Όχι να μειώσουμε την αξία του ετήσιου top-10 μας το οποίο το φροντίζουμε και το αγαπάμε, αλλά πλέον η καλή τηλεόραση είναι τόση πολλή που είναι σχεδόν άδικο να ξεχωρίσεις 10 σειρές. Ούτε καν 10 σειρές της χρονιάς- 10 σειρές της μισής σεζόν. Γι’αυτό συνειδητοποιώντας το εύρος των προσφερόμενων επιλογών σε όλα τα είδη, σε αυτούς τους πρώτους μήνες του 2015, αποφασίσαμε να συγκεντρώσουμε τα καλύτερα ως τώρα, σε μια σειρά από ποστ.
Πιθανά spoilers για την κάθε σειρά.
Διαβάστε και τα υπόλοιπα μέρη του αφιερώματος:
- 1ο μέρος: «Mad Men», «The Walking Dead», «Game of Thrones», «Banshee», «Louie», «Inside No. 9», «Scandal»
- 2ο μέρος: «Man Seeking Woman», «Galavant», «Unbreakable Kimmy Schmidt», «Other Space»
- 3o μέρος: «The Flash», «iZombie», «Agent Carter», «Daredevil»
«Parks and Recreation»
Η πιο feelgood σειρά των ‘10s έπαιξε με μεγάλο ρίσκο την τελευταία σεζόν της, επιλέγοντας να ταξιδέψει στο κοντινό μέλλον, μετατρεπόμενη σε ένα χαλαρό είδος sitcom sci-fi. H σειρά είχε κάπως κολλήσει τις προηγούμενες σεζόν σε μια κινούμενη άμμο αόριστης συντηρητικής ευτυχίας δίχως αίσθηση προόδου, μα το άλμα στο χρόνο ξεκολλά σειρά και χαρακτήρες, στέλνοντας τα πάντα στο λίγο πιο βάθος της διαδρομής τους για να δει τι κάνουν. Τα πάντα είναι γνώριμα μα και απροσδιόριστα μακρινά. Η δομή της σεζόν είναι ριζικά διαφορετική, καθώς ξεχωριστά επεισόδια αναζητούν διαφορετικούς χαρακτήρες, μα όλα μαζί σκιαγραφούν ένα ανησυχητικό κοινωνικό context.
Βλέπεις, η ελαφρώς μελλοντική στιγμή του «Parks» είναι τέλεια ακριβώς επειδή δεν είναι τέλεια. Σαν μια τελευταία αποστολή, η ομάδα της Λέσλι (που σταδιακά έχει φυσικά διασπαστεί), αναλαμβάνει να σώσει το μέλλον ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνει. Στο μέλλον του «Parks» η μεγάλη google Πολυεθνική μοιάζει σα να βγήκε από εφιάλτη (ο Ρον Σουάνσον με το σκοτωμένο drone στο χέρι μοιάζει σα να ήρθε από ταινία τρόμου όπου οι λίγοι ηρωικοί αντιστασιακοί επαναστατούν απέναντι στο υπνωτιστικό normality). Τα μικρά sci-fi αγγίγματα είναι παντού, διακριτικά, από μικρά αστειάκια για το μέλλον του ΛεΜπρόν Τζέιμς μέχρι τα πανταχού παρόντα tablets. Όμως αυτό που υποδηλώνει περισσότερο την ιδέα του μέλλοντος, είναι η ουτοπία ως ψευδαίσθηση.
Στο τέλος φυσικά όλα θα πάνε καλά για όλους. Κρίμα μεν (δεν ήμουν ποτέ φαν τόσο απόλυτων και ‘καθαρών’ κλεισιμάτων,) αλλά αυτή είναι η σειρά, συνεπής μέχρι τέλους. Το «Parks» είχε ένα προσόν που ακούγεται απλό και αυτονόητο, αλλά είναι μάλλον το πιο δυσεύρετο στη σπουδαία εποχή της τηλεόρασης που ζούμε: Με έκανε πάντα να νιώθω καλύτερα. Πώνι, θα μας λείψεις.
