Στην καρδιά του Παρισιού, το τελωνείο κατάσχει επτά τόνους κάνναβης. Ενας πρώην μυστικός πράκτορας της Δίωξης ισχυρίζεται ότι μπορεί ν' αποδείξει την ύπαρξη ενός κρατικού καρτέλ, με επικεφαλής τον Ζακ Μπιγιάρ, έναν υψηλά ιστάμενο αξιωματικό τής αστυνομίας.
Πολύ πριν τους τίτλους αρχής του «Ερευνα Πάνω σε Ενα Κρατικό Σκάνδαλο«, ο Τιερί ντε Περετί θεωρεί σημαντικό να αναφέρει πως ό,τι ακολουθεί είναι προϊόν μυθοπλασίας και πως «τα συμβάντα, οι χαρακτήρες, τα γεγονότα, οι δηλώσεις και οι απόψεις δεν πρέπει να θεωρηθούν ότι αντιπροσωπεύουν την πραγματικότητα».
Η ταινία του, όμως, τρίτη από τη σκηνοθετική καρέκλα μετά το «Les Apaches» και τον «Κορσικανό», βασίζεται στο «L’Infiltre» των Ουμπέρ Αβουάν και Εμανουέλ Φανστέν και ακόμη και αν δεν γνωρίζεις το μεγάλο σκάνδαλο στο οποίο αναφέρεται (το 2017 ο διεθυντής της Δίωξης Ναρκωτικών της Γαλλίας συνελήφθη με την κατηγορία της συμμετοχής σε μεγάλο δίκτυο διακίνησης), υποπτεύεσαι ότι τα όρια ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη μυθοπλασία μάλλον θα είναι δυσδιάκριτα.
Η πρόθεση του Τιερί ντε Περετί είναι διάφανη.
Η ταινία θα σε βάλει τόσο μέσα σε όλες τις μεγάλες και μικρές, φαινομενικά ασήμαντες και σημαντικές περισσότερο από όσο νομίζεις, λεπτομέρειες μιας έρευνας που θα βρει ένα δημοσιογράφο (στην πραγματικότητα ήταν ο Εμανουέλ Φανστέν της Liberation που τον υποδύεται ιδανικά ο Πίο Μαρμάι) και έναν πληροφοριοδότη (ήταν ο Ουμπέρ Αβουάν που τον υποδύεται με θέση και κύρος μεγάλου ερμηνευτή ο Ροζντί Ζεμ) να ξεσκεπάζουν ένα τεράστιο σκάνδαλο ναρκεμπορίας. Βασισμένα σε πραγματικές αναφορές και χρόνια αναζήτησης, όλα τα γεγονότα της ταινίας αναδύουν το άρωμα του «πραγματικού γεγονότος», κάνοντας το φιλμ μια ανατριχιαστική απεικόνιση ενός υπό-κόσμου που δια-πλέκεται τόσο στενά με τον «καθρέφτη» του, την Αστυνομία.
Η εξονυχιστική, μεθοδική, γεμάτη ανατροπές και ηθικά διλήμματα έρευνα (αμυδρά θα θυμηθείτε το «Zodiac» του Ντέιβιντ Φίντσερ, που κινείται φυσικά σε άλλα επίπεδα) αντιμετωπίζεται από τον ντε Περετί σαν μια διαδρομή που ακριβώς στο σημείο που πιστεύεις ότι ότι είσαι και εσύ μέρος της, μετατρέπεται σε μια αφορμή, όχι μόνο για μια αστυνομική ταινία με ιδιαίτερο ενδιαφέρον - αν και συχνά φλύαρη με έναν τρόπο που απαιτεί όλη σου την προσοχή αλλά τελικά σε πετάει έξω πολλές φορές - αλλά για μια ταινία πάνω στην αναζήτησή της αλήθειας, τον τρόπο που αυτή «μοιράζεται» και «ερμηνεύεται» και τελικά τη σημασία της οπτικής γωνίας που η πραγματικότητα αντανακλάται στην τεχνική της αφήγησης.
Σε ένα τέλειο κύκλο μιας ερήμην αντανάκλασης της πραγματικότητας, το «Ερευνα Πάνω σε Ενα Κρατικό Σκάνδαλο» δεν είναι ούτε κατ’ ιδέαν ντοκιμαντέρ, αλλά χρησιμοποιεί τις τεχνικές και όχι το στιλ της τεκμηρίωσης για να αποβεί εύστοχο κινηματογραφικά και κυρίως καίριο πολιτικά. Χωρίς να αποφεύγει τις εμμονικές αναγωγές σε μια κοινωνία που μοιάζει να άγεται και να φέρεται από το «σκοτάδι» της αδιάφθορης (!) κρατικής μηχανής, φωτίζει την ίδια στιγμή την εμμονή των δύο πρωταγωνιστών του για να κάνει πιστευτή την αναζήτησή τους, ανοίγοντας ξανά μια υπόθεση που αφήνει διάτρητο κάθε θεσμό - και μαζί την εμπιστοσύνη των πολιτών σε αυτούς.
