Η ταινία
O Σταύρος προσπαθεί να συνδεθεί με το περιβάλλον και τον εαυτό του.
Ο σκηνοθέτης
Ο Δημήτρης Ζούρας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1994. Σπούδασε σκηνοθεσία στη σχολή Σταυράκου όπου και αποφοίτησε το 2016. Eπίσης, έχει κάνει τρία χρόνια σεμινάρια υποκριτικής και έχει παίξει σε ερασιτεχνικές παραστάσεις. (2014 -2016, ομάδα Acting how?).
Εχει δουλέψει ως βοηθός σκηνοθέτη και παραγωγής σε ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους. Από το 2016 είναι μέλος του Athens Casting δουλεύοντας ως casting director σε ταινίες, διαφημίσεις και σειρές. (Monday, Oίκτος, Όλες οι φωτιές η φωτιά, Bella, Μilky way, Broadway κ.α.)
Το 2016 έγραψε, έκανε την παραγωγή και σκηνοθέτησε την πρώτη μικρού μήκους ταινία και πτυχιακή του με τίτλο «Μάγδα» όπου πήρε το βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας στο φεστιβάλ Δράμας το 2016. Το 2020 η δεύτερη μικρού μήκους ταινία του, «Μαμά» έκανε πρεμιέρα στο φεστιβάλ της Λάρισας, πήρε βραβείο σεναρίου στο Athens Marathon film festival και ήταν υποψήφιος για καλύτερη ταινία μικρού μήκους στο San Francisco Greek film festival. Η τρίτη του ταινία «Κάκτος» (2022) κάνει πρεμιέρα στο φετινό φεστιβάλ της Δράμας.
5 ερωτήσεις για τον «Κάκτο»
Πώς επιλέξατε το θέμα της ταινίας σας, ποια ήταν η αρχική ιδέα, ποια η ανάγκη να αφηγηθείτε αυτή την ιστορία;
Όλα ξεκίνησαν στην καραντίνα Β όταν η αδερφή μου μου έστειλε ν ακούσω ένα τραγούδι μιας Αιθιοπιανής καλόγριας. Χωρίς υπερβολή μπορεί να άκουσα το κομμάτι και 50 φορές συνεχόμενα (ντάξει ίσως υπάρχει μια μικρή υπερβολή δεν ήμουν ποτέ καλός με τους αριθμούς). Το τραγούδι πέρα από πολύ κλάμα άρχισε να μου γεννά και εικόνες. Εικόνες ενός νέου ανθρώπου που ψάχνει να βρει τη σύνδεσή του με τους ανθρώπους, την πόλη που ζει, τον εαυτό του. Την πρώτη σκηνή της ταινίας την είχα ζήσει πριν από κάποια χρόνια και είχα πει τότε ότι αυτό θα το βάλω σε ταινία. Ε λίγο τα παραπάνω, λίγο κάποια τραύματα που ήθελαν ψυχοθεραπεία, λίγο η γραμμή που διαχωρίζει τη μοναχικότητα από τη μοναξιά... γράφτηκε το σενάριο.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση του να είσαι σκηνοθέτης στην Ελλάδα σήμερα; Τι σας δυσκόλεψε στην πραγματοποίηση της ταινίας, τι σας έφερε μεγάλη χαρά, ή τι σας εξέπληξε - θετικά ή αρνητικά;
Οπως και σε πολλούς τομείς στην Ελλάδα η μεγαλύτερη πρόσκληση θα έλεγα ότι είναι το οικονομικό κομμάτι. Ο πολιτισμός στη χώρα μας σίγουρα δεν είναι σε προτεραιότητα και τα σημάδια δείχνουν ότι δε θα γίνει άμεσα! Ο κάκτος δεν είχε πάρει κάποια χρηματοδότηση, ούτε υπήρχε κάποια εταιρία παραγωγής από πίσω, έγινε αποκλειστικά από προσωπική και οικογενειακή στήριξη.
Οσον αφορά το καλλιτεχνικό κoμμάτι της ταινίας το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν το casting του πρωταγωνιστή. Η ιστορία είναι πολύ προσωπική και ο ήρωας ουσιαστικά είμαι εγώ. Το να βρεις κάποιον που να παίξει/βιώσει κομμάτια του εαυτού σου τόσο βαθιά και προσωπικά δεν είναι κάτι απλό.
Και η μεγαλύτερη χαρά της ταινίας ήταν... το casting του πρωταγωνιστή. Ο Σταύρος Τσουμάνης πήρε την ιστορία, τα βιώματά, τη ζωή μου και τα έκανε κάτι δικό του, πολύ προσωπικό. Η μεγαλύτερη ικανοποίηση που μπορώ να νιώσω σα σκηνοθέτης είναι όταν συμβαίνει αυτή η μαγική επικοινωνία με τους ηθοποιούς. Κάτι που είχα βιώσει και με την Ιωάννα Τρικενέ στη «Μάγδα». Αυτό είναι ο έρωτας.
Δε μπορώ επίσης να μην αναφερθώ στην απέραντη ευγνωμοσύνη που νιώθω για το συνεργείο και του υπόλοιπους ηθοποιούς που με επέλεξαν για συνεργάτη τους. Ο κάκτος μας πάνω απ' όλα είναι οι άνθρωποι του.
Είναι οι πλατφόρμες και η νέα πραγματικότητα του streaming μια ευκαιρία για τη διανομή και προβολή της μικρού μήκους ταινίας; Που στέκεστε στο δίλημμα αίθουσες ή πλατφόρμες;
Σε μια πρόταση που έχει τις λέξεις δίλημμα και αίθουσες δε με νοιάζει να μάθω καν ποια είναι η τρίτη λέξη! Η αλήθεια είναι ότι οι μικρού μήκους ευνοούνται με τις πλατφόρμες γιατί η πρόσβασή τους γίνεται στο ευρύ κοινό, αλλά ο τόσος μεγάλος όγκος ταινιών και σειρών που υπάρχουν σ αυτές δεν ξέρω πραγματικά πόσο εύκολο κάνει σε μεγάλο μερίδιο πληθυσμού να ψάξει και να τις δει.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο; Τι σημαίνουν οι συνεχείς επιτυχίες της ελληνικής ταινίας μικρού μήκους στο διεθνές τοπίο;
Σίγουρα οι συνεχείς επιτυχίες στο διεθνές τοπίο μόνο θετικό πρόσημο έχει γενικότερα για το ελληνικό σινεμά. Μακάρι όμως να υπάρξει και μεγαλύτερη στήριξη θεσμικά από την ίδια μας τη χώρα ώστε να γίνεται χωρίς τόση προσωπική προσπάθεια και θυσίες. Οσον αφορά τη Δράμα είναι πολύ μεγάλη η χαρά μου που η ταινία θα είναι στο φεστιβάλ! Ανυπομονώ να γνωρίσω ανθρώπους, να δω τις ταινίες του και να νιώσω-ακούσω πως τους φάνηκε η δικιά μας ! Και ας μην κρύβομαι άλλο, ανυπομονώ να τα κάνουμε όλ΄ αυτά με ποτάρες και μουσικάρες στο υπέροχο Φίκα που τόσο μου χει λείψει!
Ο,τι κι αν γίνει το σινεμά θα επιβιώσει γιατί...
Πάντα θα υπάρχει αγάπη, πόνος, χαρές, σκοτάδια που ως δημιουργοί θα θέλουμε να επικοινωνήσουμε και ως θεατές να βιώσουμε.
Κάκτος | Ηθοποιοί Σταύρος Τσουμάνης, Ιωάννα Τρικενέ, Δημήτρης Δρόσος, Aννα Χατζηχρήστου, Τζέο Πακίτσας, Irma Siradze, Κωνσταντίνος Χειλάς, Κυριακή Κουϊμάνη, Εβελίνα Παλιού | Σενάριο - Σκηνοθεσία - Παραγωγή Δημήτρης Ζούρας | Διεύθυνση Φωτογραφίας Γιάννης Κανάκης | Μοντάζ Μάριος Κλεφτάκης | Hχος - Sound design Στέλιος Κουπετώρης | Μουσική Ακης Καπράνος | Σκηνογραφία Ζωή Μολυβδά Φαμέλη | Ενδυματολογία Κατερίνα Ζούρα | Σχεδιασμός μακιγιάζ Ιωάννα Λυγίζου | Μακιγιάζ Κατερίνα Μπονατάκη
Δείτε εδώ τη μικρού μήκους του Δημήτρη Ζούρα «Μάγδα»:
