Βραβεία Emmy 2018: Προτάσεις γάμου, νέοι έρωτες και παλιές αγάπες

Εχει πλάκα να τοποθετήσει κανείς τα φετινά Emmy δίπλα στα περσινά, όπου οι μεγάλοι θριαμβευτές ήταν το «Handmaid’s Tale» και το «Atlanta»(*), τα οποία έφυγαν αμφότερα φέτος με μηδέν βραβεία από τις φετινές μεγάλες κατηγορίες. Είναι σαν η Ακαδημία να το ξανασκέφτηκε και να αποφάσισε, «μμ, όχι, τελικά άκυρο».

(* Καλύτερη Κωμωδία πέρσι είχε κερδίσει το «Veep» που απουσίαζε φέτος γενικώς, αλλά με τα δύο μεγάλα βραβεία και τον γενικότερο ενθουσιασμό για τον Ντόναλντ Γκλόβερ και τη δουλειά του, η εστίαση πολλών είχε πέσει στο «Atlanta» πέρσι ως θριαμβευτή.)

Κι οι δύο σειρές κέρδισαν από τρία τεχνικά βραβεία όμως τη βραδιά των μεγάλων κατηγοριών έφυγαν με άδεια χέρια. Η Ελίζαμπεθ Μος κι ο Ντόναλντ Γκλόβερ, μετά τα βραβεία τους Α’ Ρόλου πέρσι υπέστησαν ήττες-έκπληξη (η Μος περίμενα να το χάσει αλλά από άλλη ηθοποιό- για τον Γκλόβερ δε θα το φανταζόμουν), οι κατηγορίες σεναρίων και σκηνοθεσίας δεν απέφεραν τίποτα στις σειρές σε αντίθεση με πέρσι, ενώ το μεγάλο βραβείο δεν ήρθε ποτέ.

Διαβάστε ακόμη: Βραβεία Emmy 2018: Οι νικητές

Η ιστορία όμως του τι συνέβη διαφέρει για το κάθε πεδίο.

Ταυτόχρονα, συνεχίζουμε να γινόμαστε μάρτυρες στο οριστικό τέλος της εποχής της ανοιχτής τηλεόρασης, με μόλις 2 μεγάλες κατηγορίες να μην πηγαίνουν σε σειρές καλωδιακής ή streaming: Στο «Saturday Night Live» για την καλύτερη σειρά σκετς, και στον Γκλεν Βάις για τη σκηνοθεσία των Όσκαρ (αλήθεια).

Το Netflix και το ΗΒΟ τελείωσαν τα 70ά Emmy σε ισοψηφία με 23 βραβεία το καθένα (τo Netflix είχε το προβάδισμα, 7-6, στις μεγάλες κατηγορίες) όμως έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς μοιράστηκαν οι μεγάλες κατηγορίες ανά μέσο:

Streaming (Netflix, Amazon): 12
Καλωδιακή (HBO, FX, VH1): 12
Broadcast (NBC, ABC): 2

Μπορείτε να φανταστείτε πριν μερικά χρόνια αν σας έλεγαν πως και τα βραβεία σκηνοθεσίας θα πήγαιναν σε streaming σειρές; Καλά, δε μπορείτε γιατί κανείς δεν ασχολείται με τα Emmy Σκηνοθεσίας, αλλά καταλάβατε τι εννοώ. Ιστορικές στιγμές.

Πάμε ανά πεδίο να δούμε πώς διαμορφώθηκε η κατάσταση που μας έφερε στους μεγάλους αποκλεισμούς που αναφέραμε στην αρχή.

Εμμυ

COMEDY GOLD

Ας δούμε την κωμωδία πρώτα γιατί είναι πιο απλό αυτό που συνέβη. Πολύ απλά, η Ακαδημία λάτρεψε το «Marvelous Mrs. Maisel», την φανταστική νέα σειρά της Εϊμι Σέρμαν-Παλαντίνο που βρίσκει βραβειακή δικαίωση μετά από χρόνια υπέροχης δουλειάς και αξέχαστων σειρών («Gilmore Girls» φυσικά, αλλά και «Bunheads», δεν ξεχνώ).

Στη σειρά, η Μίριαμ είναι σπιτονοικοκυρά στη Νέα Υόρκη του 1958 που μαθαίνει πως ο άντρας της (part-time κωμικός του οποίου οι μέτριες ρουτίνες είναι γεμάτες κλεμμένα αστεία) την απάτησε. Σε μια στιγμή αδυναμίας, ύστερα από πολλές απογοητεύσεις και μπόλικα ποτήρια κρασί, η Μίριαμ και ανεβαίνει στη σκηνή παραδίδοντας ένα φανταστικό κωμικό σετ που ξεσηκώνει του θαμώνες.

Στις προβλέψεις μας δίναμε στη σειρά 3 βραβεία (Σειρά, Α’ Γυναικείο, Σενάριο) όμως αυτό το σαρωτικό overperform σημαίνει πως η Ακαδημία δεν πρόβαλε καμία αντίσταση, ψηφίζοντας τη σειρά όπου ήταν δυνατόν, κάτι που γενικά δεν συνηθίζεται πάρα πολύ. Τα μεγάλα βραβεία συχνά μοιράζονται, όμως ο συνδυασμός καλογυρισμένης δραμεντί εποχής με φεμινιστική αφήγηση και ένα καστ γεμάτο αδιαμφισβήτητα κωμικά ταλέντα, εμφανώς τίκαρε κάθε πιθανό κουτάκι.

Ο πιλότος, που κέρδισε Emmy Σεναρίου, Σκηνοθεσίας, Α’ Γυναικείου Ρόλου καθώς και άλλα 3 τεχνικά βραβεία, βρίσκεται ολόκληρος online. Αν δεν έχετε παρακολουθήσει τη σειρά κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας αυτό το πρωινό μιας τυχαίας Τρίτης, βάλτε ένα καφέ και καθίστε αναπαυτικά για την επόμενη μια ώρα:

Πριν προχωρήσουμε, να σημειώσουμε πως η Aλεξ Μπόρσταϊν έγινε η πιο κρυφά πολυβραβευμένη ηθοποιός της φετινής απονομής (οποιασδήποτε απονομής!) κερδίζοντας δύο Emmy: Eνα Β’ Γυναικείου Ρόλου για τη σειρά της Σέρμαν-Παλαντίνο (καταθέτοντας το απολαυστικό επεισόδιο «Doink» όπου η φάση αρχίζει να στραβώνει για τη Μίριαμ) κι ένα για Voice-Over Ερμηνεία για τη φωνή της ως Λόις στο «Family Guy».

Η μόνη άλλη κωμωδία που βραβεύτηκε στο περιθώριο της κυριαρχίας της «Mrs. Maisel» ήταν το «Barry» του ΗΒΟ, για έναν εκτελεστή που ταξιδεύει στο Λος Άντζελες για μια δουλειά όμως καταλήγει να γίνεται μέλος της τοπικής καλλιτεχνικής σκηνής. Στα αλήθεια, ποιος δε νιώθει σύνδεση; Αν διαβάζετε τώρα χιλιάδες λέξεις ανάλυση για τα ερμηνευτικά κωμικά βραβεία των χθεσινών τηλεοπτικών Emmy το πιθανότερο είναι πως κι εσείς κάποτε μπλέξατε μια δουλειά με το πάθος σας για την τέχνη χάνοντας τα όρια στην πορεία, ο Μπάρι είναι ένας από εμάς.

Η σειρά κέρδισε τα δύο ανδρικά ερμηνευτικά Emmy στο πεδίο της κωμωδίας καταφέρνοντας, είμαι σίγουρος, να αντλήσει ψήφους τόσο από τους ψηφοφόρους του «Atlanta» (με το οποίο μοιράζεται μια μυστηριώδη, στα όρια του αλλόκοτου, καλλιτεχνική προδιάθεση βγαλμένη από το όραμα ενός δημιουργού-σεναριογράφου-σκηνοθέτη-πρωταγωνιστή) όσο κι από του απόντος «Veep» (ως η νέα πρεστίζ κωμική πρόταση του ΗΒΟ με έναν κωμικό θρύλο στο καστ, λατρεμένο στους κύκλους της Ακαδημίας). Κι οι δύο τους, ο Μπιλ Χέιντερ ως κεντρική δημιουργική φιγούρα κι ο Χένρι Γουίνκλερ ως θρύλος που έφτασε ο καιρός να βραβευτεί, κέρδισαν τις κατηγορίες τους.

Περίμενα τον Γουίνκλερ, αλλά ο Χέιντερ θα ήταν η προσωπική μου ψήφος στον Α’ Ρόλο.

Στα αλήθεια, το μόνο αληθινά κακό από όλα αυτά τα βραβεία ήταν το Σκηνοθεσίας, που παρά τη λατρεία μου για την Έιμι Σέρμαν-Παλαντίνο και τη σειρά της, πιστεύω πως η δουλειά του Χίρο Μουράι στο επεισόδιο «Teddy Perkins» του «Atlanta» είναι ένα σκαλί πάνω από οτιδήποτε άλλο στο πεδίο φέτος. Κι είναι κρίμα σε κάθε περίπτωση που η θαυμάσια 2η σεζόν του «Atlanta» είδε τα Emmy να κάνουν πίσω.

Επίσης κρίμα είναι που δεν είδαμε ευχαριστήριο λόγο από τον Τέντι Πέρκινς αυτοπροσώπως:

The best moment of the #Emmys: pic.twitter.com/LnA3qABH5o
— Chancellor Agard (@chancelloragard) September 18, 2018

Aψογος όμως ο Τέντι, συνεχάρη τον Μπιλ Χέιντερ για τη μεγάλη του νίκη.

Εμμυ

ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Η ιστορία στο πεδίο του δράματος είναι εντελώς διαφορετική. Είναι η αντίθετη βασικά. Εκεί που στην κωμωδία είναι εμφανές πως εμφανίστηκε μια σειρά που η Ακαδημία λάτρεψε (και είναι και 1η σεζόν, οπότε ετοιμαστείτε), στο δράμα οι επιλογές φανερώνουν περισσότερο μια αβεβαιότητα.

Ο περσινός θριαμβευτής «The Handmaid’s Tale» από τα 8 Emmy για την 1η σεζόν φέτος έπεσε στα 3, κανένα εκ των οποίων σε μεγάλη κατηγορία. Οσοι διάβαζαν τα previews των μεγάλων κατηγοριών τις περασμένες μέρες θα ξέρουν τα αισθήματά μου απέναντι στη 2η σεζόν της σειράς, οπότε ειλικρινά καμία έκπληξη δε μου προκαλεί η «ουπς, άκυρο» διάθεση της Ακαδημίας στην προκειμένη περίπτωση.

Το μεγάλο βραβείο πήρε η προτελευταία σεζόν του «Game of Thrones», μια από τις χειρότερες που έχει κάνει η σειρά, σε μια βράβευση που στα μάτια μου δείχνει περισσότερο παραίτηση παρά ενθουσιασμό. Δε συνοδεύτηκε καν από κάποιο βραβείο Σεναρίου ή Σκηνοθεσίας, παρά μόνο από ένα διασκεδαστικό Β’ Ρόλου για τον Πίτερ Ντίνκλατζ που νομίζω κι ο ίδιος θα είχε ξεχάσει ότι προτάθηκε. Αυτό που συνέβη εδώ είναι η επιβράβευση του ελάχιστου κοινού παρονομαστή στις τάξεις των ψηφοφόρων, μέσα από ένα τσουβάλι υποψηφιοτήτων που δεν είχαν ικανοποιητικό δυναμικό φαβορί: Η 2η σεζόν του «Handmaid’s» δεν δημιούργησε τον ίδιο ενθουσιασμό, το «Americans» ήταν μια σειρά το τέλος του δρόμου της χωρίς πρότερα μεγάλα βραβεία, το «Stranger Things» έχει ξεχαστεί, το «Westworld» ζόρισε (και δεν είχε υποψηφιότητες σε σενάρια και σκηνοθεσίες), το «The Crown» ίσως παραμοιάζει ακαδημαϊκό για το σημερινό τηλεοπτικό τοπίο. Το «Game of Thrones» ως ιδέα και μόνο (κι ούτε καν ως συγκεκριμένη σεζόν, που παίχτηκε πριν από ένα χρόνο και αμφιβάλλω ότι οι περισσότεροι ψηφοφόροι θυμούνται να την ξεχωρίσουν από τις άλλες) αποτέλεσε μέση επιλογής μιας Ακαδημίας που δεν ένιωθε τον ενθουσιασμό, γενικώς.

