Το φιλμ του Αλεχάντρο Γκονάζλες Ινιάριτου, είναι η δεύτερη ταινία Μεξικανού σκηνοθέτη που ανοίγει το φεστιβάλ μετά το περσινό «Gravity» του Αλφόνσο Κουαρόν.
Μπορεί εκ πρώτης όψεως αυτή η δραματική κωμωδία για την ανθρώπινη φύση να μην μοιάζει εξίσου φιλόδοξη, όμως βλέποντάς την, δεν είναι δύσκολο να αντιληφθείς ότι ο Ινιάριτου κάνει κάτι εξίσου τολμηρό κινηματογραφικά, βάζοντας τους ηθοποιούς του και τον διευθυντή φωτογραφίας του Εμανουέλ Λουμπέσκι σε μια ανάλογα θεαματική περιπέτεια.
Διαβάστε την γνώμη του Flix για το «Birdman» του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου.
Αυτή η ιστορία ενός πρώην action hero του Χόλιγουντ που ετοιμάζεται για το ντεμπούτο του σαν ηθοποιός και σκηνοθέτης στο Broadway, είναι γυρισμένη σε μια σειρά από εντυπωσιακά μονοπλάνα, τα οποία σύμφωνα με τον Ινιάριτου έχουν στόχο να κάνουν τους θεατές «να δουν την ταινία με την ματιά του ήρωα, να νιώσουν την λαβυρινθώδη, κλειστοφοβική του οπτική, να βιώσουν την δική του εμπειρία και τον φόβο του ότι δεν θα τα καταφέρει. Εναν φόβο που όλοι μπορούμε να κατανοήσουμε γιατί όλοι λίγο ή πολύ μοιραζόμαστε. Ενιωθα ότι αυτή η σκηνοθετική επιλογή ήταν ο καλύτερος τρόπος για να πετύχω αυτό που ήθελα. Εν τούτοις σαν σκηνοθέτης ξέρω ότι το σινεμά είναι ο τρόπος του να κόβεις τον χρόνο και τον χώρο. Να διαμορφώνεις την ταινία στο μοντάζ βασισμένος σε μια σειρά από επιλογές που σου δίνουν οι πολλαπλές λήψεις. Την ασφάλεια που σου παρέχει το γεγονός ότι μπορείς να αλλάξεις ένα φιλμ αφού το γυρίσεις, μέσα από τις επιλογές σου στο μοντάζ. Αλλά εδώ δεν είχαμε την δυνατότητα να κρύψουμε, να χειριστούμε να αποφύγουμε τα λάθη στο μοντάζ. Ότι βλέπετε είναι αληθινό, συνέβη όπως το βλέπετε εκείνη την στιγμή. Πριν ξεκινήσουμε τα γυρίσματα, αφού είχαν προηγηθεί ατελείωτες πρόβες όχι μόνο με τους ηθοποιούς μα με όλους όσους θα ήταν στο πλατό, αφού ήταν μια απόλυτα χορογραφημένη δουλειά όπου όλοι θα έπρεπε να πετύχουν τους χρόνους, τις θέσεις, το ύφος την κάθε λεπτομέρεια, έστειλα σε όλους από το συνεργείο και το καστ μια φωτογραφία. Ηταν μια φωτογραφία του ισορροπιστή Φιλίπ Πετίτ στην στιγμή που διασχίζει την απόσταση ανάμεσα στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης πάνω σε ένα σύρμα. Ενιωθα ότι αυτή ήταν η φιλοδοξία του φιλμ τουλάχιστον στον τρόπο που θέλαμε να το γυρίσουμε, ότι όλοι ετοιμαζόμαστε να διασχίσουμε το κενό, δίχως χωρίς δίχτυ ασφαλείας και όλοι είχαμε τον φόβο ότι μπορεί και να τσακιστούμε. Ήταν τρομακτικό και μαζί απελευθερωτικό. Κι όταν μετά από ώρες δουλειάς κάθε μέρα, όταν τελικά μια λήψη ήταν ακριβώς όπως την θέλαμε, έμοιαζε με θαύμα. Ενα θαύμα που συνέβη εξ αιτίας όλων αυτών τον ανθρώπων. Ηταν κάτι το υπέροχο. Και κάτι που δεν θέλω να το ξανακάνω».
