Η Μέιβις Γκάρι βρίσκεται ένα βήμα πριν τα σαράντα. Ο γάμος της έχει αποτύχει, η δουλειά της, ως συγγραφέας μυθιστορημάτων για εφήβους («young adult literature»), δεν της έχει φέρει την αναγνώριση που ήλπιζε και τα όνειρά της όταν ήταν η δημοφιλέστερη κοπέλα του σχολείου δεν έχουν γίνει ακόμα πραγματικότητα.
Τρόπος αντιμετώπισης: να καθυστερήσει πεισματικά να ενηλικιωθεί. Με παιδικό πείσμα η Μέιβις είναι αποφασισμένη να φέρει τα πράγματα και τους ανθρώπους εκεί που τους θέλει. Οταν μαθαίνει ότι ο σχολικός της έρωτας έκανε μωρό, αποφασίζει να τον χωρίσει από τη γυναίκα του, να τον ξανακερδίσει και να ζήσει μαζί του τη μεγάλη σχέση. Ετσι εγκαταλείπει τη Μινεάπολις, επιστρέφει στη γενέτειρά της, μια κωμόπολη της Μινεσότα κι εφαρμόζει το στρατηγικό της σχέδιο. Σε πείσμα του οποίου, φυσικά, όλα πηγαίνουν απ’ το κακό στο χειρότερο.
Ο Τζέισον Ράιτμαν και η Ντιάμπλο Κόντι συνεργάζονται ξανά μετά το υπέροχο «Juno» και κάνουν μια ταινία επίσης για δυσλειτουργικούς, κατεστραμμένους αλλά αξιολάτρευτους ανθρώπους, μεγαλύτερης ηλικίας αλλά… ίδιας ανωριμότητας. Η γραφή της Ντιάμπλο Κόντι έχει τον αναγνωρίσιμο κυνισμό και το οξυδερκές μαύρο χιούμορ που τη χαρακτηρίζει και μας κερδίζει. Η ηρωίδα της ταινίας είναι ένα κακομαθημένο ομορφοκόριτσο που ξέχασε να εξελιχθεί συναισθηματικά και τρέχοντας με ιλιγγιώδη ταχύτητα στην κατηφόρα παρασύρει και όλους τους γύρω της μαζί.
Η Σαρλίζ Θερόν που, αν είναι δυνατόν, όσο μεγαλώνει γίνεται ακόμα πιο όμορφη, ενσαρκώνει τη Μέιβις με θάρρος και απολαυστική ροπή στην αυτοκαταστροφή. Οι δεύτεροι ρόλοι, από τον αντικείμενο-του-πόθου Πάτρικ Γουίλσον μέχρι τον Πάτον Οσγουαλτ, στο ρόλο του τέως συμμαθητή που έμεινε ανάπηρος μετά από επίθεση των νταήδων του σχολείου, είναι υπέροχα ισορροπημένοι και σχεδιασμένοι με μια φυσικότητα που σπάει κόκαλα. Ο τρόπος που ο Τζέισον Ράιτμαν κάνει το παρακμιακό, midwestern Μέρκιουρι σπίτι του, και το γεμίζει με εικόνες κλασικού αμερικανικού σινεμά, λίγο σαν το «Diner» από την άλλη πλευρά του καθρέφτη, αποδεικνύει τη στιβαρότητα του ταλέντου του.
Αν κάτι, η πλοκή και οι ψυχολογική ανάπτυξη της ταινίας προϋποθέτει μια νοοτροπία που συναντιέται ίσως μόνο, σίγουρα περισσότερο, στην Αμερική. Την ιδέα, δηλαδή, του παιδιού της έρημης, ανιαρής επαρχίας που πηγαίνει στη μεγάλη πόλη για να ζήσει το αμερικανικό όνειρο αλλά παραμένει για πάντα σημαδεμένο από τη φωτογραφία της prom queen στο σχολικό λεύκωμα. Μαζί και η υστερία που μπορεί να προκαλέσει η αποτυχία αυτής της προσδοκίας.
Δείτε σκηνές από το «Young Adult»:
Σκηνή 1η: «Και αυτό είναι το μωρό μας»
Σκηνή 2η: «Ψάχνοντας για φόρεμα»
Σκηνή 3η: «Πρωινό με γονείς»
Σκηνή 4η: «Check in»
Σκηνή 5η: «Γνωριζόμαστε από κάπου;»
