Ο ντροπαλός Τζόελ ερωτεύεται την εκκεντρική Κλέμενταϊν. Δυο φαινομενικά αταίριαστοι άνθρωποι, όσο ανασφαλείς και τρωτοί και broken είμαστε όλοι μας, μαζί είναι η πιο τέλεια εκδοχή του εαυτού τους. Λένε ότι ο έρωτας είναι παράλογος και τρελός, όμως συμβαίνει το αντίθετο: ξαφνικά, ο κόσμος βγάζει νόημα. Ομως πρέπει να περπατήσεις στην αμμοθύελλα. Πρέπει να ξαπλώσεις, αγκαλιά, στον λεπτό πάγο. Ο Τζόελ και η Κλέμενταϊν δεν τα καταφέρνουν. Οταν χωρίζουν αποφασίζουν να διαγράψουν κάθε ίχνος μνήμης αυτής της σχέσης, όχι μόνο από τον πληγωμένο τους εγωισμό, αλλά κι από το μυαλό τους. Κυριολεκτικά. Μία underground εταιρία (αμφιλεγόμενων) επιστημόνων διαφημίζει τη μέθοδο διαγραφής δεδομένων κι ανθρώπων. Η διαδικασία αφήνει το μυαλό σου «καθαρό». Χωρίς σύννεφα που το σκοτεινιάζουν. Με αιώνια λιακάδα. Μόνο που η καρδιά έχει άλλη γνώμη. Κι αν της το επιτρέψεις, θα ακολουθήσει τα ίχνη του υποσυνείδητου και θα σε οδηγήσει εκεί ακριβώς που πρέπει. Ξανά. Από την αρχή.
Δείτε κι αυτό: Η δύναμη της δυαδικότητας: πώς τα μονά πλάνα της Σοφία Κόπολα... ζευγαρώνουν στο «Χαμένοι στη Μετάφραση»
Αυτή ήταν με δυο λόγια η υπόθεση μίας πολύ διαφορετικής ταινίας επιστημονικής φαντασίας που υπέγραψε σεναριακά ο Τσάρλι Κάουφμαν, σκηνοθέτησε ο Μισέλ Γκοντρί, χάρισε στον Τζιμ Κάρεϊ μία από τις πιο ειλικρινείς, σπαραχτικές ερμηνείες της καριέρας του κι απέδειξε ότι η Κέιτ Γουίνσλετ, με μπλε μαλλιά, είναι ακόμα πιο ερωτεύσιμη από ό,τι σκαρφαλωμένη στην πρύμνη του «Τιτανικού». Μία ταινία που ερωτευτήκαμε παράφορα, και που ακόμα και σήμερα θα τρέχαμε να συναντήσουμε σε μία σκοτεινή αίθουσα. Ή στο Μόντοκ.
Αυτό που δεν γνωρίζαμε όμως, είναι ότι ο Κάουφμαν είχε γράψει ένα... λίγο διαφορετικό σενάριο. Κι ο Γκοντρί είχε σκηνοθετήσει (γυρίσει τις σκηνές, τουλάχιστον) για μία... λίγο διαφορετική ταινία. Που θα έκανε όμως μεγάλη διαφορά, αν δεν έπαιρνε την απόφαση να τις πετάξει εκτός final cut.
Γιατί αν ο ντροπαλός Τζόελ, δεν ήταν τόσο ντροπαλός, όσο ένοχος κι ενοχικός, δε θα είχαμε την ίδια αντιμετώπιση με τον πόνο του. Αν υπήρχε μία πρώην/νυν κοπέλα του, η Ναόμι (την ερμήνευσε η Ελεν Πομπέο του «Grey's Anatomy») την oποία παρατάει για την Κλέιμενταϊν, δε θα πιστεύαμε τόσο την καθαρότητα της καρδιάς του. Τη Ναόμι την ακούμε αόριστα στην τελική εκδοχή της ταινίας, αλλά δεν τη βλέπουμε ποτέ.
Στο video essay που ακολουθεί, οι σκηνές του αρχικού σεναρίου και μοντάζ έχουν αποκατασταθεί. Οσοι τολμηροί, πατήστε το play. Aλλά σας προειδοποιούμε: δεν είναι η ίδια ταινία πια.
Εστω και τελευταία στιγμή, ο Γκοντρί έσωσε ένα αριστούργημα.
Διαβάστε και δείτε επίσης:
- To Flix στις αξέχαστες παραλίες του σινεμά #6 - Η Αιώνια Λιακάδα ενος Καθαρού Μυαλού (2004)
- Σβήστε το από τη μνήμη σας: Η «Αιώνια Λιακάδα Ενός Καθαρού Μυαλού» διασκευάζεται για τη μικρή οθόνη!