Οι ηθοποιοί του δείχνουν να μοιράζονται τον ενθουσιασμό του. Η Αντρεα Ράιζμπορο εξηγεί πως το «Birdman» ήταν μια ταινία στην οποία η μαγεία διαρκούσε πολύ περισσότερο απ ότι σε ένα συνηθισμένο σετ, αφού το cut πολύ απλά δεν ακουγόταν, ο Εντουαρτ Νόρτον κι ο Μάικλ Κίτον για το πως τα γυρίσματα με αυτόν τον τρόπο δίνουν το αληθινό τους νόημα σε μια δουλειά που είναι ούτως ή άλλως συλλογική και η Εμα Στόουν για το πως σε αυτή την ταινία έμαθε περισσότερα απ όσα έχει μάθει για την τέχνη της, στην καριέρα της μέχρι σήμερα. Κι όλοι συμφωνούν πως ακόμη κι αν αυτός ο τρόπος δουλειάς είναι τρομακτικός, ήταν την ίδια στιγμή συναρπαστικός και μια εμπειρία για την οποία νοιώθουν τυχεροί.
Στο κέντρο του φιλμ, πρώτος σε ένα εξαιρετικό καστ ηθοποιών είναι φυσικά ο Μάικλ Κίτον, που δίνει εδώ την ερμηνεία της καριέρας του κι ο οποίος όπως ο ήρωας που υποδύεται, είχε στο παρελθόν υποδυθεί έναν υπερήρωα στο «Batman» του Τιμ Μπάρτον. Το γεγονός είναι προφανώς κάτι που βρίσκεται στο μυαλό όλων και όπως παραδέχεται ο Ινιάριτου, ήταν και στο δικό του, αλλά σύμφωνα με τον ίδιο, δεν ήταν αυτός ο βασικός λόγος για τον οποίο επέλεξε τον Κίτον για τον ρόλο: «Ασφαλώς το γεγονός ότι ο Μάικλ έχει υποδυθεί έναν υπερήωρα ήταν κάτι που σκεφτόμουν, δεν είναι πολλοί οι άνθρωποι που το έχουν κάνει κι ο Μάικλ ήταν ένας από τους πρώτους. Αντιλαμβανόμουν πως η εμπειρία του αυτή θα πρόσθετε κάτι στον τρόπο που θα υποδυόταν τον ρόλο, θα έφερνε κάτι δυνατό στον φιλμ, αλλά δεν ήταν ο λόγος που τον διάλεξα. Ο τόνος του φιλμ ήταν παράξενος, δύσκολος να τον ορίσεις και ήθελα έναν ηθοποιό που να μπορεί να κινείται ανάμεσα στο δράμα και την κωμωδία ταυτόχρονα. Ηξερα ότι ο Μάικλ μπορεί να το κάνει άψογα και ήταν στο μυαλό μου από την αρχή. Δεν ήταν θέμα επιλογής ανάμεσα σε αυτόν και κάποιον άλλον και είμαι πολύ ευτυχής που δέχτηκε να το κάνει».
Οσο για τον ίδιο τον Κίτον, όπως λέει «δεν έχω κανένα πρόβλημα να μιλήσουμε για τον ελέφαντα στο δωμάτιο, ήμουν μόλις στην Αφρική και λατρεύω τους ελέφαντες» λέει. «Το «Batman» του Τιμ Μπάρτον είναι για μένα μια από τις πιο σπουδαίες ταινίες τους είδους, ένα μεγάλο, πρωτοποριακό φιλμ που έχει αντιγραφεί, αναλυθεί και κατατμηθεί περισσότερο κι από ένα κιλό κοκαΐνη στην διαδρομή του από το καρτέλ μέχρι το δρόμο. Ηταν μια ταινία που άλλαξε τα πράγματα για μένα, είμαι πολύ περήφανος που την έκανα. Αλλά δεν είναι κάτι που με ακολουθεί στην καθημερινή μου ζωή. Προσπαθώ να ζω σαν κανονικός άνθρωπος και συνήθως τα καταφέρνω. Αλλά δεν μπορώ να προσποιηθώ ότι δεν ήταν κάτι σημαντικό. Ομως είμαι απόλυτα ΟΚ με την ταινία και τον μύθο της. Αν κάτι θα με ακολουθούσε σαν σκιά στην καριέρα και την ζωή μου, θα ήταν κάτι που δεν έκανα σωστά στην δουλειά μου. Αλλά μου αρέσει η ιδέα ενός Birdman που με ακολουθεί κι ας μην κρυβόμαστε, όλοι έχουμε έναν Birdman στην ζωή μας. Ενα εγώ που μας βασανίζει, κάτι που μας τραβά από το μανίκι. Το σημαντικό όμως είναι να μην τον έχουμε στο πίσω κάθισμα, να μην τον αφήνουμε να είναι εκείνος που οδηγεί το αμάξι».
Διαβάστε την γνώμη του Flix για το «Birdman» του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου.
Tags: Birdman, βενετία 2014, μάικλ κίτον
