Αν σε κάτι διαφέρει ένα νεοϋορκέζικο φεστιβάλ από οποιοδήποτε άλλο στον κόσμο είναι η ατμόσφαιρά του. Η πόλη της Νέας Υόρκης έχει ένα συγκεκριμένο χαρακτήρα – λίγο πιο «βρώμικο», «επιθετικό», «no bullshit»- κι αυτό διαχέεται και στις εκδηλώσεις του κινηματογραφικού της φεστιβάλ. Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που είπε, με τη χαρακτηριστική «Τζακ» φωνή του, ο Αλεκ Μπόλντγουϊν ανεβαίνοντας στη σκηνή του SVA, χτες βράδυ. «Τρελαίνομαι του το φεστιβάλ της Tribeca είναι τόσο κάζουαλ. Μόλις 20 λεπτά πριν, ήμουν στο κρεβάτι μου».
Ο Μπόλντουιν είχε επιλεχτεί από το φεστιβάλ για να τελέσει ... δημοσιογραφικά χρέη: να παρουσιάσει στο κοινό τον σκηνοθέτη Νταγκ Λάιμαν (Swingers, Mr. and Mrs. Smith), και μαζί να συζητήσουν την καριέρα του και την άποψή του για το σινεμά.
Με το κυνικό χιούμορ του σινεφίλ ηθοποιού (ο Μπόλντουιν είναι διάσημος για τους σινε-μαραθώνιους σπάνιων ταινιών που διοργανώνει σπίτι του) να οδηγεί την κουβέντα, ο Λάιμαν έβγαλε στη φόρα τον αντάρτικο εαυτό του. Μίλησε απροκάλυπτα για το πόσο απαιτητικός είναι, πόσο μπορεί να επιμείνει για να πετύχει το πλάνο που θέλει όπως ακριβώς το θέλει, πόσο συγκρούστηκε στα πλατό των Bourne ταινιών. Στο τέλος ομολόγησε ότι «ούτε ως σκηνοθέτης, ούτε ως παραγωγός πάει πάντα με το γράμμα του νόμου». Ενθουσιασμένο το νεοϋορκέζικο κοινό που αγαπά τους αντιήρωες επαναστάτες καταχειροκρότησε εξομολογήσεις του Λάιμαν που τον ήθελαν να κλέβει μπομπίνες φιλμ ή να κάνει γυρίσματα χωρίς άδεια από τις αρχές. «Ας το θέσω αλλιώς» είπε γελώντας. «Η τόσο κουνημένη κάμερα στην Bourne τριλογία δεν έχει να κάνει μόνο με το στιλ. Αλλά γιατί σε κάποιες περιπτώσεις δεν γυρίζαμε απολύτως νόμιμα ...»
Ο Μπόλντουιν, διασκεδάζοντας με την τροπή της κουβέντας, έκλεισε την βραδιά ονομάζοντας τον Λάιμαν ως «εκπρόσωπο της σχολής σκηνοθεσίας που δεν βλέπει το σινεμά ως τέχνη, αλλά ως κακούργημα». Αυτή είναι η Νέα Υόρκη και αυτό το φεστιβάλ της αξίζει.
