Ο Καναδός σκηνοθέτης Ντενίς Κοτέ έχει γράψει τη δική του φεστιβαλική ιστορία ιδιοσυγκρασιακού μισανθρωπισμού, με περισσότερο ή λιγότερο γοητευτικούς τρόπους: από το «Les états Nordiques» και το «Curling», μέχρι το ντοκιμαντέρ «Bestiaire» που παρουσιάστηκε πέρσι στο Forum του Φεστιβάλ Βερολίνου. Φέτος ο σκηνοθέτης επιστρέφει στη μυθοπλασία, χωρίς όμως ν’ απομακρυνθεί από τις προσωπικές του δημιουργικές εμμονές.
Το «Vic + Flo on vu un ours» («Η Βικ και η Φλο Είδαν μια Αρκούδα») έχει ως κεντρική ηρωίδα την 60χρονη Βικ που υποδύεται η Πιερέτ Ρομπιτάιγ, γνωστή κωμικός στον Καναδά, εδώ σε κόντρα κάστινγκ. Η Βικτόρια, μια μοναχική σκληρή γυναίκα που έχει πατήσει τα 60, έχει μόλις αποφυλακιστεί και προσπαθεί να ξεκινήσει μια νέα ζωή. Γνωρίζοντας ότι ο Γκιγιόμ, ο νεαρός αστυνομικός που έχει αναλάβει την υπόθεσή της, θα πρέπει να την επισκέπτεται σε κάποια στέγη κάθε δυο βδομάδες, εγκαθίσταται στο σπίτι του θείου της, ενός σιωπηλού παράλυτου άντρα που ζει σε μια καλύβα δίπλα στο δάσος, μακριά από κάθε ίχνος πολιτισμού. Κοντά της θα έρθει η Φλοράνς, με την οποία μοιράστηκε στη φυλακή το κελί της, τη ζωή και τον έρωτά της. Οι δυο γυναίκες μοιάζουν αποφασισμένες να ακολουθήσουν τον καλό δρόμο, αλλά το παρελθόν τους και τα φαντάσματα που κατοικούν εκεί θ’ αποδειχθούν όχι μόνο ζωντανά, αλλά και απειλητικά κοντά τους.
Το σινεμά του Ντενίς Κοτέ διαλέγει για… τόπο διαμονής του το πουθενά, ένα μέρος απομονωμένο, απλωμένο σ’ ένα limbo ανάμεσα στο τώρα και το ποτέ, στην κοινωνία των ανθρώπων και τον κόσμο των βίαιων ενστίκτων επιβίωσης. Οι ήρωες που περιγράφει δεν υπάρχουν δίπλα μας, τουλάχιστον όχι όλοι μαζί: είναι, ο καθένας, μια περίπτωση αντικοινωνικότητας, περιθωριακές υπάρξεις με συμβολικές παραξενιές. Αυτοί οι μοναχικοί άνθρωποι θα βρεθούν στο πουθενά για να ζήσουν παράξενα και να καταλήξουν θύματα ακραίων τραγωδιών.
Μπορεί τα δεδομένα ν’ ακούγονται ατμοσφαιρικά και προκλητικά (και πραγματικά η κάμερα αποτυπώνει ένα κλειστοφοβικό, στοιχειωτικό κόσμο μέσα στη φύση), αλλά το σύμπαν που πλάθει ο Κοτέ σ’ αυτήν εδώ την ταινία κυριεύεται από μια διάθεση επιτήδευσης και λατρείας του κάθε μορφής δυσλειτουργικού σχήματος, που ο θεατής καταλήγει όχι μόνο να μη συμπαθεί τις ηρωίδες, αλλά και να μη νοιάζεται στο ελάχιστο για το τι θα τους συμβεί.
Οι ερμηνείες είναι θαυμάσιες – όχι μόνο της Ρομπιτάιγ, αλλά και της Ρομέν Μπορινζέ ως Φλο και του Μαρκ-Αντρέ Γκροντέν ως Γκιγιόμ – αλλά οι ίδιοι οι ρόλοι είναι εξορισμού απωθητικοί και απρόθυμοι για κάθε επικοινωνία. Εκεί όπου καταλήγει ο Κοτέ, εκπροσωπώντας φέτος στο Διαγωνιστικό Τμήμα της Berlinale το σινεμά του Κεμπέκ, είναι ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί, τελικά, να ξεφύγει από τις αμαρτίες του παρελθόντος του. Κι ο ίδιος ο Κοτέ θα πρέπει να μετρήσει αυτήν την ταινία του ως μια τέτοια.
Δείτε παρακάτω το τρέιλερ της ταινίας:
