Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως η Ελλάδα διαθέτει χωροταξικό πλεονέκτημα ως προς την προσέλκυση ξένων κινηματογραφικών και τηλεοπτικών παραγωγών. Οπως κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως με ένα οργανωμένο σχέδιο η Ελλάδα θα μπορούσε να αποτελέσει τη φτηνή και εύκολη λύση που αναζητούν τα στούντιο του Χόλιγουντ αλλά και ευρωπαϊκές εταιρείες παραγωγής που για την ώρα προτιμούν την Τουρκία, την Κροατία ή τη Μάλτα και μια σειρά από χώρες που φρόντισαν από νωρίς να προσφέρουν υπηρεσίες, φοροαπαλλαγές και ένα ολοκληρωμένο σύστημα υποδοχής μεγάλων παραγωγών, ενισχύοντας την οικονομία και την τουριστική τους εικόνα.
Κάθε μικρή ή μεγάλη ξένη ταινία που γυρίστηκε μέσα στα χρόνια στην Ελλάδα, υπήρξε σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση μεμονωμένη και ανεκμετάλλευτη από το ελληνικό κράτος, ενώ το πλήθος των περιπτώσεων των ξένων παραγωγών που προτίμησαν μια άλλη χώρα για τα γυρίσματά τους, παρακάμπτοντας την ελληνική γραφειοκρατεία ή την αδιαφορία των κάθε φορά αρμόδιων φορέων, αποτελούν μια άλλη λίστα από αυτές που θα διαβάζουμε αιωνίως στα trivia του Γούντι Αλεν, του «Ηρακλή», του κατά τον Ολιβερ Στόουν «Μεγαλέξανδρου» και του τηλεοπτικού «Game of Thrones».
Η είδηση λοιπόν πως το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού συνεργάζονται για την κατάρτιση ενός σχεδίου που θα κάνει τη χώρα «φιλόξενη» σε ξένες παραγωγές δεν μπορεί παρά να είναι χαρμόσυνη και ακόμη ένα δείγμα μιας εξωστρέφειας που θα έπρεπε εδώ και πολλά πολλά χρόνια να αποτελεί σημαντικό πόρο του ελληνικού κράτους και κομμάτι της «εικόνάς» του εκτός συνόρων.
Στην πραγματικότητα, όμως, η παραπάνω είδηση είναι ταυτόχρονα εξοργιστική, προκλητική και ακόμη ένα δείγμα της ολοκληρωτικής αδιαφορίας του Υπουργείου Πολιτισμού ως προς το ελληνικό σινεμά, που εδώ και πολλά χρόνια κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα (προώθηση της εικόνας της χώρας στο εξωτερικό, θέσεις εργασίας στο εσωτερικό, προσέλκυση συμπαραγωγών και διεθνών επαγγελματιών) χωρίς κανένα σχέδιο από πλευράς του κράτους, με μηδαμινή στήριξη και με επιπρόσθετο εμπόδιο μια «αφιλόξενη» χώρα που κάνει (σχεδόν) τα πάντα για να το εξαφανίσει.
Μάταια περιμέναμε εδώ και μήνες μια δημόσια τοποθέτηση ή αν όχι αυτό, τουλάχιστον μια άμεση παρέμβαση του Υπουργού Πολιτισμού στα όσα θλιβερά συμβαίνουν στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου. από τον Ιούνιο και μετά.Το ίδιο και από τον Πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, Πέτρο Μάρκαρη. Αντίθετα, και οι δύο υπήρξαν πρόθυμοι να μιλήσουν για την προσέλκυση ξένων παραγωγών στην Ελλάδα (ο πρώτος σε δηλώσεις του σε κυριακάτικη εφημερίδα και ο δεύτερος ακόμη και στην τηλεόραση), την ίδια στιγμή που η σιωπή και αδράνειά τους έχει οδηγήσει ελληνικές παραγωγές σε αδιέξοδο και όλη την ενεργή κινηματογραφική κοινότητα σε ένα αβέβαιο μέλλον.
Αναρωτιόμαστε αν κάποιος από τους δύο γνωρίζει πως εδώ και πολλά χρόνια η Ελλάδα βρίσκεται πρωταγωνίστρια στα μεγαλύτερα κινηματογραφικά φεστιβάλ και όλα τα διεθνή κινηματογραφικά φόρουμ με το σινεμά της, πως το ελληνικό σινεμά υπήρξε μέσα στα χρόνια της βαθιάς κρίσης το μοναδικό πολιτιστικό προϊόν που διαφήμιζε τη χώρα δωρεάν στο εξωτερικό και πως αυτό όχι μόνο δεν το εκμεταλλεύτηκε κανείς από τους υπεύθυνους για «τουριστικούς» λόγους αλλά αντίθετα έγιναν τα πάντα (και δεν εννοούμε μόνο το βίαιο κλεισιμο της ΕΡΤ...) για να γίνει ακόμη πιο δύσκολο να κάνεις σινεμά στην Ελλάδα.
Αραγε υπάρχει η ίδια διάθεση για εξεύρεση κινήτρων, φοροαπαλλαγών και κάθε είδους διευκολύνσεων για τις ελληνικές παραγωγές; Θα κινητοποιηθούν οι φορείς ώστε οι άδειες (για χώρους, αρχαιολογικά μνημεία κ.ά.) που απαιτούνται για μια ελληνική ταινία να δίνονται άμεσα και χωρίς γραφειοκρατεία; Θα υπάρξει ένα οργανωμένο σχέδιο στήριξης και προώθησης του ελληνικού σινεμά, ανάλογο με αυτό που καταρτίζεται για τις ξένες παραγωγές;
Υποψιαζόμαστε (sic) πως για τους υπεύθυνους των Υπουργείων, το «διεθνές» ελληνικό σινεμά των ημερών μας είναι περιθωριακό, επιλέγει να δείξει μια άσχημη πλευρά της Ελλάδας και ως εκ τούτου δυσφημεί, αντί να διαφημίσει τη χώρα - αποψη που, όχι τυχαία μέσα σε ένα γενικότερο κλίμα συντηρητισμού και εθνικοφροσύνης, συντηρείται πρόσφατα από διάφορους κύκλους που θέλουν να υποτιμήσουν τις επιτυχίες και την ορμή του ελληνικού σινεμά σε παγκόσμιο επίπεδο.
Οπως υποψιαζόμαστε πως το να γίνει η Ελλάδα «ξενοδοχείο» για κινηματογραφικές παραγωγές είναι πιο glam από το να γίνει πριν από αυτό «σπίτι» για το ίδιο το σινεμά της.
Ομως, πραγματικά δεν θέλουμε να ούτε καν να υποψιαστούμε μια χώρα που θα περηφανεύεται για τους ξένους σταρ (και τα δολάρια...) που θα συρρέουν στα ελληνικά νησιά και θα ξοδεύει χρήματα σε καμπάνιες για την ειδυλλιακή ακτογραμμή της, την ίδια ώρα που οι Ελληνες παραγωγοί και σκηνοθέτες δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να ξεκινήσουν μια ταινία και επιπροσθέτως «καίνε» συμπαραγωγές και απολογούνται στους συνεργάτες τους από το εξωτερικό επειδή το ελληνικό κράτος βρίσκεται σε... κρίση.
Διαβάστε ακόμη:
