Η ταινία
Ενας παππούς, μοναδικός κηδεμόνας της εγγονής του, κάνει ό,τι μπορεί για να τη βοηθήσει να διορθώσει το λάθος της. Ή μήπως το δικό του;
Η σκηνοθέτης
Η Κατερίνα Παπαναστασάτου είναι σεναριογράφος, σκηνοθέτης και ηθοποιός. Είναι απόφοιτος του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν και του Παντείου Πανεπιστημίου ενώ έχει κάνει σεμινάρια σεναρίου και οπτικής αφήγησης (με υποτροφία) στο Sundance Collab. Στο θέατρο έχει συνεργαστεί ως βοηθός σκηνοθέτης με σημαντικούς σκηνοθέτες ενώ έχει κάνει και τρεις δικές της σκηνοθεσίες («...or not to love», «Graffito, όπως άγριο», «O Kόκορας»). Ως ηθοποιός έχει πάρει μέρος σε μικρού μήκους ταινίες και στην ταινία «A Simple Man» (Τάσος Γερακίνης, 2020). Tα τελευταία χρόνια εργάζεται ως δραματουργός στο θέατρο και ως σεναριογράφος/ σύμβουλος σεναρίου στην τηλεόραση και το σινεμά. Το «Fault» είναι η πρώτη της ταινία.
5 ερωτήσεις για το «Fault»
Πώς επιλέξατε το θέμα της ταινίας σας, ποια ήταν η αρχική ιδέα, ποια η ανάγκη να αφηγηθείτε αυτή την ιστορία;
Το θέμα της ταινίας, επιλέχθηκε κάπως… από μόνο του! Αρχικά, έτυχε να διαβάσω το θεατρικό έργο του Γιάννη Τσίρου «Τα μάτια τέσσερα» και με είχε συγκινήσει πολύ ο χαρακτήρας του Γιωργή, ενός παππού που παλεύει να σώσει την εγγονή του από την κρατική βία και το έλλειμμα δικαιοσύνης της πολιτείας. Έκανα σκέψεις πάνω στην τρίτη ηλικία. Στο πόσο αφιλόξενος είναι ο κόσμος για τους ηλικιωμένους απ’ τη μία αλλά και το πόσο θετικά διακείμενοι είμαστε όλοι απέναντι σ’ αυτούς τους ανθρώπους, ενστικτωδώς, παύοντας πια να τους αξιολογούμε σαν ενήλικους που φέρουν την ευθύνη των πράξεών τους. Έβλεπα γύρω μου, πόσο διαφορετικό βιορυθμό από τους νέους έχουν οι ηλικιωμένοι. Οι νέοι όλο «τρέχουν». Σαν την Άννα στην ταινία. Που «μια ζωή τρέχει». Oλοι τρέχουμε για να προλάβουμε κάτι. Ή μήπως για να ξεφύγουμε από κάτι; Έχοντας ανοίξει αυτό το διάλογο με τον εαυτό μου και με άξονα την εξωτερική ιστορία από το έργο του Γ. Τσίρου, άρχισα να γράφω το σενάριο σαν να φτιάχνω ένα παζλ. Έβαζα κομμάτι κομμάτι μέχρι που τελικά δημιουργήθηκε μια πολύ διαφορετική εικόνα από αυτή τη θεατρικού έργου. Και μόνο αφού το είχα τελειώσει, συνειδητοποίησα ότι η ανάγκη μου ήταν να θέσω ένα ερώτημα, στον εαυτό μου καταρχάς, «διορθώνονται όλα τα λάθη;»
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση του να είσαι σκηνοθέτης στην Ελλάδα σήμερα; Τι σας δυσκόλεψε στην πραγματοποίηση της ταινίας, τι σας έφερε μεγάλη χαρά, ή τι σας εξέπληξε - θετικά ή αρνητικά;
Eχοντας κάνει μόνο μια μικρού μήκους ταινία, δεν θεωρώ ότι είμαι σε θέση να απαντήσω σε κάτι τέτοιο, τουλάχιστον όχι εμπειρικά. Θεωρητικά θα έλεγα ότι λόγω των χαμηλών budget που διατίθενται στη χώρα μας ο σκηνοθέτης είναι ο «άνθρωπος- ορχήστρα». Πρέπει να είναι σε θέση να κάνει χιλιάδες πράγματα πέραν του να σκηνοθετήσει. Επίσης, νιώθω ότι είναι λίγοι οι παραγωγοί που πέραν του να διαχειριστούν οικονομικά μια ταινία, συναισθάνονται και μοιράζονται το καλλιτεχνικό όραμα. Προσωπικά βέβαια, είμαι ευτυχής και ευγνώμων γιατί ο παραγωγός μου Τάσος Γερακίνης, όντας σκηνοθέτης και ο ίδιος, σε όλα τα στάδια της διαδικασίας παραγωγής της ταινίας, είχε έντονα δημιουργικό ρόλο και μοιραζόταν το πάθος μου. Αυτό που με εξέπληξε πολύ πολύ ευχάριστα είναι ότι αν και είχα τεράστιο φόβο και ανασφάλεια, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων ένιωσα ότι όλοι είχαμε κοινό σκοπό. Ένιωσα την αλληλεγγύη που ενώνει τους ανθρώπους του σινεμά. Μια αλληλεγγύη που προκύπτει από την κοινή γνώση ότι κάνουμε κάτι που φαντάζει ανέφικτο. Μοιραζόμαστε μια πρόκληση που μας ξυπνάει ένα πείσμα και λειτουργεί ενωτικά. Δυσάρεστες εκπλήξεις δε μπορώ να πω ότι είχα. Συχνά οι «πρώτες φορές», σε πολλά πράγματα, σκεπάζονται από ένα πέπλο εξιδανίκευσης. Μάλλον πέρασα δύσκολα κατά τη διάρκεια του όλου εγχειρήματος γιατί οι οικείοι μου τώρα πια με ρωτάνε «θα το ξαναπέρναγες αυτό που πέρασες;» αλλά παρελθόντος του χρόνου, απαντώ «ναι, αύριο κιόλας!». Μόνο πληρότητα και χαρά μου έχει μείνει.
Είναι οι πλατφόρμες και η νέα πραγματικότητα του streaming μια ευκαιρία για τη διανομή και προβολή της μικρού μήκους ταινίας; Που στέκεστε στο δίλημμα αίθουσες ή πλατφόρμες;
Ναι, φυσικά. Οι μικρού μήκους δεν είναι ένα εμπορικό προϊόν και πριν τις πλατφόρμες πολύ λίγες και πολύ δύσκολα έφταναν στο ευρύ κοινό. Νομίζω ότι μόνο καλό κάνουν οι πλατφόρμες στη μικρού μήκους ταινία. Η γοητεία της μεγάλης οθόνης και της σκοτεινής αίθουσας είναι ανυπέρβλητη. Από ‘κει και πέρα ο τρόπος ζωής έχει αλλάξει. Και δυστυχώς τίποτα δε μπορεί να σταθεί εμπόδιο στο ρου της ιστορίας. Μοιραία οι πλατφόρμες σημαίνουν την πτώση του σινεμά. Θα ήθελα να πω ότι στέκομαι περήφανα στη «μεριά» των αιθουσών, αλλά όχι. Είμαι κι εγώ μέσα σ’ αυτούς που τα τελευταία δύο χρόνια ειδικά, η παρουσία μου στις αίθουσες έχει απομειωθεί σημαντικά…
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο; Τι σημαίνουν οι συνεχείς επιτυχίες της ελληνικής ταινίας μικρού μήκους στο διεθνές τοπίο;
Το Φεστιβάλ Δράμας είναι η απόλυτη γιορτή του σινεμά για μένα. Είναι το εκκολαπτήριο των σημαντικών δημιουργών της χώρας, ένας τόπος συνάντησης και ανταλλαγής ιδεών, ένας τόπος γνωριμιών και γόνιμης ανταλλαγής ιδεών. Ειδικά τα τελευταία χρόνια από την καλλιτεχνική διεύθυνση του κ. Σακαρίδη κι έπειτα, έχει αλλάξει η αισθητική του με ένα τρόπο που το καθιστά ακόμα πιο μοντέρνο, ακόμα πιο σημαντικό. Σίγουρα ανοίγονται δρόμοι! Οι Eλληνες σκηνοθέτες που έχουν τόσο καλή παρουσία έξω, μας βάζουν στο διεθνή χάρτη, κάνουν την αγορά να στρέψει το βλέμμα της στη χώρα μας και στην καλλιτεχνική της παραγωγή.
Ο,τι κι αν γίνει το σινεμά θα επιβιώσει γιατί...
Αν υπάρχει ένα πράγμα που είναι κοινό σε όλο τον κόσμο από πάντα είναι η ανάγκη του ανθρώπου να λέει και να ακούει ιστορίες. Και η κινηματογραφική αφήγηση είναι η πιο γοητευτική. Θα επιβιώσει λοιπόν, γιατί προέρχεται από μια ανάγκη και καλύπτει μια ανάγκη.
Fault | Παίζουν: Δημήτρης Καταλειφός, Ελένη Δαφνή, Ευσταθία Λαγιοκάπα, Μπάμπης Γαλιατσάτος | Σενάριο- Σκηνοθεσία: Κατερίνα Παπαναστασάτου | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Γιάννης Φώτου GSC | Moντάζ: Δημήτρης Πεπονής | Μουσική: Σταύρος Διαμαντόπουλος | Ηχοληψία: Αντώνης Σαμαράς | Σκηνικά - Κοστούμια: Ζωή Αρβανίτη | Βοηθός Σκηνοθέτη: Νεφέλη Πάντζου | Σχεδιασμός ήχου: Χρύσανθος Χριστοδούλου, Δημήτρης Σταυρακούδης | Μιξάζ: Κώστας Φυλακτίδης | Color Grading: Aγγελος Μπάλας | Διεύθυνση Παραγωγής: Χρήστος Κυριακόπουλος | Παραγωγός: Τάσος Γερακίνης | Παραγωγή: DECA Productions με την υποστήριξη του ΕΚΚ και του ΥΠΠΟ
