Η Ρηνιώ Δραγασάκη συμμετέχει στο Διαγωνιστικό Τμήμα του 34ου Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, στο τμήμα Μυθοπλασίας, με την ταινία «O Μπαμπάς μου, Ο Λένιν και ο Φρέντυ». Η Ρηνιώ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Σπούδασε σκηνοθεσία στην Ελλάδα και ντοκιμαντέρ στην Βαρκελώνη. Εχει δουλέψει στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση σαν βοηθός σκηνοθέτη και μοντέζ. Το 2008 μαζί με άλλους σκηνοθέτες ίδρυσε την εταιρεία παραγωγής «GUANACO».
Φιλμογραφία / 2001 «Desibel» (παραγωγή - σκηνοθεσία, 10’,16mm, μυθοπλασίας), 2005 «Αποχαιρετώντας» (σκηνοθεσία, 15’, 35mm, μυθοπλασίας), 2007 «Jumate/Jumate» (παραγωγή - διεύθυνση φωτογραφία, 35’, video, ντοκιμαντέρ)
Γνωριμία με την Ρηνιώ Δραγασάκη
Περίγραψέ μας με 25 λέξεις την ταινία σου.
Στην δεκαετία του ‘80, ένα 9χρονο κορίτσι χάνει την επαφή με τον αριστερό, εργασιομανή, πατέρα της. Μια προτομή του Λένιν πάνω στο γραφείο του την βάζει σε υποψίες. Οταν ο Αμερικάνος, μανιακός δολοφόνος, Φρέντυ Κρούγκερ, μπαίνει στην ζωή της, η μικρή ξέρει πως πρέπει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της.
Πόσο σημαντικό είναι το φεστιβάλ της Δράμας για το ξεκίνημα ενός σκηνοθέτη;
Ενα φεστιβάλ κινηματογράφου είναι σημαντικό να έχει κοινό, καλές συνθήκες προβολής των ταινιών, ικανοποιητικό market και καλή φιλοξενεία. Το φεστιβάλ Δράμας πληρούσε παλίοτερα κάποιες απο αυτές τις προυποθεσεις. Δυστυχως τα τελευταία χρόνια το βλεπω κάπως να συρρικνώνεται.
Πώς θα βαθμολογούσες την κρατική υποστήριξη στους νέους κινηματογραφιστές;
H κρατική υποστήριξη στους κινηματογραφιστές τα τελευταία δυο χρόνια είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν πάρα πολλοί νέοι σκηνοθέτες με έτοιμα σενάρια που έχουν ταξιδέψει στο εξωτερικό, έχουν βρει συμπαραγωγούς και παρ’ όλα αυτά οι ταινίες τους δεν μπορούν να γίνουν γιατί δεν έχουν χρήματα από την χώρα τους. Το «νέο ρεύμα», όπως το χαρακτηρίζουν, του ελληνικού κινηματογράφου επιβιώνει μόνο από σκηνοθέτες και λίγους παραγωγούς που αποφασίζουν να κάνουν μόνοι τους ταινίες. Με πολύ low budget σενάρια, με δικές τους οικονομίες και με συνεργεία που δεν πληρώνονται. Αυτό το μοντέλο όμως δεν θα αντέξει για πολύ ακόμα. Μην ξεχνάμε ότι σε προηγμένες χώρες το σινεμά μπορεί να κοστίζει αλλά αποφέρει κέρδος.
Τι ρόλο πιστεύεις ότι μπορεί να παίξει η μικρού μήκους ταινία στην πρόσφατη «άνθιση» του ελληνικού κινηματογράφου;
Η «άνθιση» του ελληνικού κινηματογράφου δεν είναι τίποτα περισσότερο απ’ το ότι βγήκε μια νέα γενιά κινηματογραφιστών που άρχισε να κάνει πιο προσωπικό σινεμά, πιο κοντά στα βιώματά της, που ενώ συνομιλεί με το τώρα δεν πέφτει στις παγίδες της πολιτικής ορθότητας και του σινεμά κοινωνικής καταγγελίας. Αυτή η διάθεση βλέπω να υπάρχει σε όλο το συγχρονο φάσμα του σινεμά είτε μιλάμε για μεγάλου μήκους τανίες, μικρού ή ντοκιμαντέρ.
Ποιοι είναι οι τρόποι για να φτάσει η μικρού μήκους ταινία στο κοινό της;
Τα γνωστά. Φεστιβάλ κινηματογράφου, προβολή πριν από μεγάλου μήκους ταινίες, προβολή σε τηλεοπτικά κανάλια του εσωτερικού και του εξωτερικού.
Το μέγεθος μετράει;
Εξαρτάται από το τι μετράμε…!
Δείτε φωτογραφίες και πόστερ από την ταινία «Ο Μπαμπάς μου, Ο Λένιν και ο Φρέντυ» (και τη σκηνοθέτιδα της), στο gallery. Δείτε, επίσης, μια μικρή σκηνή της ταινίας στο παρακάτω video.
Ενα βήμα πίσω... Το 2005 η Ρηνιώ Δραγασάκη γύρισε την ταινία «Αποχαιρετώντας». Μπορείτε να τη δείτε ολόκληρη εδώ
Μάθετε πληροφορίες και δείτε υλικό των ταινιών όλων των φετινών υποψηφίων του Φεστιβάλ Δράμας εδώ.
Tags: δράμα, Φεστιβάλ Δράμας, ΔΡΑΓΑΣΑΚΗ
