Λεμεσό. Εργάστηκε σε κινηματογραφικές, τηλεοπτικές και διαδικτυακές παραγωγές animation, σε Νέα Υόρκη, Λονδίνο και Κύπρο. Το 1999 ξεκίνησε το Toonachunks Animation Films, ένα εργαστήριο για έρευνα και παραγωγή ταινιών κινουμένων σχεδίων και πειραματικού animation. Διδάσκει animation στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου.

Φιλμογραφία

• «La Soupe» (2016)
• «Strawberry Fields» (2012)
• «Glory Box» (2011)
• «Chronicles of a Missing Poster» (2011)
• «Reconstructing a Land[of]mine» (2010)
• «The Republic of Cyprus 50th Anniversary [video]» (2010)
• «Attention Fragile» (2010)
• «10 Years» (2009)
• «DressQuest III» (2009)
• «Trip to the Moon II» (2007)
• «Taxi» (2006)
• «Animal Behaviour» (2005)
• «Sculpture Symposium 3» (2001)
• «Sculpture Symposium 2» (2001)
• «Sculpture Symposium 1» (2000)
• «Tracer» (1999)

5 ερωτήσεις για τo «La Soupe»

Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία τώρα; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε να αφηγηθείτε αυτήν την ιστορία; Πώς θα περιγράφατε την ταινία σας σε έναν υποψήφιο θεατή

Δεν υπήρχε μια ιστορία για να αφηγηθώ, παρά μόνο ένα ανόητο ανέκδοτο που μου έδωσε την ευκαιρία να θέσω μερικά ερωτήματα και να αναζητήσω απαντήσεις σε δύο ζητήματα, άσχετα μεταξύ τους, αλλά σημαντικά για τη ζωή μου και την αντίληψή μου αυτή τη χρονική στιγμή: τη διαχείριση εξουσίας και την πολυπλοκότητα του καρέ-καρέ κινηματογράφου.

Το ανέκδοτο πάει κάπως έτσι: «Ενας άνθρωπος έχει δύο κότες. Οταν η μία αρρωσταίνει, αυτός σκοτώνει την υγιή κότα για να κάνει μια σούπα για την άρρωστη».

Αυτή η παράδοξη πρακτική του αγρότη απεικονίζει την παρανοϊκή αλλά ρεαλιστική σχέση ανάμεσα στην εξουσία και τη ζωή υπό πλήρη έλεγχο. Από την άλλη πλευρά, με ενδιαφέρουν οι εναλλακτικοί τρόποι δημιουργίας κινηματογραφικού υλικού και η παράδοξη σχέση που μπορεί να έχει το ίδιο το κινηματογραφικό μέσο με το σενάριο.

Η ταινία επιδιώκει να αντιστρέψει τις αντιλήψεις μας σχετικά με τις προτεραιότητες που θέτουμε, την εξουσία και τη λεπτή γραμμή μεταξύ αγάπης, ζωής και ανοησίας. Αυτές οι ανόητες αποφάσεις, αυτές οι μεταφορές με ενδιαφέρουν οπτικά ως κινούμενες εικόνες. Συχνά επιλέγω μεταφορές μέσα από ζωικές συμπεριφορές… ή τη ζωική μας πλευρά. Σε αυτή την ταινία, κάνω κριτική στον άνθρωπο – «υπεράνθρωπο», με τις «έξυπνες» λύσεις για το «καλό» των άλλων…

Από την άλλη, συνειδητά υιοθετώ το ρόλο αυτού που εξουσιάζει, του δημιουργού-animator, του χειριστή αυτού του μέσου, και υπό αυτή την ιδιότητα πειραματίζομαι και παίρνω αποφάσεις για τους χαρακτήρες της ταινίας. Με πειραματικές πρακτικές κατά τη δημιουργία των κινουμένων σχεδίων, το ίδιο το κινηματογραφικό μέσο επιδρά ουσιαστικά στην ιστορία για να δώσει λύσεις, να διευκολύνει ή να δυσκολέψει άλλοτε τον αγρότη και άλλοτε τις κότες.

Η ταινία είναι η σούπα. Από τα ίδια της συστατικά στοιχεία –τα σχέδια, τα καρέ, τα πλάνα– φτιάχνονται άλλες σκηνές. Είναι μια χαοτική περίπτωση διαχείρισης.

Τι θα θέλατε να σας ρωτήσει ή να συζητήσετε με κάποιον αφού τη δει;

Τι είδους θυσία μπορεί κάποιος να κάνει για αυτά που αγαπά; Και τι είδους θυσία μπορεί να κάνει μια κότα; Μπορεί μια ταινία κινουμένων σχεδίων να συμπεριφέρεται ή να επηρεάζει με τον τρόπο λειτουργίας της την πλοκή; Πόσο κίτρινο μπορεί κανείς να βάλει σε μια ταινία; Υπάρχει λογική στη θυσία; Μήπως η αγάπη τρέφει τον θάνατο;

Το «La Soupe» είναι φαινομενικά μια απλή ταινία κινουμένων σχεδίων με πολλά ερωτήματα και λίγα λαχανικά.

Πώς είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα; Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε από την εμπειρία;

Πιστεύω ότι το να κάνεις σινεμά είναι εφικτό όταν έχεις κάτι να πεις, όταν θέλεις να μοιραστείς έναν προβληματισμό ή να φωνάξεις, ακόμα και σε καιρούς οικονομικής κρίσης.

Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο;

Είναι σημαντικό ότι μπορούμε σήμερα να μιλάμε για ένα κινηματογραφικό ρεύμα που χαρακτηρίζεται από ειλικρίνεια και κριτική ματιά στους ανθρώπινους προβληματισμούς και σχέσεις. Δεν γίνονται ταινίες επειδή υπάρχουν χρήματα, γίνονται ταινίες επειδή υπάρχουν φωνές. Το Φεστιβάλ Δράμας είναι μια πλατφόρμα που δίνει την ευκαιρία σε κάποιον να ακούσει αυτές τις φωνές, ή να τις δει καλύτερα…

info

Σκηνοθεσία, Animation: Νίκος Σύννος / Σενάριο: Νίκος Σύννος, Γιάννης Γιαπάνης / Τρισδιάστατη Μοντελοποιήση και Κίνηση: Χρίστος Τίτσιρος Γεωργίου / Ερευνα-Πειραματισμοί: Νίκος Σύννος / Compositing: Χρίστος Τίτσιρος Γεωργίου / Σχεδιασμός Ηχου: Γιάννης Χρηστίδης / Ερευνα: Αννα Ανταλουδάκη / Παραγωγή: Νίκος Σύννος, Toonachunks Animation Films, Συμβουλευτική Επιτροπή Κινηματογράφου Κύπρου - Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού Κύπρου

Περισσότερα για τον σκηνοθέτη Νίκο Σύννο και τη δουλειά του μπορείτε να ανακαλύψετε στην ιστοσελίδα του: sumaracnina.wixsite.com/nicossynnos

Παρακάτω μπορείτε να δείτε μια παλιότερη ταινία μικρού μήκους του σκηνοθέτη, με τίτλο «Animal Behaviour»:

Μάθετε πληροφορίες και δείτε υλικό των ταινιών όλων των φετινών υποψηφίων του Φεστιβάλ Δράμας εδώ. Κάθε μέρα το Flix θα παρουσιάζει κι από μία ταινία.