Ο Λαρς φον Τρίερ έχει παραμείνει (σχετικά) σιωπηλός απ’ όταν χαρακτηρίστηκε persona non grata από το Φεστιβάλ Καννών, εκείνον τον Μάιο του 2011. Σε κάθε περίπτωση, συνέντευξη εκτεταμένη δεν είχε δώσει και το κάνει τώρα, με τρόπο αποκαλυπτικό, στη Δανέζικη εφημερίδα Politiken. Εκεί, ο Τρίερ μιλά ευθέως για τον πολύχρονο εθισμό του στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά, δηλώνοντας ότι τώρα είναι, μετά από τεράστια προσπάθεια και επανειλημμένες αποτοξινώσεις, καθαρός και πηγαίνει τακτικά σε συναντήσεις των Ανώνυμων Αλκοολικών.
Στα 58 του χρόνια πια, ο Τρίερ παραδέχεται ότι χρειαζόταν ένα μπουκάλι βότκα καθημερινά, για να μπορεί να μπαίνει σ’ ένα «παράλληλο σύμπαν» όπου ένιωθε ότι χρειάζεται να βρίσκεται για να είναι δημιουργικός – έτσι, άλλωστε, έγραψε τα περισσότερα σενάριά του από την αρχή της καριέρας του. Κι αν για κάτι ανησυχεί τώρα ο Τρίερ (που παίζει ξανά με τη φωτιά, φυτιλιάζοντας νέες αντιδράσεις φυσικά), είναι μήπως τώρα που είναι καθαρός, θα κάνει μόνο «σκατένιες ταινίες».
«Δεν ξέρω αν μπορώ να κάνω άλλες ταινίες κι αυτό με προβληματίζει,» λέει ο Λαρς φον Τρίερ στην Politiken. «Δεν υπάρχει δημιουργική έκφραση καλλιτεχνικής αξίας που να διατυπώθηκε ποτέ από πρώην αλκοολικούς και πρώην ναρκομανείς. Ποιος θ’ ασχολούνταν ποτέ με τους Rolling Stones χωρίς τα ποτά, ή με τον Τζίμι Χέντριξ χωρίς την ηρωίνη;». Και για του λόγου το «αληθές», ο Τρίερ εξηγεί ότι έγραψε το σενάριο του «Dogville», σε διαρκές high, μέσα σε 12 μόνο μέρες, ενώ για να γράψει, καθαρός, το «Nymph()maniac», χρειάστηκε 18 μήνες (αναρωτιόμαστε σε τι κατάσταση ήταν όταν έγραψε το «Melancholia»...).
Πριν βιαστείτε να κατακρίνετε τον Τρίερ ως υπέρμαχο του εθισμού, να θυμηθούμε ότι είναι ένας δημιουργός που κάνει την πρόκληση μέρος της τέχνης του, ένας άρτι απεξαρτημένος άνθρωπος που μιλά με αφοπλιστική ειλικρίνεια κι ένας μεγαλειώδης σκηνοθέτης που παλεύει, εξ αρχής, με τους δαίμονές του, αλλά παραδίδει, κάθε φορά σχεδόν, μια ταινία που σηματοδοτεί τις δεκαετίες που περνάμε μαζί του.
Διαβάστε ακόμη:
Tags: Λαρς φον Τρίερ
