- Son of Saul του Λάζλο Νέμες , Ουγγαρία.
Το ουγγρικό «Ο Γιος του Σαούλ» είναι μια κόλαση έτοιμη για Χρυσό Φοίνικα
Ο πρωτοεμφανιζόμενος του Διαγωνιστικού, ο Ούγγρος Λάζλο Νέμες, μάς τυλίγει στις φλόγες του Ολοκαυτώματος, με τη φρίκη μιας εντατικής ταινίας τρόμου και διεκδικεί σοβαρά τον Χρυσό Φοίνικα.
- Dheepan του Ζακ Οντιάρ, Γαλλία.
Χτίζοντας μια ζωή και μια οικογένεια από την αρχή, στο «Dheepan» του Ζακ Οντιάρ
Δίχως καμιά διάθεση εύκολου εντυπωσιασμού, ο Ζακ Οντιάρ επιστρέφει με ένα ακόμη δείγμα, μεστού, ώριμου, σπουδαίου σινεμά με καρδιά και δύναμη.
- La Loi du Marché του Στεφάν Μπριζέ, Γαλλία.
Ο «Νόμος της Αγοράς» - ένα ανατριχιαστικό πορτρέτο της οικονομικής κρίσης
Με μια κινηματογραφική ματιά που σε πιάνει από το λαιμό μέχρι και το συνταρακτικό φινάλε του, το φιλμ του Στεφάν Μπριζέ φαντάζει ως ακόμη ένα φαβορί για το φετινό Χρυσό Φοίνικα.
- Marguerite et Julien της Βαλερί Ντονζελί, Γαλλία.
Χαλαρά εμπνευσμένο από την αληθινή ερωτική ιστορία δύο αδελφών κι ένα σενάριο που κάποτε ήθελε να γυρίσει ο Τριφό, το φιλμ της Ντονζελί, είναι μάλλον η απάντηση γιατί δεν το γύρισε ποτέ.
- The Tale of Tales του Ματέο Γκαρόνε, Ιταλία, Γαλλία, Μεγ. Βρετανία.
Ο Ματέο Γκαρόνε ξεχνά τα μαγικά του στο «Παραμύθι των Παραμυθιών»
Με το «Reality» να είχε περισσότερο μαγικό ρεαλισμό και το «Gomorra» περισσότερο σκοτάδι, ο Ματέο Γκαρόνε αφηγείται ιταλικά αναγεννησιακά παραμύθια ισοπεδώνοντας τη φαντασία με μια φλυαρία που μυρίζει ναφθαλίνη.
- Carol του Τοντ Χέινς, H.Π.Α., Μεγ. Βρετανία.
Ποτέ ο απαγορευμένος έρωτας δεν ήταν τόσο όμορφος, όσο στην «Carol» του Τοντ Χέινς
Είναι η mainstream queer ταινία της δικής μας δεκαετίας, η απόδειξη ότι η Κέιτ Μπλάνσετ είναι η νέα Μέριλ Στριπ και μια απίστευτη απόλαυση για τα μάτια: ο Τοντ Χέινς τα κατάφερε όλα.
- The Assassin του Χου Χσιάο-Χσιεν, Ταϊβάν.
O Χου Χσιάο-Χσιεν τα δίνει όλα για τη φόρμα – αλλά τι τέλεια ομορφιά!
Ο Κινέζος auteur φτιάχνει μια από τις ομορφότερες και πλουσιότερες ταινίες που είδαμε ποτέ – για όποιον αυτό είναι αρκετό.
- Mountains May Depart του Ζια Ζάνγκε, Κίνα, Ιαπωνία.
Οι ζωές των ανθρώπων σε μια Κίνα που αλλάζει στο «Mountains May Depart»
Φιλόδοξο μα και γνώριμο, συναισθηματικό μα και σχηματικό το φιλμ του Ζία Ζανκέ κρύβει τον σπόρο μιας σπουδαίας ταινίας. Αλλά δεν είναι.
- Our Little Sister του Χιροκάζου Κόρε-Εντα, Ιαπωνία.
«Οur Little Sister»: η κινηματογραφική τρυφερότητα ακούει στο όνομα του Χιροκάζου Κόρε-Εντα
Ενας από τους σπουδαιότερους Ιάπωνες σκηνοθέτες παρουσιάζει ένα τρυφερό οικογενειακό δράμα, επιδεικνύοντας μεγάλο σινεμά και, για ακόμα μία φορά, την μεγάλη του καρδιά.
- Macbeth του Τζάστιν Κερζέλ, Μεγ. Βρετανία, Γαλλία, Η.Π.Α.
Η κατάρα του Μάκβεθ επιβεβαιώνεται
«Είν' τα ωραία φρίκη, φρίκη τα καλά» προμηνύουν οι μάγισσες στην πρώτη πράξη του έργου κι έχουν δίκιο. Παρόλες τις προσδοκίες για την κινηματογραφική μεταφορά του «Μάκβεθ» από τον ταλαντούχο Τζάστιν Κερσέλ, με πρωταγωνιστές δύο ηθοποιούς μεγατόνων, τον Μάικλ Φασμπέντερ και την Μαριόν Κοτιγιάρ, ο Σκωτσέζος Βασιλιάς πνίγεται άδοξα στο σκότος του.
