Η εν λόγω αφίσα παραπέμπει σε μια ηλεκτρονική διεύθυνση ενός blog που συμπληρώνει την ανακοίνωση που βλέπετε στη φωτογραφία αρχικά με ένα εισαγωγικό κείμενο περί του «κοψίματος» μερίδας ελληνικών ταινιών από το να προβληθούν στις αίθουσες του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, αναφερόμενο στο γεγονός πως εκτός από τις 14 ταινίες που συμπεριλαμβάνονται στο επίσημο πρόγραμμα του Φεστιβάλ, υπάρχουν και άλλες ταινίες που υποβλήθηκαν στη διοργάνωση αλλά παίζονται μόνο στο Film Market της Αγοράς. Επίσης το κείμενο ενημερώνει πως οι ταινίες που θα προβληθούν είναι οι «A night in Athens», «Χαιρετίσματα στην Ευρώπη ή Κλάιν Μάιν Πουτς», του Νίκου Αλευρά και «Attractive illusion», του Πέτρου Σεβαστίκογλου και συμπληρώνοντας πως τις προβολές θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό που θα συντονίσει ο κριτικός κινηματογράφου, Γιάννης Φραγκούλης, και θα συμμετέχουν ο Λεωνίδας Εμπειρίκος, ιστορικός, ο Νίκος Αλευράς, σκηνοθέτης, και ο Δημήτρης Πουλικάκος, τραγουδοποιός και ηθοποιός. Θα μας δοθεί η ευκαιρία να συζητήσουμε το θέμα «Ελληνική ευδαιμονία και ευρωπαϊκή κατάθλιψη».
Ας αφήσουμε καλύτερα ασχολίαστο το θέμα της συζήτησης που θα ακολουθήσει τις συγκεκριμένες προβολές και ας μείνουμε περισσότερο στα γεγονότα.
Αυτά ξεκινούν από μία συζήτηση που μοιάζει ακόμη να μην έχει διαμορφωθεί σε αίτημα μερίδας Ελλήνων κινηματογραφιστών που διαφωνούν με την πρακτική του - μετά Κρατικών Βραβείων - Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης να συμπεριλαμβάνει στο επίσημο πρόγραμμά του έναν αριθμό ελληνικών ταινίων και να προβάλλει τις υπόλοιπες μόνο στο video room του Film Market της Αγοράς προκειμένου να υπάρχει πρόσβαση σε αυτές από επαγγελματίες που ενδιαφέρονται γι' αυτές.
Η λογική της επιλογής των ελλληνικών ταινιών που προβάλλονται εντός προγράμματος - αν και ποτέ δεν έχει εξηγηθεί επίσημα από τη διεύθυνση του Φεστιβάλ - είναι σαφής: είναι ταινίες που κάνουν την πρεμιέρα τους στη Θεσσαλονίκη και δεν έχουν κάνει πρεμιέρα κάπου αλλού (με το «αλλού» να περιορίζεται κατά κύριο λόγο στο ενισχυμένο ως προς τις ελληνικές ταινίες που προβάλλει Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας - Νύχτες Πρεμιέρας), συν οι δύο ταινίες που παραδοσιακά συμμετέχουν στο επίσημο Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα.
Δείτε εδώ αναλυτικά όλες τις ελληνικές ταινίες που συμμετέχουν στο Φεστιβάλ (εντός και εκτός προγράμματος). Η αφορμή αυτού του κειμένου δεν είναι ακριβώς η ευκαιρία για να ανοίξει ένα μεγάλο θέμα όπως τι θέση πρέπει να έχουν οι ελληνικές ταινίες σε ένα Διεθνές Φεστιβάλ, το μεγαλύτερο της χώρας. Ειδικά όταν κανείς δεν ξέρει (και αυτό δεν είναι απαραίτητα μέλημα ενός Φεστιβάλ, αλλά άλλων τομέων της κρατικής και ιδιωτικής στήριξης του ελληνικού σινεμά) τι είναι το καλύτερο γι' αυτές. Αν υπάρχει κάτι τέτοιο...
Είναι όμως μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να θυμηθούμε τις παλιές κακές ημέρες του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, όταν το Φεστιβάλ μονοπωλούσαν οι ελληνικές ταινίες και όπου ανάλογες δράσεις διαμαρτυρίας αποτελούσαν την καθημερινότητα του.
Τις προβολές των «κομμένων ταινιών» συνοδεύουν και άλλα κείμενα στο διαδίκτυο, όπως μια ανοιχτή επιστολή του Νίκου Αλευρά στην οποία αναφέρονται τα εξής:
«Όταν όλα “κόβονται”, οι μισθοί, οι συντάξεις, τα τρόφιμα, οι βενζίνες, οι σπουδές, οι ζωές, ο έρωτας, τι να πούμε εμείς οι κατακαημένοι σκηνοθέτες που κόβονται οι ταινίες μας από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης;
Έχω κάνει μια ταινία για την ελληνική ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ και τη γερμανική κατάθλιψη. Μια ταινία για τα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Και έρχεται ο κύριος Εϊπίδης και την απαγορεύει να παιχτεί στο φεστιβάλ χωρίς κανένα δικαιολογητικό!
Και καλεί εκατοντάδες ξένους, άσχετους διανομείς κλπ., “να φάνε, να πιούνε και χορτάτοι να κοιμηθούνε”. Και δεν επιτρέπει στις ελληνικές ταινίες να προβληθούν καν! Και ρωτάω, εδώ και 20 χρόνια έχουν έρθει χιλιάδες ξένοι, “παρακαθήμενοι” κλπ., έχει ποτέ πουληθεί μια ελληνική ταινία; Και αυτό γιατί κανείς δεν νοιάζεται, κανείς δεν πονάει, κανείς δεν αγαπάει τον ελληνικό πολιτισμό, να σκύψει με φροντίδα και να δει τα προβλήματά του. Ξένες ταινίες ατάκτως ερριμμένες με τις ελληνικές, χωρίς πρόγραμμα, ανακατεμένες χωρίς κανένα σεβασμό σε τίποτα.
Γιατί τόση διαστρέβλωση σε όλα; Μπορεί κανείς δημοσιογράφος να πει την αλήθεια; Γράφονται απίθανα κείμενα σε όλες τις εφημερίδες για τις εκπληκτικές ξένες ταινίες και σκηνοθέτες που δεν τους ξέρει ούτε η μάνα τους και για τις ελληνικές ΤΙΠΟΤΑ… ΓΙΑΤΙ; Δεν θα επαναλάβω τη ρήση του Ομήρου αλλά το γνωμικό του Βασίλη Ρώτα, “η μισή αλήθεια είναι ψέμα ολάκερο”!»
Και συνεχίζουμε να αφήνουμε ασχολίαστα όλα τα παραπάνω, αλλά να μένουμε στα γεγονότα.
Τα οποία - δυστυχώς - είναι πως ναι, δεν είδαμε τις δύο από τις τρεις ταινίες που θα προβληθούν στη συγκεκριμένη δράση ως «κομμένες» (η «Ελκυστική Ψευδαίσθηση» του Πέτρου Σεβαστίκογλου προβλήθηκε στις φετινές Νύχτες Πρεμιέρας, αφού είχε πριν κάνει την πρεμιέρα της στην 1η Εβδομάδα Αφρικανικού Κινηματογράφου), αλλά μεταξύ μας, τουλάχιστον τέσσερις από τις ταινίες που τελικά προβλήθηκαν στο επίσημο πρόγραμμα του Φεστιβάλ θα έπρεπε να βρίσκονται και αυτές στο video room του Film Market. Και ίσως και ακόμη πιο κρυμμένες από την κοινή θέα.
Οσο για τη συζήτηση περί της θέσης που πρέπει (ή δεν πρέπει νά έχουν) οι ελληνικές ταινίες στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, αυτή παραμένει... ανοιχτή.
Δείτε εδώ το πλήρες πρόγραμμα προβολών του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και βρείτε οδηγίες χρήσης για το Φεστιβάλ και μην ξεχνάτε να ενημερώνεστε από το ειδικό τμήμα του Flix που θα ανανεώνεται συνεχώς προκειμένου να σας μεταφέρει κάθε στιγμή τι συμβαίνει μέσα και έξω από τις αίθουσες του Φεστιβάλ.
Tags: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 53
