Αποτελεί αντικείμενο συζήτησης στα κινηματογραφικά πράγματα το γιατί την τελευταία δεκαετία, οι ρομαντικές κομεντί έχουν υποβαθμιστεί σε είδος. Πού κρύβονται οι ταινίες με το συναρπαστικό σέτινγκ, τους έξυπνους πιπεράτους διαλόγους, το παιχνιδιάρικο σενάριο και τους πρωταγωνιστές με εκρηκτική χημεία; Το «Εισιτήριο για τον Παράδεισο» καλύπτει, τουλάχιστον, το α και το δ.
Η Τζόρτζια κι ο Ντέιβιντ υπήρξαν παντρεμένοι μόνο για πέντε χρόνια: όλη την υπόλοιπη ζωή τους μισιούνται. Οταν, ωστόσο, η νεαρή κόρη τους, Λίλι, σ’ ένα ταξίδι στο Μπαλί, ερωτεύεται ένα ντόπιο αγόρι κι αποφασίζει να το παντρευτεί και να ζήσει εκεί, οι πρώην σύζυγοι καταφθάνουν με το πρώτο αεροπλάνο, ορκισμένοι ν’ αποτρέψουν αυτό το γάμο: ακόμα κι αν για το σκοπό τους χρειαστεί, τι τρέλα, να συνεργαστούν.
Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος του δεύτερου «Mamma Mia!» ξεχνά για λίγο τα τραγούδια, αλλά επαναλαμβάνει μια ρομαντική κωμωδία με γονείς και παιδιά, με ώριμους εραστές, με εξωτικό προορισμό. Η επιτυχία της ταινίας ξεκινά και τελειώνει στην επιλογή οι δυο ηθοποιοί που ενσαρκώνουν τους κεντρικούς ήρωες να είναι η Τζούλια Ρόμπερτς κι ο Τζορτζ Κλούνεϊ, με το υπέρλαμπρο εκτόπισμά τους, την οικειότητα στο συνδυασμό τους (έχουν, άλλωστε, συμπρωταγωνιστήσει σε έξι ταινίες), το κέφι τους, το χιούμορ τους, τις χορευτικές φιγούρες τους ακόμα, σε μια σειρά από σεκάνς που θα μπορούσες και να στοιχηματήσεις ότι επινόησαν αυτοσχεδιαστικά οι ηθοποιοί για να βγουν από τη βαρεμάρα τους. Αντε και στη «νεωτεριστική» υπόνοια ότι η Τζόρτζια ήταν και είναι το δυναμικό στοιχείο στη σχέση, ενώ ο Ντέιβιντ πιο συναισθηματικός και εσωστρεφής. Αντε και στα εκπληκτικά ρούχα τής Τζόρτζια στην ταινία, τις λινές ολόσωμες φόρμες σε μαγευτικά χρώματα.
Κατά τα άλλα, το σενάριο είναι όχι μόνο προβλέψιμο αλλά και γραμμένο με μια προχειρότητα που ψιθυρίζει ότι η παραγωγή δεν θεώρησε απαραίτητο να κοπιάσει, έχοντας εξασφαλίσει τους σταρ της. Κορωνίδα σ' αυτή τη μετριότητα, όχι τόσο ο άχρωμος χαρακτήρας της κόρης Λίλι, όχι η γραφική απεικόνιση τού (πανέμορφου, να το πούμε), καλλιεργητή φυκιών αρραβωνιαστικού, ούτε το στερεοτυπικό προφίλ των Μπαλινέζων γονιών και συγγενών, αλλά η κολλητή της Λίλι, Ρεν, το «bad girl» που ξενυχτάει και πίνει και καπνίζει και... τίποτα.
Παρόλ' αυτά, είναι τόσο φωτογενής τουριστικός και κινηματογραφικός προορισμός το πολύχρωμο, πολύφυτο Μπαλί, τέτοια η ενέργεια που αναδύουν η Ρόμπερτς και ο Κλούνεϊ στις σκηνές τους και τέτοια η... στέρηση ρομαντικών κομεντί, που, ξεκάθαρα, το «Εισιτήριο για τον Παράδεισο» εξαργυρώνει, έστω στοιχειωδώς, το εισιτήριο για το σινεμά.
