Φεστιβάλ Δράμας 2024: «Μωβ» της Τζω Καπράλου

H ταινία

Δυο φυτά στην ίδια γλάστρα ασφυκτιούν,
οι ρίζες τους έχουν μπλεχτεί.
Μέσα σε ένα σπίτι - ζούγκλα ένα ζευγάρι κοριτσιών
ετοιμάζεται για ταξίδι.
Είναι η Ίρις και η Δανάη.
Παρακολουθούμε τα τελευταία λεπτά της σχέσης τους,
τη μεταμόρφωσή τους σε αγρίμια και τον χωρισμό τους.
Όπως τα φυτά χρειάζονται περισσότερο χώρο για να ανθίσουν,
έτσι και για αυτές είναι η στιγμή της μεταφύτευσης.

Η σκηνοθέτης

Η Τζω Καπράλου σπούδασε στην ΑΣΟΕΕ και στη Σχολή Σταυράκου.
Το 2018 ολοκλήρωσε στην Κίνα το ντοκιμαντέρ «Lover of Light», αποτυπώνοντας το μεταμορφωτικό ταξίδι του λωτού και έκανε πρεμιέρα στο Parnu Documentary FF 2020.
Το «Μωβ» είναι η πρώτη της μυθοπλασία και όνειρό της είναι να κάνει συνολικά 14 κινηματογραφικά έργα, ενώ παράλληλα αγαπάει να εργάζεται για την υλοποίηση των ονείρων άλλων δημιουργών ως βοηθός σκηνοθέτη.

Μωβ

Πέντε ερωτήσεις για το «Μωβ»:

Πώς επιλέξατε το θέμα της ταινίας σας, ποια ήταν η αρχική ιδέα, ποια η ανάγκη να αφηγηθείτε αυτή την ιστορία;

Το σινεμά εμπνέεται από τη ζωή και το «Μωβ» έχει τις ρίζες του σε προσωπικά βιώματα. Εκείνη την εποχή με απασχολούσε έντονα ο κοινός τόπος του τέλους μιας σχέσης με τον θάνατο και με τη διαδικασία της μεταφύτευσης. Ένιωθα την ανάγκη να φτιάξω ένα κολάζ από έρωτα φθαρμένο, φύση σε αποσύνθεση, βία υποδερμική και ήχους ζωώδεις.

Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση του να είσαι σκηνοθέτης στην Ελλάδα σήμερα; Τι σας δυσκόλεψε στην πραγματοποίηση της ταινίας, τι σας έφερε μεγάλη χαρά, ή τι σας εξέπληξε - θετικά ή αρνητικά;

Ανέκαθεν ο βιοπορισμός ήταν το αγκάθι των δημιουργών και παραμένει. Μια άλλη πρόκληση την οποία καλείται πολύ νωρίς να αντιμετωπίσει ένας νέος/νέα δημιουργός είναι η συγγραφή σεναρίου, καθώς ακόμα δεν έχει βρεθεί το κατάλληλο πλαίσιο για συνεργασία και τριβή μεταξύ των σεναριογράφων και των σκηνοθετών. Αντίδοτο σε όλες τις δυσκολίες, αποτελεί η αλληλεγγύη και η αγάπη των συνεργατών και φίλων. Η ομάδα είναι το α και το ω.

Μωβ

**Είναι οι πλατφόρμες και η νέα πραγματικότητα του streaming μια ευκαιρία για τη διανομή και προβολή της μικρού μήκους ταινίας; Πού στέκεστε στο δίλημμα αίθουσες ή πλατφόρμες;

Το σπίτι των ταινιών είναι οι αίθουσες. Αναρωτιέμαι αν στο μέλλον θα μπορούσαν να προβάλλονται οι μικρού μήκους πριν από τις μεγάλου ή να γίνονται περισσότερα αφιερώματα και ανοιχτές προβολές σε δημόσιους χώρους ή και σε σχολεία. Οι πλατφόρμες έρχονται συμπληρωματικά να γεφυρώσουν την απόσταση των νέων σκηνοθετών με το κοινό, αλλά οι μικρού μήκους χάνονται στην τόση πληροφορία και την πληθώρα επιλογών. Παρόλα αυτά το streaming συντελεί στην επιμήκυνση του χρόνου ζωής των μικρού μήκους ταινιών, αλλά κλέβουν ίσως από τον χρόνο ζωής των κινηματογράφων. Οι γεμάτες αίθουσες και η συλλογική εμπειρία της θέασης δεν αντικαθίστανται.

Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο; Τι σημαίνουν οι συνεχείς επιτυχίες της ελληνικής ταινίας μικρού μήκους στο διεθνές τοπίο;

Το Φεστιβάλ Δράμας για μένα αποτελεί εφαλτήριο και χαίρομαι που η πρώτη μου ταινία θα ξεκινήσει το ταξίδι της σε έναν τόσο σημαντικό θεσμό. Σε ένα τοπίο όπου η παραγωγή ταινιών μικρού μήκους αυξάνεται συνεχώς, το Φεστιβάλ θα συνεχίσει να είναι πόλος έλξης για ακόμη περισσότερους δημιουργούς. Οι συνεχείς επιτυχίες έρχονται ως φυσικό επακόλουθο του αυξημένου ενδιαφέροντος από το εξωτερικό, αλλά κυρίως αποδεικνύεται το πείσμα των δημιουργών, η αυθεντικότητα της έκφρασής τους και η εξωστρέφεια και διασύνδεση των Ελλήνων παραγωγών. Ωστόσο, παραμένει το ερώτημα αν αυτή η επιτυχία μεταφράζεται και σε αντίστοιχη αναγνώριση για τις μεγάλου μήκους ταινίες, και αν συμβάλλει στη δημιουργία μιας ισχυρότερης εγχώριας κινηματογραφικής βιομηχανίας. Το ζήτημα της διανομής της μικρού μήκους συνεχίζει να επιβαρύνει τους δημιουργούς, οικονομικά και συναισθηματικά, και λόγω του αυξανόμενου ανταγωνισμού δεν βρίσκουν όλες οι ταινίες το «σπίτι» τους. Πώς θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε ισχυρότερες γέφυρες από την παραγωγή μιας ταινίας στην διανομή της; Πώς θα μπορούσε να σχεδιάζεται καλύτερα η πορεία της στα φεστιβάλ από το στάδιο της προπαραγωγής; Πώς θα διατηρήσουμε σε αυτή τη διαδικασία την ουσία και την αυθεντικότητα του οράματος του δημιουργού αντί να προσαρμόζεται στις εκάστοτε «τάσεις» και ρεύματα των φεστιβάλ;

Ο,τι κι αν γίνει το σινεμά θα επιβιώσει γιατί...

...οι σπόροι του ριζώνουν στη μνήμη και ανθίζουν στην αιωνιότητα.

Δείτε εδώ το τρέιλερ του «Mωβ»: