Δεν έχει περάσει ούτε μια εβδομάδα από τότε που παραιτήθηκε από τη θέση του Προέδρου του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και οι δηλώσεις του σε συνεντεύξεις στην Ελευθεροτυπία και αλλού που έδωσε και όσα είπε για τους Γιάννη Σμαραγδή και Γιάννη Σολδάτο, προκάλεσαν την οργή των δύο τελευταίων οι οποίοι με επιστολές τους απαντούν σε υψηλούς τόνους.
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΙΑΝΝΗ ΣΜΑΡΑΓΔΗ
Αθήνα, 22 Σεπτεμβρίου 2013.
Λυπήθηκα ιδιαιτέρως για τα όσα ψευδή και ανυπόστατα αναφέρει στην συνέντευξή του ο μέχρι πρότινος πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου κ. Γιώργος Παπαλιός.
Σε ότι αφορά το «επίμαχο» ποσό των πενήντα χιλιάδων ευρώ για το οποίο αναφέρεται και στο οποίο στηρίζει τους ψευδείς ισχυρισμούς του, σας ενημερώνω ότι το αίτημα είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΝΟΜΙΜΟ και το δικαιούται η ταινία μας Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟ ΧΑΒΙΑΡΙ με βάση την κανονισμό του ΕΚΚ όπως και κάθε άλλη ελληνική ταινία για την διανομή της στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Ομολογώ ότι δεν αντιλαμβάνομαι τα βαθύτερα κίνητρα του μίσους τα οποία εκφράζει ο συγκεκριμένος Κύριος όταν αναφέρεται στο όνομά μου.
Σε περίπτωση που συνεχίσει τις συκοφαντικές του επιθέσεις εναντίον μου είμαι υποχρεωμένος να πράξω τα νόμιμα όπως θα έπραττε κάθε ‘Ελληνας πολίτης προκειμένου να αντιμετωπίσει το ψέμα, τη συκοφαντία και τη λάσπη.
Γιάννης Σμαραγδής, Σκηνοθέτης
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΙΑΝΝΗ ΣΟΛΔΑΤΟΥ
Στέλνω αυτή την επιστολή, με αφορμή τη συνέντευξη του κ. Γ. Παπαλιού στην «Ε», την 21η Σεπτεμβρίου. Είχε προηγηθεί συνέντευξή του και σε άλλη εφημερίδα πριν πέντε ημέρες που ενέπλεκε ξανά το όνομά μου. Ο κ. Παπαλιός (διαθέτω καλούς τρόπους και τον αποκαλώ κύριο), μέσα στον ορυμαγδό των άναρθρων κραυγών του (όπως ο κάθε πικραμένος που λέει άκομψα τον πόνο του), αναφέρει και στις δύο συνεντεύξεις το όνομά μου με τον χαρακτηρισμό: «Είχαμε κι αυτόν τον ανεκδιήγητο σύμβουλο του Τζαβάρα, τον Σολδάτο, που ισχυριζόταν ότι το Κέντρο πρέπει να κλείσει!»
Κι αν ακόμη παραβλέψουμε την παραποίηση της αλήθειας, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την ποινική ευθύνη που έχει ο κ. Παπαλιός μετά τη δημόσια εκφορά αυτής της φράσης. Δεν φρόντισε να συμβουλευθεί τον νομικό του σύμβουλο, εγώ φρόντισα και τώρα θα τρέχει και δεν θα φθάνει. Στον πανικό του έχασε κάθε μέτρο.
Ας αφήσουμε να κρίνουν αυτή τη φράση τα δικαστήρια και ας δούμε με τι θα πρέπει να ασχοληθεί η Ιστορία του κινηματογράφου μας, αφού τυγχάνω και ιστορικός, ιδιότητα που κανένας δεν αμφισβήτησε, ούτε στο παρελθόν, ούτε και το τελευταίο διάστημα που βρέθηκα αντιμέτωπος με τη λασπολογία κάποιων. Δεν κατέχω καμία αλήθεια, τα μάτια μου ανοιχτά έχω.
Για να ξεκαθαρίζω: Διατύπωσα δημόσια, σε συνέντευξή μου σʼ αυτή την εφημερίδα, πως το ΕΚΚ, έτσι που το κατάντησαν τα τελευταία χρόνια, διοίκηση και Πολιτεία, δεν είναι βιώσιμο και πρέπει να αντιμετωπισθεί σαν άρρωστη ιστορία. Αν μάλιστα χρειαστεί, για το καλό του ελληνικού κινηματογράφου και των ελλήνων κινηματογραφιστών, ας κλείσει και ας μη νοιαζόμαστε και τόσο για τις καρέκλες κάποιων. Στη θέση του να μπει κάτι άλλο υγιές, αν υπάρχει. Άποψη που την υποστηρίζω ακόμη. Την εξέθεσα και στον τότε υπουργό, δεν την αποδέχθηκε, δικαίωμά του. Σε όλα υπάρχει και ένα πολιτικό κόστος. Γιατί τόση λύσσα από κάποιους βολεμένους; Δεν είδαν πως κάθονται σε σάπιες καρέκλες; Τώρα το είδε ο κ. Παπαλιός; Ο κ. Σμαραγδής του έφταιγε; Τόσα χρόνια ζούσαμε στη χώρα της απόλυτης διαφάνειας, με ένα ΕΚΚ πρότυπο αξιοκρατίας; Πού ζούμε; Οι υπουργοί κ. Τζαβάρας και κ. Παναγιωτόπουλος του φταίνε μόνο και μας προβάλλει σαν πρότυπο τον κ. Γερουλάνο; Τρελαθήκαμε; Επί Γερουνάνου ο πολιτισμός έφαγε τη χαριστική βολή, όπως και η χώρα από την κυβέρνηση που συμμετείχε ο εν λόγω υπουργός. Ο κ. Γερουλάνος και ο κ. Παπαλιός ευθύνονται για το κατάντημα του ΕΚΚ και όχι οι Κασσάνδρες, όπως η αφεντιά μου.
Προσβλήθηκε, λέει, ο κ. Παπαλιός επειδή ο νέος υπουργός δήλωσε πως: «η κινηματογραφική πολιτική της χώρας θ' αποτελέσει, άμεσα, αντικείμενο συζήτησης ανάμεσα στον υπουργό, τα στελέχη του ΕΚΚ και τους νέους κινηματογραφιστές». Σιγά τα λάχανα. Έτσι λένε όλοι οι υπουργοί όταν αναλαμβάνουν τα καθήκοντά τους. Κάποιο άλλο λάκκο έχει φάβα που τον οδήγησε στη φυγή: Πέρασαν οι εποχές των παχέων αγελάδων και τώρα χρειάζεται ασκητική.
Ενοχλήθηκε ο κ. Παπαλιός από φήμες «ότι το πρωθυπουργικό περιβάλλον θα προτιμούσε να γυρίζονται πιο ελληνοκεντρικές ταινίες, αντί γι' αυτές τις... καταθλιπτικές που προωθούνται από το ΕΚΚ». Εδώ η χώρα βουλιάζει, ο πρωθυπουργός διαδίδει πως πρέπει να γυρίζονται ελληνοκεντρικές ταινίες και ο πρόεδρος του ΕΚΚ το βάζει στα πόδια... Φαρσοκωμωδία μού θυμίζει.
Ενοχλήθηκε ο κ. Παπαλιός επειδή «ο Σμαραγδής φρόντισε να τον ενημερώσει ότι τυγχάνει και παιδικός φίλος του Πάνου Παναγιωτόπουλου». Τα παιδία παίζει, με τις τύχες του ελληνικού κινηματογράφου...