Το «Crown» ωστόσο δείχνει τάσεις επέκτασης, κερδίζοντας τόσο το αποχαιρετιστήριο ερμηνευτικό βραβείο της φανταστικής Κλερ Φόι (που ενδεχομένως και να ευνοήθηκε από την καλή εξέλιξη της κινηματογραφικής της καριέρας τον τελευταίο καιρό, δείχνοντας πόσο εύπλαστη είναι ως ερμηνεύτρια) όσο και ένα σκηνοθετικό, κάτι που πραγματικά δε θα περίμενα ποτέ. Επιστρέφοντας με τη φόρα αυτών των βραβείων και με νέο καστ (μεταξύ των οποίων την Ολίβια Κόλμαν που ως τα επόμενα Emmy θα έχει κερδίσει Όσκαρ), το «Crown» δε θα με εξέπληττε αν γινόταν το επόμενο μεγαθήριο του δραματικού πεδίου.

Μιλώντας για ερμηνευτικά βραβεία πριν το αντίο, ελάχιστες φορές έχω χαρεί για βραβειακή πρόγνωση όσο για την μεγάλη μου πίστη στο ότι το «Americans» θα αποχαιρετούσε κάνοντας ένα «Friday Night Lights». (Βλέπε αναλυτικά στην πρόβλεψη για Σενάριο σε Δράμα και Α’ Ανδρικό σε Δράμα). Είναι κρίμα που η Κέρι Ράσελ δεν κέρδισε ποτέ για το μεγάλο της ρόλο σε αυτή τη σειρά, όμως αυτά είναι τυχαίες κόντρες καμιά φορά Η ουσία είναι πως το «Americans» αποχαιρέτησε με ένα εξαιρετικό combo βραβείων για τον πρωταγωνιστή του (Μάθιου Ρις) και για το σενάριο του σπουδαίο φινάλε του, πραγματικά ένα από τα καλύτερα, πιο συνεπή, πιο αποτελεσματικά φινάλε που έχουν γραφτεί ποτέ.

Σπουδαία νίκη και για την Θάντι Νιούτον στο κλείσιμο μιας πολύ καλής χρονιάς για την ίδια. Η 2η σεζόν του «Westworld» είναι ένα κάποιο θέμα συζήτησης, όμως η ίδια -μετά την έτσι κι αλλιώς εκπληκτική της ερμηνεία που έκλεψε την 1η σεζόν- ήταν το συναισθηματικό κέντρο. Αν υπάρχει κέντρο σε αυτή τη σειρά δηλαδή. Τελοσπάντων, αν ήταν να κερδίσει ένα μεγάλο βραβείο το «Westworld» θα ήταν αυτό, χωρίς αμφιβολία. Καλή βράβευση.

Εμμυ

CAN I GET AN AMEN

Απως ακριβώς και την επικράτηση της Ακουάρια στην 10η σεζόν της σειράς, έτσι και τη βράβευση του «RuPaul’s Drag Race» τη βλέπαμε να έρχεται με σιγουριά και ενθουσιασμό. Ήξερες πως δύσκολα θα στράβωνε, αλλά ήθελες να το δεις να συμβαίνει κιόλας. Έτσι το ήδη ιστορικό ριάλιτι εκθρόνισε το «The Voice» και γίνεται μόλις το 4ο show που κερδίζει τη συγκεκριμένη κατηγορία. Κάτι μας λέει πως θα αργήσει να έρθει το 5ο.

Στα υπόλοιπα πεδία, ξεχωρίζουμε τις σημαντικές νίκες του «Assassination of Gianni Versace», μιας σημαντικής, αφηγηματικά φιλόδοξης μίνι σειράς που αντί να αναπαράγει το μοντέλο επιτυχίας των προκατόχων του (του «The People v. O.J. Simpson» αλλά και άλλων δουλειών του Μέρφι όπως το «Feud») διάλεξε έναν πιο δύσκολο δρόμο. Άφησε στην άκρη του γκλάμουρ και την ταμπλόιντ διάσταση της celebrity δολοφονίας και ακολούθησε τον νεαρό δολοφόνο σε ένα ταξίδι αντίστροφης πορείας, από το φωτεινό Μαϊάμι στο σκοτάδι της ταπεινής του προέλευσης.

Η σειρά κέρδισε 3 μεγάλα βραβεία, Μίνι Σειράς, Σκηνοθεσίας για τον Ράιαν Μέρφι και Α’ Ανρικής για τον Ντάρεν Κρις, ένα αληθινά πανάξιο βραβείο. Μιλώντας για απόδοση δικαιοσύνης, η φοβερή Ρετζίνα Κινγκ κέρδισε Α’ Γυναικείο για το «Seven Seconds» του Netflix, μια δραματικά υποτιμημένη ηθοποιός που έρχεται σε μια εμφανέστατα απλωμένη κατηγορία (όπου ψήφοι υποθέτω μοιράστηκαν πολύ ανάμεσα σε Μισέλ Ντόκερι, Λόρα Ντερν και ίσως την παλιά νικήτρια-θεσμό Σάρα Πόλσον) για να πάρει τη νίκη-έκπληξη. Είναι φυσικά απολύτως καλοδεχούμενη. Η Ρετζίνα Κινγκ θα έπρεπε να έχει ήδη μια σακούλα με βραβεία κι αυτό το Emmy δίνει επίσημη έναρξη στην απολύτως αναγκαία χρονιά της RegineKingaissance (έρχεται κι η νέα ταινία του Μπάρι Τζένκινς σύντομα).

Τις νίκες συμπλήρωσαν το εντελώς αναμενόμενο Σενάριο στον Τσάρλι Μπρούκερ για το «Black Mirror» (κάτι για το οποίο παραμένω αναποφάσιστος σχετικά με το αν είναι σωστό να διαγωνίζεται ως τηλεταινία με κάθε του επεισόδιο) και ένα combo Β’ Ρόλων για το γουέστερν του Netflix «Godless», για τη Μέριτ Γουέβερ και τον Τζεφ Ντάνιελς, ο οποίος θα ήταν κρίμα να μην κέρδιζε κάτι τόσες εκατοντάδες λέξεις που αφιερώσαμε σε αυτόν καθόλη τη διάρκεια των φετινών preview κειμένων.

Oλα τα παραπάνω φυσικά έρχονται με τον μεγάλο αστερίσκο της μη βράβευσης του «Twin Peaks: The Return». Είναι εξογιστικό να βρίσκεται εδώ η σειρά (έστω και με μόνο 2 υποψηφιότητες) και να μη βραβεύεται, αλλά για να περνάμε καλύτερα στις ζωές μας και να είμαστε πιο ήρεμοι και ψύχραιμοι άνθρωποι καμιά φορά πρέπει να αποδεχόμαστε εξαρχής κάποια πράγματα. Η σειρά των Λιντς και Φροστ είναι πιθανότατα η #1 ταινία ή/και σειρά της δεκαετίας αλλά προτάθηκε για δύο Emmy, τα οποία και έχασε από το «Black Mirror» και τον Ράιαν Μέρφι. ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΑΥΤΑ, υποθέτω.

Ας κλείσουμε με αυτό. Ευχαριστήρια ομιλία που να κλείνει με πρόταση γάμου δε θυμάμαι να έχουμε ξαναδεί.