Ο Τάκης Σπυριδάκης γεννήθηκε στην Αίγινα στις 4 Φεβρουαρίου του 1958. Απόφοιτος της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου, έπαιξε πολύ και με τολμηρές επιλογές στο θέατρο, η μεγάλη του αγάπη, όμως, υπήρξε πάντα το σινεμά.
«Αγαπώ περισσότερο τον κινηματογράφο σαν τέχνη. Είχα ταυτίσει τη ζωή μου με το σινεμά, την έβλεπα, ως ψευδαίσθηση, σαν μέσα σε ταινία του σινεμά. Στον κινηματογράφο είχα την τύχη να συνεργαστώ με τους καλύτερους! Με τον Νικολαΐδη και με τον Κατσουρίδη, ως διευθυντή φωτογραφίας. Και η "Γλυκιά Συμμορία" και η "Πρωινή Περίπολος" είναι αγαπημένες μου ταινίες και το "Λούφα και Παραλλαγή" και ο "Κήπος του Θεού", που είναι δική μου ταινία. Με τις ταινίες πάντα προσπαθούσα να κάνω το καλύτερο κι ακόμα προσπαθώ», είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στη Ντίμη Θεοδωράκη και το 3pointmagazine.gr το 2018.
Στην επιλεκτική καριέρα του ως κινηματογραφικός ηθοποιός - ένα είδος «χαρακτήρα» που σε κάθε του μικρή η μεγαλύτερη παρουσία κατάφερνε να μείνει αξέχαστος - συνεργάστηκε με τους αγαπημένους του Νίκο Νικολαΐδη, Νίκο Περάκη, Νίκο Παναγιωτόπουλο και Ρένο Χαραλαμπίδη σε περισσότερες από μία ταινίες.
Συνολικά εμφανίστηκε σε 13 ταινίες.
Γλυκιά Συμμορία (1983)
Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη ερμηνεύοντας έναν από τους πρωταγωνιστές της ταινίας «Γλυκιά Συμμορία», σε σκηνοθεσία του Νίκου Νικολαΐδη (1983), ερμηνεία για την οποία απέσπασε ειδικό βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, τον ίδιο χρόνο.
«Είναι απίστευτο πώς σε ταυτίζουν με τους ρόλους. Μετά τη “Γλυκιά συμμορία” όλοι με περνούσαν για ροκά. Καμία σχέση. Όλα μου τα νιάτα τα πέρασα ακούγοντας τζαζ κι ακόμα αυτή ακούω. Εντάξει, πλάκα έχει να σε σκέφτονται για αντιεξουσιαστή, το πρόβλημα είναι όμως πως δεν είμαι. (γέλια) Το θέατρο το γουστάρω, η μεγάλη μου όμως αγάπη είναι η σκηνοθεσία. Τώρα γράφω το σενάριο για τη νέα μου ταινία, ενώ συνεχίζω να κάνω ντοκιμαντέρ για την Unesco στο Βέλγιο. Τους είχε αρέσει η προηγούμενη ταινία μου και ήρθαν και με βρήκαν». (από συνέντευξη του στην Athens Voice το 2016)
Μαζί με τον Τάκη Μόσχο στα γυρίσματα της «Γλυκιάς Συμμορίας»
Η δεύτερη (αξέχαστη επίσης) συμμετοχή του ήταν στη «Λούφα και Παραλλαγή» του Νίκου Περάκη (1984). Ακολούθησαν η «Πρωϊνή Περίπολος» του Νίκου Νικολαΐδη (1986), «Προστάτης Οικογενείας» του Νίκου Περάκη (1997), το «Αυτή η Νύχτα Μένει» του Νίκου Παναγιωτόπουλου (1997), το «Μαύρο Γάλα του Νίκου Τριανταφυλλίδη (1999), το «Κανείς Δεν Χάνει Σε Ολα του Διονύση Γρηγοράτου (2000), τα «Φτηνά Τσιγάρα» του Ρένου Χαραλαμπίδη (2000), το «Κουράστηκα να Σκοτώνω τους Αγαπητικούς σου» του Νίκου Παναγιωτόπουλου (2002), το «Λούφα και παραλλαγή: Σειρήνες στο Αιγαίο» του Νίκου Περάκη (2002), το «Ισοβίτες» του Θόδωρου Μαραγκού (2008), το «4 Μαύρα Κοστούμια» του Ρένου Χαραλμπίδη το 2009 και η «Λιμουζίνα» του Νίκου Παναγιωτόπουλου (2013).
Η τελευταία του εμφάνιση στο σινεμά ήταν στο «The Republic» του Δημήτρη Τζέτζα το 2015 και στο μικρού μήκους της Μυρσίνης Αριστείδου «Aria» το 2017.
Διαβάστε ακόμη: H «Πρωινή Περίπολος» του Νίκου Νικολαΐδη είναι μια επαναστατική πράξη...
Από τα γυρίσματα του «Λούφα και Παραλλαγή» το 1984
Με τον Νίκο Νικολαΐδη στα γυρίσματα της ταινίας «Πρωινή Περίπολος» το 1986
Το 1989 έγραψε και σκηνοθέτησε την ταινία μικρού μήκους «Βέρα Κρουζ», που απέσπασε το 1ο Bραβείο Kαλύτερης Tαινίας στο Φεστιβάλ της Δράμας, τιμήθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού και βραβεύτηκε από το Εθνικό Κέντρο Ταινιών της Γαλλίας το 1990. Εκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο το 1994 με την ταινία «Ο Κήπος του Θεού», της οποίας έγραψε και το σενάριο και στην οποία πρωταγωνιστούσε. Η ταινία τιμήθηκε με 7 κρατικά βραβεία ποιότητας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Σκηνή από τον «Κήπο του Θεού»
Στα γυρίσματα της ταινίας «Ο Κήπος του Θεού»
Cool και ασυμβίβαστος με τον δικό του ευθύ τρόπο, κωμικός από τη στόφα μιας κάποιας ολότελα δικής του τραγικότητας και απενοχοποιημένα «διάσημος» τα τελευταία χρόνια για την εμφάνισή του σε μια τηλεοπτική διαφήμιση, ο Τάκης Σπυριδάκης μιλούσε πολύ για όλα όσα ήθελε να εκφράσει την οργή, το θυμό και τον ενθουσιασμό του και εμφανιζόταν λίγο - τόσο ώστε να γίνεται κάπως απαραίτητος μέσα στα χρόνια.
Πέθανε σε ηλικία 61 ετών μετά από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο.
«Αν μπορούσα να γυρίσω πίσω στον χρόνο, θα τα άλλαζα όλα. Μεγαλώνω σημαίνει αποκτώ μια λεπτότητα, μια σοφία, μια άλλη σχέση με τα πράγματα και θα ήμουν κουτός αν έκανα τα ίδια σε περίπτωση που μου δινόταν μια δεύτερη ευκαιρία», είχε δηλώσει στη Lifo τον Οκτώβριο του 2017.
Δείτε παρακάτω μερικές χαρακτηριστικές στιγμές του Τάκη Σπυριδάκη στο σινεμά:
Γλυκιά Συμμορία (1983)
Λούφα και Παραλλαγή (1984)
Πρωινή Περίπολος (1986)
Φτηνά Τσιγάρα (2001)