Η κ. Παπασπύρου τον ρωτά: «Αν δεν υπάρχουν χρήματα για να γυρίζονται ταινίες, τι λόγο ύπαρξης έχει το Κέντρο Κινηματογράφου;» Και απαντά, ως άλλος Παπανδρέου: «Μα υπάρχουν χρήματα!» Πλάκα μας κάνουν όλοι. Χρήματα υπάρχουν και ταινίες δεν γίνονται...
Εκείνο το περίφημο 1,5% των καναλιών μπήκε στη συζήτηση για να λέμε πως κάτι κάναμε κι εμείς γιʼ αυτήν τη μεταφυσική πλέον έννοια, αφού οι φυσικοί αυτουργοί βρίσκονται πάνω από κάθε εξουσία.
Εκείνο με τους νέους πάλι πού κολλάει; Όλοι οι πρόεδροι του ΕΚΚ μιλούσαν για νέους. Θυμηθείτε τον κ. Βαλτινό, τον κ. Χρονόπουλο, μέχρι τα χρόνια του Τζαβέλλα. Απλά οι νέοι γέρασαν και ήρθαν άλλοι νέοι. Κοιτάξτε το ποσοστό ανάμεσα στους νέους και στους παλιούς, σε τι διαφέρει το τώρα από το παρελθόν; Πετάμε πυροτεχνήματα!... Και τι θα πει νέος και παλιός στην Τέχνη; Από ποιες ηλικίες κέρδισε η ανθρωπότητα τα μεγάλα της έργα; Ανιστόρητες αρλούμπες πετάνε όσοι λένε «τόπο στους νέους» και όχι «τόπο στους άξιους καλλιτέχνες».
Τα τελευταία χρόνια το ΕΚΚ έτρεχε πίσω από κάθε νέο που με το σπαθί του και αβοήθητος κέρδιζε κάτι, να καπηλευθεί τη δόξα του στρώνοντάς του κόκκινο χαλί για να παραλάβει το βραβείο και προσφέροντάς του ψίχουλα εκ των υστέρων.
Τέλος η μεγάλη καυτή πατάτα για τον κ. Παπαλιό: Συγκρούστηκε με τα σωματεία και αντί να ελιχθεί ψύχραιμα, έφτιαξε αντισωματεία, συντάχθηκε με κάποιους εναντίον κάποιων άλλων και διαίρεσε το χώρο, με αποτέλεσμα να χαθούν τα κρατικά κινηματογραφικά βραβεία και να επικρατήσει η διχόνοια στον χώρο.
Θυμάμαι πριν 2-3 χρόνια, με πρωτοβουλία του Αγγελλόπουλου και με τη δική μου συμβολή, συναντήθηκαν στο γραφείο μου κάποια από τα ιστορικά πρόσωπα του κινηματογράφου μας (Αγγελόπουλος, Κούνδουρος, Παπαστάθης, Παναγιωτόπουλος, Κατακουζηνός, Φέρρης, Θέος, Ρεντζής, Αβδελιώδης, Σταύρακας κ.ά.), σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να επανενωθεί ο χώρος και να αντιμετωπιστεί η κρίση που είχε ήδη κάνει πολύ αισθητή την παρουσία της. Παράλληλες κινήσεις έγιναν και από τους πρώην προέδρους του ΕΚΚ και από τα σωματεία και από διανοούμενους του ευρύτερου χώρου που αγωνιούσαν για την τύχη του κινηματογράφου μας. Όλα σκόνταψαν σʼ αυτούς που κατείχαν τότε τις καρέκλες. Έρχεται η ώρα που τελειώνει η όποια αποστολή του καθενός. Ο σοφός άνδρας σκύβει το κεφάλι, αποχωρεί και αφήνει την Ιστορία να τον κρίνει. Δεν γίνεται σοφότερος πετώντας λάσπες και όποιον πάρουν - αυτόν παίρνουν πρώτο.
Γιάννης Σολδάτος
Διαβάστε περισσότερα:
