Οτι είναι εκκεντρικός το διαισθανόμαστε. Οτι είναι ονειρεμένος, το ξέρουμε. Ο συνδυασμός των δύο επαληθεύεται για άλλη μία φορά, στην άχρηστη είδηση της μέρας: ο Ράιαν Γκόσλινγκ, ο οποίος δοκιμάζει και δοκιμάζεται για πρώτη φορά στο ρόλο του σκηνοθέτη στο «How to Catch a Monster», υπέβαλε τους ηθοποιούς του σε μία περίεργη άσκηση. Προσέλαβε στο σετ μία ειδική ψυχαναλύτρια ονείρων, με την οποία το καστ είχε καθημερινές συνεδρίες.
Bέβαια η απόφαση αυτή δεν είναι τόσο τυχαία ή χόλιγουντ new age όσο ακούγεται. Το «How To Catch a Monster» (το οποίο έχει γράψει κιόλας ο Γκόσλινγκ, και μάλλον κυμαίνεται στο ύφος της ρομαντικά σκοτεινής μουσικής του με τους «Dead Man's Bones») είναι μία ταινία επιστημονικής φαντασίας με μεγάλη, τρυφερή καρδιά. Ενα μεταμοντέρνο παραμύθι που δανείζεται στοιχεία από τα genre της φαντασίας, του φιλμ νουάρ και του σασπένς. Η ιστορία θέλει μία χωρισμένη μητέρα, την Μπίλι, να ζει σε μία σουρεαλιστική πόλη που καταρρέει και να παρασύρεται σε μία μακάβρια, σκοτεινή περιπέτεια, όταν ο έφηβος γιος της ανακαλύπτει και εξαφανίζεται σε μία υπόγεια πολιτεία κάτω από το νερό. Για να σώσει την οικογένειά της, η Μπίλι πρέπει να ακολουθήσει τον Μπόουνς στο άγνωστο...
Ετσι η Γκρέτα, αυτό είναι το μικρό όνομα της γυναίκας που ήρθε στο σετ, είχε μάλλον πολύ απτό και ενδιαφέροντα λόγο ύπαρξης εκεί. Σύμφωνα με την πρωταγωνίστρια Σίρσα Ρόναν, όλοι οι ηθοποιοί (Κριστίνα Χέντρικς, Εύα Μέντες, Ματ Σμιθ) συναντιόντουσαν με την Γκρέτα κι ακολουθούσαν συγκεκριμένες ασκήσεις. «Μας έβαζε να γράφουμε γράμματα στον εαυτό μας, κάθε βράδυ πριν πέσουμε για ύπνο. Τύπου: "αγαπημένο μου υποσυνείδητο, αποκάλυψέ μου σ' ένα όνειρο απόψε τη σχέση του χαρακτήρα μου με τον τάδε χαρακτήρα.." Κι μελετούσαμε αν, και με ποιο τρόπο, το υποσυνείδητό μας απαντούσε..»
Την επόμενη μέρα η ψυχαναλύτρια τους έβαζε να εξηγούν ο ένας τα όνειρα του άλλου κι ο Γκόσλινγκ να τα παίζουν σε σκηνές αυτοσχεδιασμού. «Μπορεί να μην έμοιαζε ότι είχε την παραμικρή σχέση με την ταινία. Αλλά αυτό που έβλεπα στον ύπνο μου έστηνε μία σκηνή άσκησης, που στο τέλος της μέρας μου έδειχνε το δρόμο. Ηταν πολύ περίεργο, εξαιρετικά ενδιαφέρον και σίγουρα αποκαλυπτικό...»
«Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή η προσέγγιση μας έδεσε με μία περίεργη οικειότητα και χημεία» συμπληρώνει και η Χέντρικς. «Μας έδεσε. Επίσης ήταν μία καινούργια Μέθοδος για μένα. Ο Ράιαν ξαφνικά είχε επιβάλει κομμάτια της δικής μας προσωπικότητας στο χαρακτήρα...»
«Ο Ράιαν είχε μεγάλη αυτοπεποίθηση στα γυρίσματα. Μας έδινε τις σκηνές μας το προηγούμενο βράδυ. Τις μελετούσαμε και την επόμενη μέρα μας έλεγε να τις ξεχάσουμε. Να μπούμε πιο οργανικά στο γύρισμα. Νομίζω ότι αυτό θέλει μεγάλο θάρρος. Ειδικά για έναν πρωτάρη σκηνοθέτη. Τον σέβομαι πολύ που το τόλμησε...»
Η Ρόναν παίζει την «Ρατ» (ποντικό) στην ταινία. «Εχει αυτό το όνομα γιατί ζει σαν ποντικάκι. Μένει με τη γιαγιά της σ' ένα σπίτι με πολλά κελάρια και λαγούμια και διαδρόμους - όπου συγκεντρωμένα είναι χιλιάδες αναμνηστικά που έχει μαζέψει η γιαγιά της μέσα στα χρόνια. Και επίσης έχει έναν ποντικό για κατοικίδιο. Ο Ράιαν μου έφερε δεκάδες φωτογραφίες ποντικών για να διαλέξω. Επέλεξα ένα κατάλευκο Σιβηρικό ποντίκι, με πανέμορφα μάτια. Νομίζω ότι ο Ράιαν απογοητεύτηκε. Ηθελε έναν γκρι, τυπικό, αρουραίο...»
Διαβάστε περισσότερα:
