Πρόκειται για στοίχημα. Μια σειρά δώδεκα επεισοδίων που κόστισε στο γαλλογερμανικό κανάλι δώδεκα εκατομμύρια ευρώ και που δοκιμάζει να μεταφέρει στο κοινό της μικρής οθόνης μια ιστορία που είναι μεν συναρπαστική αλλά που κουβαλά εκ προοιμίου την αίσθηση ενός λογοτεχνικού έργου που απαιτεί έναν κάποιο σεβασμό.
Το «Odysseus» αφήνει στην άκρη τις περιπέτειες του κεντρικού του ήρωα στις θάλασσες στα χρόνια της απουσίας του από τον θρόνο του στην Ιθάκη κι επικεντρώνεται στο νησί, στην έλλειψη βασιλιά, στην πίστη της Πηνελόπης ότι θα επιστρέψει, στην αυξανόμενη επιμονή των μνηστήρων της να παντρευτεί έναν από αυτούς.
Η ιστορία είναι γνωστή, η αφηγηματική γραμμή πιστή στο έργο του Ομήρου, όμως οι δημιουργοί της σειράς δεν υπόσχονται μια μεταφορά ενός μέρους έστω της Οδύσσειας, μα μια κανούρια ανάγνωσή της με γνώμονα έναν θεατή που έχει μια σειρά απαιτήσεις από την τηλεοπτική του διασκέδαση.
Ετσι. Το «Odysseus», σίγουρα δεν είναι η σειρά που θα διδαχτεί στα σχολεία εναλλακτικά του πρωτότυπου κειμένου, όμως δεν είναι ούτε μια τόσο μακρινή ανάγνωση της ιστορίας όσο παράδειγμα οι «300». Δεν είναι το «Spartacus» αφού κρατά πάντα ένα μίνιμουμ σοβαρότητας, αλλά σίγουρα δεν είναι ούτε το «Rome», μια σειρά που να κατορθώνει να εμβαθύνει στην πολιτικο-ιστορική συνθήκη της εποχής, παραδίδοντας την ίδια στιγμή συναρπαστική τηλεόραση.
Το «Odysseus» στα πρώτα του επεισόδια τουλάχιστον παραμένει μετέωρο, αναποφάσιστο στο ύφος του, ενδιαφέρον, μα σπάνια συναρπαστικό. Οι επιμέρους ενστάσεις στην αναπαράσταση της εποχής στην ιστορική ορθότητα, μπαίνουν εκ προοιμίου στην άκρη, όμως τα προβλήματα που είναι πιο σημαντικά έχουν να κάνουν με τον ρυθμό και τους χαρακτήρες, με την βραδύτητα της δράσης με τον τρόπο στήνονται οι σκηνές, με την μάλλον δυσκολία σου να επενδύσεις και να συν δεθείς με τους ήρωες. Η αίσθηση μια αμηχανίας είναι αυτή που κυριαρχεί μαζί με μια δυσκολία να δεις την σειρά σαν μια ένοχη απόλαυση, αφού ακόμη και οι πιο τραβηγμένες σκηνές της δεν αγγίζουν παρά σπάνια το camp ή το γκροτέσκο.
Ομως παρ΄ όλα τα όχι λίγα ελαττώματά του, δεν μπορείς να μην αναγνωρίσεις ότι το «Odysseus» κατορθώνει να κρατά το ενδιαφέρον σου, όπως και το γεγονός πως αυτή γαλλό-ιταλο-πορτογαλική παραγωγή προσπαθεί τουλάχιστον να παίξει στο ίδιο τερέν με τα μεγάλα αμερικάνικά της αδέλφια κι ως ένα σημείο το καταφέρνει. Το σενάριο είναι γραμμένο στα πρότυπα της αμερικάνικης τηλεόρασης από μια ομάδα σεναριογράφων με επικεφαλής τον Φεντερίκ Αζεμάρ ενώ την σκηνοθεσία υπογράφει ο Στεφάν Τζιουστί, ένας πεπειραμένος σκηνοθέτης στην Γαλλική τηλεόραση.
Τον ρόλο του Οδυσσέα που όμως εμφανίζεται σε πολύ λιγότερα επεισόδια απ΄ όσα θα περιμένατε κρατά ο Ιταλός ηθοποιός Αλέσιο Μπόνι, αυτόν της Πηνελόπης το πάλαι ποτέ Bond Girl στο «Casino Royale» Κατερίνα Μουρίνιο κι αυτόν του Τηλέμαχου ο νεαρός πρωταγωνιστής του «Φανταστικές Αγάπες» του Ξαβιέ Ντολάν, Νιλς Σνάιντερ. Οι Μπρουνό Τοντεσκινί, η Ζιλί Γκαγιέτ, η Φανί Παϊγιάρ και ο Κάρλο Μπραντ έχουν επίσης μερικούς από τους βασικούς ρόλους.
Η σειρά προφανώς δεν γυρίστηκε στην Ιθάκη, αλλά στην Πορτογαλία, ενώ όλα τα εξωτερικά γυρίσματα έγιναν σε ένα στούντιο έξω από την Βαρκελώνη. Τα δώδεκα επεισόδια της σειράς θα αποτελέσουν και το σύνολο της ιστορίας, αφού παρ΄ότι το «Odysseus» μοιάζει να αποτελεί ένα κερδισμένο οικονομικό στοίχημα για το Arte, η πιθανότητα μιας συνέχειας είναι κάτι που δεν υφίσταται σύμφωνα με τους δημιουργούς του.
Δείτε πιο κάτω το τρέιλερ του «Odysseus»
