Λίγους μόλις μήνες πριν, η Νικόλ Κίντμαν τιμήθηκε για το σύνολο της καριέρας της από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου, βράβευση που έμοιαζε μάλλον αναμενόμενη, καθώς τα κινηματογραφικά χιλιόμετρα που έχει διανύσει η ηθοποιός είναι αδιαμφισβήτητα πολλά, με συνεργασίες-ορόσημα να διαδέχονται η μία την άλλη στη διάρκεια του πολυετούς ιστορικού της. Στάνλεϊ Κιούμπρικ, Τζέιν Κάμπιον, τον Γκας Βαν Σαντ, Γιώργος Λάνθιμος και Σοφία Κόπολα είναι μερικά μόνο από τα ονόματα με τα οποία έχει συμπράξει καλλιτεχνικά ανά τα χρόνια. Ωστόσο, όπως πρόσφατα δήλωσε σε συνέντευξή της, η λίστα των ατόμων με τα οποία θα ήθελε να συνεργαστεί παραμένει μεγάλη (και ανοιχτή).
Διαβάστε ακόμα: Για τον Πολ Μέσκαλ «περιεχόμενο» και «σινεμά» ΔΕΝ είναι το ένα και το αυτό (!)
«Θα ήθελα πολύ να δουλέψω με την Κάθριν Μπίγκελοου. Θα ήθελα να συνεργαστώ με τον Σπάικ Τζόoυνς. Θα ήθελα να δουλέψω με τον Πολ Τόμας Αντερσον. Πάντα ήθελα να δουλέψω με τον Μίκαελ Χάνεκε. Και υπάρχει μια ολόκληρη σειρά νέων, ανερχόμενων σκηνοθετών, οι οποίοι είναι τόσοι πολλοί. Είμαι πάντα ανοιχτή στην ανακάλυψη νέων ταλέντων», δήλωσε η Κίντμαν, αναφέροντας ξεχωριστά την επιθυμία της να παίξει σε μία ταινία του Μάρτιν Σκορσέζε. «Πάντα έλεγα ότι θέλω να δουλέψω με τον Μάρτιν Σκορσέζε, εφόσον αποφασίσει να κάνει μια ταινία με γυναίκες» εξήγησε, υπογραμμίζοντας κατ' αυτόν τον τρόπο την προσκόλληση στην ανδρική οπτική που διέπει επί το πλείστον - αν όχι εξολοκλήρου - τη φιλμογραφία του.
H Κίντμαν στην απονομή του βραβείου για το σύνολο της καριέρα της από το AFI
Πράγματι, πέραν του «Η Αλίκη δε μένει πια εδώ» (1974), ο Σκορσέζε ανέκαθεν επικεντρωνόταν σε ιστορίες με άνδρες πρωταγωνιστές, δίνοντας στους γυναικείους χαρακτήρες του δευτερεύοντα ή/και συμπληρωματικό ρόλο. Η προτελευταία ταινία του δε, το πολυσυζητημένο «O Ιρλανδός» (2019), προκάλεσε πλήθος αντιδράσεων εξαιτίας του σχεδόν βουβού ρόλου της Αννα Πάκουιν, η οποία είχε μόνο μία ατάκα στην κατά τ΄ άλλα τρίωρη (πλας) ταινία του δημιουργού, γεγονός που συνιστούσε μάλιστα σκόπιμη επιλογή του.
«Ηθελα να δώσω περισσότερο βάθος στον χαρακτήρα της Πέγκι ώστε να την παρουσιάσω ως γνήσιο παρατηρητή», είχε δηλώσει τότε ο Σκορσέζε στο περιοδικό Sight & Sound. «Μάλλον, όχι ακριβώς παρατηρητή, αλλά μέρος της ομάδας, μέρος της ιστορίας. Γνωρίζει τον Φρανκ. Δεν χρειάζεται να πει ούτε λέξη», συνέχισε. «Η Αννα Πάκουιν, που είναι εξαιρετική στην ταινία, έχει μόνο μία ατάκα. Αλλά αυτή η κόρη ξέρει τα πάντα, μόνο με το βλέμμα της – και αυτή είναι που [ο Φρανκ] θέλει μαζί του, θέλει να τον αγαπά, αλλά αρνείται να του μιλήσει μετά την αποκάλυψη των εγκλημάτων του».
Η Πάκουιν στο «O Ιρλανδός», 2019
Από πλευράς μας, ελπίζουμε σε ένα σινεμά που εστιάζει - και - στο γυναικείο βίωμα, θέτοντάς το σε πρώτο πλάνο με ουσιαστικούς όρους. Αλλωστε, ποτέ δεν είναι αργά για τον αγαπημένο Μάρτι να κάνει μία στροφή στο βλέμμα και τον πυρήνα των ιστοριών του, δίνοντας έτσι και στην Κίντμαν την ευκαιρία να πραγματοποιήσει το όνειρό της.