Διάβασε επίσης: Τι κάνει ο Μπιλ Μάρεϊ στη σειρά;
«Community»
Μπορεί εύκολα κανείς να καταλάβει πως οι πολλοί, συνεχείς θάνατοι του «Community» αποσυμπίεσαν την διαρκή, μανιασμένη του ανάγκη να είναι διαρκώς εφευρετικό και με το πόδι στο γκάζι. Η σειρά φέτος, που μετακόμισε στο Yahoo!, έμοιαζε να συζητιέται λιγότερο από ποτέ άλλοτε, παραδομένη σε μια δημιουργική ειρήνη που πηγαίνει κόντρα σε κάθε κίνητρο από την πρώτη στιγμή ύπαρξής της. Μπορεί αυτή η κωμωδία, που ξεκίνησε σαν ένα homage στο πνεύμα του Τζον Χιουζ και εξελίχθηκε σε μια meta pop culture αφήγηση, να κάνει ειρήνη με το γεγονός πως επιβίωσε, πως για μια φορά δε ζει με το διαρκές άγχος;
Σοκαριστικά, ναι. Το καστ συνεχώς μοιάζει να αλλάζει, και ο διαδικτυακός πυρετός έμοιαζε να έχει κοπάσει. Αλλά αν κοιτάξεις προσεκτικά, ο Νταν Χάρμον και η παρέα του συνέχισαν για μια ακόμα χρονιά να βγάζουν διαμάντια από το τίποτα. Ένα επεισόδιο αφιερωμένο σε native διαφήμιση ήταν ίσως ό,τι αστειότερο είδαμε τα τελευταία 3 χρόνια στη σειρά, το νέο paintball έπος βρήκε άλλο ένα genre πάνω στο οποίο ζωγράφισε, οι νέοι χαρακτήρες προσέθεσαν πολλές ακόμα πινελιές γλύκας (ειδικά αυτή της Πέιτζετ Μπρούστερ), οι μηχανισμοί αφήγησης δεν ήταν ποτέ συμβατικοί (το επεισόδιο όπου ο Άμπεντ προσπαθεί να επέμβει στο φλάσμπακ με άφησε άφωνο), και το φινάλε πάει τη μετα-αφήγηση σε ένα ακόμα μετα-επίπεδο, καθώς η σειρά αναρωτιέται για την ίδια της την συνεχιζόμενη ύπαρξη: Γιατί είναι ακόμα εδώ, πού μπορεί να πάει στο μέλλον, ποιο μπορεί να είναι το διακύβευμα όταν καταφέρεις να επιβιώσεις και να προχωρήσεις, τι μπορεί να σημαίνουν όλα.
Το «Community» καταφέρνει και συνεχίζει να αποτελεί το ιδιοφυές ποπ ημερολόγιο ψυχανάλυσης του Νταν Χάρμον. Παίρνει είδη, μοτίβα και ποπ αναφορές και τις μετατρέπει με αξιοθαύμαστη ειλικρίνει, θάρρος και IQ σε ένα ασταμάτητης εφευρετικότητας «και τώρα τι;».
Και τώρα; Τι;
Διάβασε επίσης:
- Μια ματιά στην 3η σεζόν
- Μια ματιά στην 5η σεζόν
- Ο Ντίνο Σταματόπουλος μιλά στο Flix
- Μια ματιά στο animation αριστούργημα του Νταν Χάρμον
«Last Week Tonight with John Oliver»
O Τζον Όλιβερ έχει βρει απόλυτη σιγουριά και αυτοπεποίθηση στην παρούσα δομή της εκπομπής του, που ακόμα κι αν ποτέ πλέον δεν προκαλεί εκπλήξεις, παραμένει essential θέαση. Καμία βδομάδα δεν -πρέπει να- ξεκινά πριν δεις τι έχει να πει ο Τζον Όλιβερ για τη βδομάδα που πέρασε. Και, το πιθανότερο, δεν πρόκειταν να μην το δεις, με τον ένα τρόπο ή τον άλλον: Ο άγγλος κωμικός και η συγγραφική του ομάδα μεθοδικά επιλέγουν θέματα-κλειδιά που κάθε φορά είναι βέβαιο πως θα ανάψουν τα λαμπάκια του viral διαδικτύου, που αναπόφευκτα θα διαμοιράσει το νεότερο κάθε φορά ρεπορτάζ με μανία και αίσθηση ευθύνης.
Έτσι, κάθε Δευτέρα βράδυ στα social media θα δεις σίγουρα να κυκλοφορεί το νεότερο φλογερό κήρυγμα του Όλιβερ, ενάντια στη διαφθορά ή στις διακρίσεις ή στα απαρχαιωμένα συστήματα διακυβέρνησης ή σε όλα αυτά μαζί. Οι στόχοι του είναι πάντα εξαιρετικά διαλεγμένοι αλλά ποτέ φτηνοί, και πάντα νιώθεις πως φεύγεις από μια εκπομπή του πιο ενημερωμένος από πριν. Ακόμα και τα μικρά segments του ξεκινήματος είναι σημαντικά: Το εβδομαδιαίο του ταξίδι σε χώρες που «σκεφτόμαστε τόσο σπάνια που δεν ξέραμε ότι αυτή η χώρα δεν βρίσκεται εκεί» προσφέρει ένα εύρος ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης με ποπ χιουμοριστικό περιτύλιγμα. Θησαυρός.
Διάβασε επίσης:
«Brooklyn Nine-Nine»
Η μαγική ισορροπία της 2ης σεζόν του «Brooklyn» έχει να κάνει με το πώς εμβαθύνει στην ανάπτυξη κάποιων κεντρικών χαρακτήρων χωρίς να χάσει την έμφαση στο καρτουνίστικο χιούμορ-πολυβόλο που αγαπήσαμε από την πρώτη στιγμή. Ειδικά το κεντρικό will-they-won’t-they ρομάντσο των Περάλτα-Σαντιάγκο είναι ακριβώς το είδος της ιστορίας που καταστρέφει κάθε σίτκομ που την αγγίζει, αλλά εδώ ούτε για στιγμή δεν έχουμε σαπουνοπερατικές σάλτσες να φρενάρουν τον ρυθμό των αστείων.
Ακόμα εντυπωσιακότερα, η σεζόν μπορείς να πεις πως ανήκει στον Χολτ του πάντα ξεκαρδιστικού Αντρέ Μπράουερ. Όπως ακριβώς και οι εκφράσεις στο πρόσωπό του μένουν απαράλλαχτες αλλά μπορούν να κρύβουν διαφορετικά συναισθήματα (εξάλλου αυτό είναι μια πηγή αστείων πυο φαινομενικά για τη σειρά δε θα στερέψει ποτέ), έτσι και η 2η σεζόν καταφέρνει να εμβαθύνει στον χαρακτήρα -στον γάμο του, στο παρελθόν του, στη σχέση του με τους συνεργάτες του- χωρίς ούτε μια στιγμή να αλλάξει τη συμπεριφορά του στην οθόνη. Χωρίς, αν προτιμάς, να αλλάξει την έκφραση στο πρόσωπό του.
Σταθερά εξαιρετικό entertainment δίχως το παραμικρό σημάδι κούρασης. Και by the way η Τσέλσι Περέτι συνεχίζει να είναι ίνδαλμα, απλά υπάρχοντας. Σα να μη συμβαίνει τίποτα.
Διάβασε επίσης:
«Broad City»
Αυτό είναι το θαύμα των καλών κωμωδιών που σιγουρεύονται ακόμα περισσότερο για τον εαυτό τους στη 2η σεζόν. Κι έτσι έχουμε επεισόδιο όπως εκείνο το εκπληκτικό με τον δονητή ή την μαστουρωμένη Ιλάνα ή το ένα πάρτι που οδηγεί στο, μεγαλύτερο, επόμενο. Το «Broad City» είναι μάλλον σταθερά η αστειότερη σειρά στην τηλεόραση την τελευταία διετία, κάνοντας πολιτική μέσα από την προσωπική απελευθέρωση, φτάνοντας στο αποκορύφωμά της να έχει την δημιουργική άνεση να παράγει επεισόδια σαν το μαγευτικό φινάλε του 2ου αυτού κύκλου: Ένα πάνγλυκο, παθιασμένο homage στο «After Hours» του Σκορσέζε, όπου η νυχτερινή Νέα Υόρκη γίνεται η παλέτα για έναν μελαγχολικό πίνακα προσωπικής επανάστασης, αμφισβήτησης, και διασκέδασης σαν στο τέρμα του κόσμου. Απλά υπέροχο.
Διάβασε επίσης:
«Silicon Valley»
Από τα ωραιότερα, πιο αγωνιώδη πράγματα που έχω δει φέτος στην τηλεόραση, ή αν το «Banshee» ήταν tech κωμωδία. Το ένα μετά το άλλο, φαινομενικά τυχαία γεγονότα, συμπτώσεις, αποφάσεις, οδηγούν το start-up των κεντρικών μας ηρώων-losers από τον θρίαμβο στον θάνατο κι από εκεί στο άγνωστο. Σπάνια η αγωνία της απόλυτης τυχαιότητας έχει αποδοθεί τόσο απολαυστικά στην οθόνη, πόσο δε υπό τη μορφή κωμωδίας.
Η πρώτη σεζόν του «Silicon Valley» ήταν μια υποσχόμενη workplace κωμωδία με αιχμηρή σάτιρα για τον κόσμο όπου διαδραματιζόταν, με καλές και κακές στιγμές, και ένα τολμώ να πω ιστορικά καλό φινάλε. Οι υποσχέσεις έρχονται να γεννήσουν κάτι αληθινά σπουδαία σε αυτή τη 2η σεζόν, ένα πραγματικό κωμικό θρίλερ διαρκών ανόδων, πτώσεων και απρογραμμάτιστων κορυφώσεων, όπου τα βροντερά γέλια διακόπτονται (ή ενισχύονται) από τις απρόβλεπτες στροφές που παίρνει η περιπέτεια του Pied Piper μέχρι να φτάσει ποιος-ξέρει-πού. Καμία ενέργεια δεν οδηγεί στην άλλη, μια επιτυχημένη διαπραγμάτευση ακολουθείται από μια σαρωτικη ήττα, ένας σωτήρας από το πουθενά αποδεικνύεται ατζαμής διάβολο (γονάτισα από το κλάμα στο επεισόδιο με την τεκίλα του θα-μπορούσε-να-είναι-ο-Κώστας-Σόμμερ κλαρινογαμπρού πολυεκατομμυιούχου, stand-in του Μαρκ Κιούμπαν που υποδύεται το περήφανο τέκνο της πατρίδας Κρις Διαμαντόπουλος) και όλα τελικά κορυφώνονται σε ένα φινάλε που όχι απλά ισορροπεί ανάμεσα στην αποθέωση και την καταστροφή, αλλά ουσιαστικά αγνοεί όλες τις πιθανές καταλήξεις και ίπταται από πάνω τους με κλειστά τα μάτια.
«Veep»
H τελευταία σεζόν του δημιουργού Αρμάντο Ιανούτσι στο τιμόνι της σειράς ολοκληρώνει 4 σεζόν ευφυούς και κοφτερής πολιτικής σάτιρας, με την 4η αυτή σεζόν να ακολουθεί τον προεκλογικό αγώνα της Προέδρου Μάγιερ έχοντας έτσι τα ιδανικά πυρομαχικά για να ζωγραφίσει έναν πίνακα όπου η πολιτική δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια αλληλουχία από μπλόφες και τρικ.
Είναι αλήθεια ένα έργο πολιτικής κωμωδίας που θα παραμείνει επίκαιρο όπου κι αν πάμε ως κοινωνία, υπογραμμίζοντας τον κυνισμό και τον υπαρκτό σουρεαλισμό κάθε πολιτικής κατάστασης, και ξεμπροστιάζοντας τους πολιτικούς ως μαριονέτες που όμως κανένα απολύτως χέρι δεν ελέγχει. Είναι πραγματικά η δουλειά μιας κωμικής ευφυίας- η 4η σεζόν δεν ήταν απαραίτητα όσο κοφτερές ήταν οι 2 προηγούμενες (εικάζω πως ο Ιανούτσι σα να έχει αγαπήσει πια τους χαρακτήρες του υπερβολικά περισσότερο από ό,τι θα επέτρεπε αυτό το υλικό), αλλά δε σταματάει ποτέ να είναι ένα φρενήρες και ξεκαρδιστικό πολιτικό υπερθέαμα, όπου αποφάσεις παίρνονται και ιδεολογίες σχηματίζονται ανάμεσα σε αριθμούς και ενημερώσεις, στους διαδρόμους του Λευκού Οίκο, και όπου η αύρα της απόγνωσης δεν εξαφανίζεται ποτέ. (Παρατήρησε πώς φέρονται όλοι στο αναπόφευκτο της φυλάκισης του Μπιλ Έρικσον!)
Τη σεζόν κλέβει η Έιμι της Άνα Σλάμσκι, το κορυφαίο επεισόδιο είναι το φανταστικό 9ο (ένα αριστοτεχνικό, κλειστοφοβικό πολιτικό θρίλερ με το κάλυμμα της κωμωδίας), ο Χιου Λόρι κι ο Πάτον Όσβαλτ είναι γκεστ-χρυσός κι οι δύο, αλλά η αρρωστημένη καρδιά παραμένει πάντοτε η Σελίνα, κι αυτός ο σχεδόν προσβλητικά τυχαίος τρόπος με τον οποίο φτάνει στην κορυφή της εξουσίας.
Διάβασε επίσης:
Στο επόμενο: Το φαινόμενο «Empire», το άξιο spin-off «Better Call Saul» και οι καλύτερες δραματικές σειρές που ξεκίνησαν φέτος.
Διαβάστε ακόμη:
- 10 απαγορευμένα πόστερ τηλεοπτικών σειρών
- «Ολοι μπορούμε να γίνουμε ήρωες»: Το reboot του «Heroes» θέλει να μας ανεβάσει το ηθικό!
- Η Σκάλι κι ο Μόλντερ τα περνούν θαύμα
- Θέλουμε τρομερά να δούμε τον Νίκολας Κέιτζ σε ΟΛΟΥΣ τους ρόλους του «Game of Thrones»
- Το «Hannibal» ετοιμάζεται να μετακομίσει με όρεξη στο νέο του σπίτι - ακόμη και ως ταινία!
- Είστε έτοιμοι για κατασκήνωση; Το Camp Firewood σάς περιμένει... το 1981
- Κανένας τρυποκάρυδος δεν μπορεί να καλύψει τον ήχο από τις σφαίρες στο πρώτο teaser του 2ου κύκλου του «Fargo»
- Ολο το σεξ - όπως του αξίζει, σε ένα βίντεο - στον πέμπτο κύκλο του «Game of Thrones»!
- Τρία χρόνια «Mad Men» σε ένα post
- Οι τηλεοπτικοί πρωταγωνιστές της χρονιάς στο δρόμο προς τα φετινά βραβεία Emmy
- H «Supergirl» κατεβαίνει στη Γη: Αυτές είναι οι νέες σειρές του CBS
- H επιστροφή των «X-Files» και οι «Scream Queen» του Ράιαν Μέρφι: Αυτές είναι οι νέες σειρές του FOX
- H επιστροφή του «Heroes» και μια γυναίκα καλυμμένη με τατουάζ : Αυτές είναι οι νέες σειρές του NBC
- Η επιστροφή των «Muppets» και η νέα σειρά της Σόντα Ράιμς : Αυτές είναι οι νέες σειρές του ABC
- Τραγουδιστοί μονόλογοι και υπερήρωες στο μέλλον: Αυτές είναι οι νέες σειρές του CW
