Μια συνέντευξη του Κουέντιν Ταραντίνο δημοσιεύθηκε πριν από λίγες μέρες στη γαλλική εφημερίδα «Libération». Σε αυτή ο Ταραντίνο έδωσε μια περιγραφή για τον πρωταγωνιστή της επόμενης -και ίσως και τελευταίας- ταινίας του, με τίτλο «The Movie Critic». Η ταινία θα αφορά έναν κριτικό για το Hollywood Press, ένα φτηνό πορνογραφικό περιοδικό της δεκαετίας του '70, που περιλάμβανε και κριτικές για κανονικές ταινίες, και τον περιέγραψε ως εξής:
«Είναι ο Τράβις Μπίκλ (πρωταγωνιστής της ταινίας «Ο Ταξιτζής») αν ήταν κριτικός κινηματογράφου.[Είναι] ένας μοναχικός, απομονωμένος άνθρωπος, που τυχαίνει να κριτικάρει ταινίες για ένα underground πορνογραφικό περιοδικό.»
Η ταινία, που λαμβάνει χώρα το 1977, είναι προγραμματισμένη να γυριστεί αυτό το φθινόπωρο. Δεν έχουν γίνει γνωστές άλλες λεπτομέρειες σχετικά με την πλοκή, τους ηθοποιούς και τους επιπλέον χαρακτήρες.
Τους τελευταίους μήνες, ο Ταραντίνο έχει υποννοήσει ότι η ταινία μπορεί να είναι βασισμένη στον εκλιπόντα κριτικό κινηματογράφου, Τζιμ Σέλντον. Ο Ταραντίνο ανέφερε στο Φεστιβάλ Καννών ότι ο κεντρικός χαρακτήρας της νέας του ταινίας πέθανε στα 30 του, ωστόσο είναι δύσκολο να βρεθούν πληροφορίες για την προσωπική ζωή του Σέλντον για διασταύρωση. Ο,τι μπορεί να βρεθεί υποδηλώνει ότι ο Σέλντον ήταν ένας άγνωστος σε πολλούς κριτικός, που παρέμεινε στην αφάνεια κατά τη διάρκεια ολόκληρης της σταδιοδρομίας του ως συγγραφέας. Αυτό το γεγονός, καθώς και η μυστηριώδης εξαφάνιση κάθε ίχνους της ύπαρξής του αργότερα, εντείνει το μυστήριο γύρω από την ταινία.
Ο Ταραντίνο περιέγραψε όμως, τον κόσμο της, όπου ο κεντρικός χαρακτήρας πλοηγείται μέσα από τον κόσμο του underground πορνό, ένα πεδίο που φαίνεται να γνωρίζει πολύ καλά ο ίδιος:
«Πραγματικά, πραγματικά, πραγματικά μου αρέσει το σεξ στις ταινίες, ακόμα κι αν δεν είμαι μεγάλος φαν του πορνό, των ταινιών XXX. Έχω δει μερικές που μου άρεσαν, αλλά γενικά πιστεύω ότι είναι κακές ταινίες. Ωστόσο, οι πορνογραφικές ταινίες από τα '70s, δεν είναι ότι είναι καλές, αλλά υπάρχει κάτι σε αυτήν την περίεργη ατμόσφαιρα των '70s... Είναι ένα είδος "παράνομου" σινεμά και μια αισθητική που αγαπώ. Οπως πάντα μου άρεσαν οι ταινίες sexploitation, ή όλα αυτά τα Σουηδικά που κυκλοφορούσαν τότε στις Ηνωμένες Πολιτείες... Σκέφτομαι επίσης τις γερμανικές ταινίες όπως το «Schoolgirl Report».»
Παρόλο που η ταινία διαδραματίζεται σε αυτόν τον κόσμο, ο Ταραντίνο δεν σκοπεύει να υπάρχει πραγματικό γυμνό στην ταινία του. Δηλώνει πως δεν τον ενδιαφέρει να γυρίσει σκηνές σεξ στις ταινίες του και ότι η αναγκαστική παρουσία ειδικών «συντονιστών» (intimacy coordinators) για τους ηθοποιούς τον απωθεί ακόμα περισσότερο από αυτήν την ιδέα. Στην ίδια συνέντευξη, ο Ταραντίνο ρωτήθηκε για την άποψή του σχετικά με τις «προειδοποιήσεις ευαίσθητου υλικού» που «θίγονται» πριν από συγκεκριμένες ταινίες και εάν, για να αποφευχθεί η προσβολή ορισμένων θεατών, αυτές οι προειδοποιήσεις είναι δικαιολογημένες.
Ο Ταραντίνο, φυσικά, δεν συμφωνεί με αυτό το σκεπτικό. Συγκεκριμένα είπε: «Απορρίπτω τη λέξη "θιγμένος". Ο καθένας μπορεί να παρεξηγηθεί από οτιδήποτε. Ειλικρινά, πιστεύω ότι τις περισσότερες φορές - και υπάρχουν αναμφίβολα κάποιες εξαιρέσεις - το να πεις ότι "θίχτηκες" από μια ταινία είναι η πρώτη αντίδραση ενός πολύ περιορισμένου σκεπτικού. (Μπορείς να πεις) "Δεν μου άρεσε, και εδώ είναι οι λόγοι, κλπ...", Αλλά, φίλε, να πεις ότι θίχτηκες; Η τέχνη δεν θίγει. Και, αν και σε σπάνιες περιπτώσεις μπορώ να κατανοήσω, είναι απλώς γελοίο να θίγεται κανείς από το περιεχόμενο μιας ταινίας.»
Στη συνέχεια, συνεχίζει εξηγώντας τις δικές του εμπειρίες. Ναι, ο Ταραντίνο θίχτηκε μια φορά από μια ταινία, είναι δύσκολο να το πιστέψει κανείς, αλλά το παραδέχεται. Αρνείται να αναφέρει το όνομα της ταινίας, μόνο ότι κυκλοφόρησε περίπου πριν από 10 χρόνια: «Εδώ, υπάρχει μια ταινία που βγήκε τα τελευταία δέκα χρόνια - δεν θα αναφέρω το όνομα - που με έθιξε πραγματικά. Αλλά όσο περισσότερο το σκέφτομαι, τόσο περισσότερο συνειδητοποιώ ότι αυτό ήταν πρόβλημά μου. Δικό μου γ* πρόβλημα. Την θεωρούσα ρατσιστική. Ήθελα να χτυπήσω τον σκηνοθέτη. Ακόμα πιστεύω ότι είναι μια ρατσιστική ταινία. Αλλά στην τελική είναι ακριβώς αυτό, γ*, απλά μια ταινία.»
Ο Ταραντίνο αρνήθηκε να απαντήσει σε οποιεσδήποτε ερωτήσεις σχετικά με την εξέλιξη της απεργίας των Αμερικάνων σεναριογράφων, δείχνοντας έτσι ότι πιθανόν να μην επηρεαστεί το πρόγραμμά γυρισμάτων της ταινίας.