- The Lobster του Γιώργου Λάνθιμου, Ελλάδα, Μεγ. Βρετανία, Ιρλανδία, Ολλανδία, Γαλλία.
Το «The Lobster» του Γιώργου Λάνθιμου ξέρει τι είναι αυτό που το λένε αγάπη
Ο Γιώργος Λάνθιμος είναι έτοιμος για κάτι πιο ποπ. Και βαθύ. Και ρομαντικό. Και συναισθηματικά αφοπλιστικό. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για την ταινία.
- Mon Roi της Μαϊγουέν, Γαλλία.
Οι άντρες της αίθουσας τσαντίστηκαν με το «Mon Roi» της Μαϊγουέν
Τέσσερα χρόνια μετά το Βραβείο Επιτροπής για το «Polisse», η Μαϊγουέν επιστρέφει στο διαγωνιστικό των Καννών με ένα φλύαρο δράμα για το πώς μπορεί να χάσει κανείς τον εαυτό του μέσα σε μια σχέση και να κάνει τον άλλον «Βασιλιά του».
- Mia Madre του Νάνι Μορέτι, Ιταλία, Γαλλία.
Ψεύτικα συναισθήματα και βεβιασμένα γέλια στο «Mia Madre» του Νάνι Μορέτι
Κάποτε ο Νάνι Μορέτι, έκανε προσωπικές, τρυφερές, ενδιαφέρουσες ταινίες. Οχι πια.
- La Giovinezza / Youth του Πάολο Σορεντίνο, Ιταλία, Γαλλία, Ελβετία, Μεγ. Βρετανία.
Ο Πάολο Σορεντίνο βρίσκει ξανά την μεγάλη ομορφιά σε όλες τις ηλικίες
Ο Πάολο Σορεντίνο επιστρέφει μετά το Οσκαρ του για την «Τέλεια Ομορφιά» στο Φεστιβάλ Καννών με μία ακόμα αριστουργηματική ταινία. Τόσο μεγαλόπρεπη ώστε να γίνει διαχρονικά κλασική. Τόσο απλή ώστε να ξέρεις ότι θα παραμείνει αγαπημένη και προσωπική.
- Louder than Bombs του Γιοακίμ Τρίερ, Νορβηγία, Γαλλία, Δανία, Η.Π.Α.
Στο «Louder Than Bombs» ο Νορβηγός Γιοακίμ Τρίερ ξεχνά να σταματήσει
Μετά το αφαιρετικό «Οσλο 31 Αυγούστου», ο Γιοακίμ Τρίερ κάνει την πρώτη του αγγλόφωνη ταινία και ξεστρατίζει σε φλύαρα μονοπάτια, ώσπου να μάθει τη γλώσσα.
- The Sea of Trees του Γκας Βαν Σαντ, Η.Π.Α.
Ο Γκας Βαν Σαντ υπογράφει με το «Sea of Trees» μια από τις χειρότερες ταινίες που είδατε ποτέ!
Δυστυχώς όσο και να προσπαθήσαμε να σκεφτούμε μήπως ο Γκας Βαν Σαντ είχε κάτι στο μυαλό του που απλά δεν βλέπαμε επί δύο ώρες, το «Sea of Trees» είναι μια ταινία που δεν επιτρέπεται να φέρει την υπογραφή του, πόσο μάλλον να βρίσκεται στο Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ Καννών.
- Sicario του Ντενί Βιλνέβ, Η.Π.Α.
Μήπως «Sicario» σημαίνει απογοήτευση;
Περιμέναμε με μεγάλη ανυπομονησία τη νέα ταινία του Ντενί Βιλνέβ, όμως ο «Εκτελεστής» του φαίνεται πώς κουβαλούσε άσφαιρα...
- Chronic του Μισέλ Φράνκο, Η.Π.Α.
Ενα πλάνο κάνει τη διαφορά στο «Chronic» του Μισέλ Φράνκο
Ο Τιμ Ροθ είναι εξαιρετικός σε μια ερεθιστικά αινιγματική ταινία, που πυροβολεί τον εαυτό της όχι στο πόδι, μα στο κεφάλι με την τελική της σκηνή.
- Valley of Love του Γκιγιόμ Νικλού, Γαλλία
Στην πρώτη τους κοινή κινηματογραφική εμφάνιση, 35 χρόνια μετά το «Loulou» του Μορίς Πιαλά, δύο μύθοι του γαλλικού σινεμά συναντιούνται ξανά σε μια ταινία που δεν ξέρει ακριβώς τι να τους κάνει - και έτσι τους αφήνει να ιδρώνουν χωρίς σενάριο και χωρίς κανένα πραγματικό λόγο στην Κοιλάδα του Θανάτου.
Tags: κάννες 2015, cannes 2015
