Κάθε μέρα, ο Αστυνομικός 223 αγοράζει μια κονσέρβα ανανά με ημερομηνία λήξης την 1η Μαϊου, συμβολίζοντας τη μέρα που θα ξεπεράσει τον χαμένο του έρωτα. Την ίδια στιγμή δεν μπορεί να πάρει την προσοχή του πάνω από μια μυστηριώδη γυναίκα με μια ξανθιά περούκα, δίχως να γνωρίζει πως διακινεί ναρκωτικά. Ο Αστυνομικός 663 είναι διαλυμένος από τη θλίψη λόγω ενός χωρισμού. Oταν όμως η πρώην του αφήσει ένα σετ κλειδιών για το διαμέρισμά του σε ένα γειτονικό καφέ, μια σερβιτόρα θα τα χρησιμοποιήσει για να μπει στο σπίτι του και να ζωντανέψει τη ζωή του.
Η τρίτη μεγάλου μήκους του Γουόνγκ Καρ Βάι είναι ίσως η ταινία στην οποία οι αισθητικές, κινηματογραφικές και θεματικές αναφορές του συντονίζονται και απογειώνονται σε ένα φιλμ που δοξάζει το στιλ και τον ρομαντισμό, πασπαλίζοντας τα πάντα με άφθονο χιούμορ και μια διάθεση ελευθερίας που θυμίζει κάτι από την γαλλική νουβέλ βαγκ περασμένη από ένα neon ‘90s φιλτρο του φουτουριστικού Χονγκ Κονγκ.
Οι δυο ιστορίες της ταινίας ακόμη κι αν δεν συνδέονται παρά επιφανειακά, ή αν θέλετε από μικρά πράγματα που τις ενωνουν σαν σημεία σε ένα κυνήγι θησαυρού, συνθέτουν ένα κινηματογραφικό αισθητικό και συναισθηματικό τοπίο που αποκτά νόημα και λόγο ύπαρξης, πέρα από την μαγευτική σκηνοθεσία και τις σαγηνευτικές εικόνες.
Η κάμερα του Κρίστοφερ Ντόιλ ζωγραφίζει κυριολεκτικά, με παλέτα το αστικό τοπίο, τους ανθρώπους και τα φώτα του Χονγκ Κονγκ και ο Γουόνγκ Καρ Βάι, χτίζει με την ίδια ελευθερία και έμπνευση ένα ίσως σχηματικό μα αφοπλιστικα ρομαντικό κι όμορφο σύμπαν, γεμάτο από μικρές ιδιαιτερότητες που πηγάζουν από χιλιάδες διαφορετικές πηγές, μα γίνονται ξεκάθαρα δικές του.
Μπορεί να μην αγγίζει την αρτιότητα, την κομψότητα και το βάθος επόμενων ταινιών του όπως το «Ευτυχισμένοι Μαζί», ή το «Ερωτική Επιθυμία», αλλά έχει ομορφιά, ρομαντισμό, ενέργεια και γοητεία που περισσεύει και μια ανήσυχη, συναρπαστική γλώσσα στην οποία μοιάζει αδύνατο να αντισταθείς.
