Η ταινία
Ενας τριαντάχρονος άντρας τρέχει βιαστικός στους πολυάσχολους δρόμους του Λονδίνου. Προλαβαίνει την τελευταία στιγμή το λεωφορείο. Υπάρχει μόνο μια κενή θέση κι έτσι βρίσκεται να κάθεται δίπλα σε μια ηλικιωμένη γυναίκα στο πίσω μέρος του. Ενα κόκκινο καλώδιο που προεξέχει από το σακάκι του, τα ανατολίτικα χαρακτηριστικά του και ο ιδρώτα στο μέτωπό του, συνάδουν απόλυτα με το στερεοτυπικό προφίλ ενός τρομοκράτη. Σύντομα η ένταση μεταξύ τους κορυφώνεται και οι προσβολές της γυναίκας αντηχούν σε όλο το λεωφορείο. Καθώς ο ελεγκτής μπαίνει στο λεωφορείο, ο άντρας δεν θα την αφήσει ατιμώρητη.
Ο σκηνοθέτης
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1982, αλλά η οικογένειά του μετακόμισε στις Σπέτσες όπου και μεγάλωσε. Σπούδασε μηχανικός, αλλά σύντομα αποφάσισε ότι το σινεμά ήταν κάτι παραπάνω από μια παιδική εμμονή. Δούλεψε σε διάφορες θέσεις στην τηλεόραση μέχρις ότου μετακόμισε στο Λονδίνο για να σπουδάσει σκηνοθεσία. Αποφοίτησε το 2012. Το «Don’t Let The Door Hit You On Your Way Out» είναι η δεύτερη μικρού μήκους του μετά την πτυχιακή του ταινία.
Τρεις ερωτήσεις για το «Don’t Let The Door Hit You On Your Way Out»
Ποια ήταν η αφορμή ή η σκέψη που σάς οδήγησε να κάνετε την ταινία;
Η ταινία ξεκίνησε από μια ιδέα που ήδη είχα για ένα video clip. Οι χαρακτήρες αρχικά ήταν μια νέα κοπέλα, η ηλικιωμένη κύρια και ένας τύπος που παρενοχλούσε την κοπέλα σε μια στάση λεωφορείου. Αφού ανεβαίνουν στο λεωφορείο, η πρόκληση ήταν πώς η κύρια θα αντιμετώπιζε την κατάσταση για να βοηθήσει την κοπέλα. Αρχικά λοιπόν κάτι αντίστοιχο συνέβαινε, με την ηλικιωμένη κυρία να είναι ο βασικός χαρακτήρας. Η ταινία βρήκε την τελική της μορφή μετά από μια λεκτική διαμάχη που έτυχε να έχω με κάποιον στα γυρίσματα μιας άλλης ταινίας σχετικά με τον ρατσισμό και τις προκαταλήψεις. Στο τέλος της κουβέντας μου πέταξε την ατάκα "Don't let the Door hit you on your way out" την οποία και βρήκα πολύ έξυπνη και βέβαια τη χρησιμοποίησα για τον τίτλο της ταινίας. Το θέμα του ρατσισμού επομένως στριφογύριζε εκείνη την περίοδο στο μυαλό μου και ήταν η αφορμή να ενσωματώσω αυτά που ήθελα να πω στο υπάρχον σενάριο. Αν μη τι άλλο, ως δημιουργοί, ο κινηματογράφος είναι το μέσο που έχουμε διαλέξει για να εκφραστούμε.
Πώς θα περιγράφατε το φιλμ σε κάποιον που θα σας ρωτούσε «τι είναι η ταινία σου;»
Eχει να κάνει με την προκατάληψη και τα στερεότυπα σε μια σύγχρονη κοινωνία. Θέλω να πιστεύω ότι η ταινία προσεγγίζει ένα πολυσυζητημένο θέμα με μια ξεχωριστή προοπτική.
Εκτός από τη χρονική διάρκεια ενός φιλμ, ο προσδιορισμός «μικρού μήκους» ορίζει κάτι άλλο κατά τη γνώμη σας; Και γιατί ναι ή όχι;
Η "μικρού μήκους" είναι μια από τις πλατφόρμες, αν όχι Η πλατφόρμα, για τους νέους σκηνοθέτες και δημιουργούς να αναδείξουν την τέχνη τους. Μπορείς βέβαια να κανείς και μεγάλες παραγωγές για μικρού μήκους, αλλά ο κύριος χαρακτήρας τους νομίζω ότι είναι η απλότητα της ιδέας και η εκτέλεση της παρά τα μεγάλα budget. Είναι ένας μικρός καμβάς όπου μπορείς να πειραματιστείς πριν αρχίσεις να ζωγραφίζεις στον τοίχο. Eπομένως εκτός από το πρώτο βήμα, η φόρμα της "μικρού μήκους" κάνει τον κινηματογράφο πιο προσβάσιμο και δίνει τη δυνατότητα σε περισσότερους δημιουργούς να πουν αυτό που θέλουν, πόσο ακόμα σε μια εποχή που το "ψηφιακό σινεμά" έχει αρχίσει να αντικαθιστά το φιλμ.
Δείτε το τρέιλερ του «Don’t Let The Door Hit You On Your Way Out»:
info
Σκηνοθεσία, Σενάριο, Παραγωγή: Γιάννης Τσακιρίδης / Σύμβουλος Σεναρίου: Μπεν Ντέιβις/ Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ρος Ντομόνεϊ / Μοντάζ: Γιάννης Τσακιρίδης / Ηχοληψία: Κερν Σορζάνο / Casting Director: Ρομπ Κουκ / Ενδυματολογική Επιμέλεια: Κλόι Μασουλιέρ / Μακιγιάζ: Ανι Πόπγουελ / Οργάνωση, Καλλιτεχνικοί Σύμβουλοι: Κεν Σορζάνο, Κρις Μπολντ, Ρόρι Κιλαλέα / Ηθοποιοί: Βερόνικα Κλίφορντ, Τζό Τζίταν, Γκόρντον Πίστον, Ντέιβιντ Κέι, Βεατρίκη Μπανιά
