Ο Κιμ Κι Ντουκ μιλάει πολύ σιγά και πολύ λίγο. Κάθε απάντηση του είναι μελετημένη αλλά ταυτόχρονα και αυθόρμητη.
Γλυκός και χαμογελαστός, περισσότερο απ' όσο θα είναι ποτέ όλες οι ταινίες του μαζί, δεν φοβάται να παραδεχθεί πως με αφορμή τη συζήτηση γύρω από την αποτρόπαια σκληρότητα της νέας του ταινίας «Moebius» πως η βία είναι «ακόμη ένα χρώμα» στην ανθρώπινη παλέτα της ζωής και πως δεν μπορούμε να κρυφτούμε από αυτήν ούτε να χρησιιμοποιήσουμε το σινεμά για να τη θεραπεύσουμε.
Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «Moebius».
Αλλωστε είναι σαφής όταν μας λέει πως «Δεν ξέρω που μπορεί να κρύβεται η σωτηρία των ανθρώπων. Σίγουρα όχι στη θρησκεία ή το Θεό, αλλά πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ που... Οπως και το σινεμά, είναι αδύνατον να αλλάξει τον κόσμο. Ισως το μόνο που αλλάζει είναι πως τώρα βρισκόμαστε και οι δύο σε ένα διαφορετικό μέρος από αυτό που είναι η πατρίδα μας και μιλάμε μαζί.»
Στη Βενετία για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά προκειμένου να παρουσιάσει - εκτός διαγωνιστικού τμήματος αυτή τη φορά - το «Moebius», την ταινία - σοκ που αναγκάστηκε να κόψει προκειμένου να μπορέσει να κυκλοφορήσει στις αίθουσες της Κορέας, ο Κιμ Κι Ντουκ μας αποκάλυψε την έμπνευση του, την πηγή από την οποία γεννιούνται οι ταινίες του:
«Είναι αλήθεια πως οι περισσότερες ταινίες μου έχουν αναφορές στους εφιάλτες που βλέπω, όχι όταν κοιμάμαι, αλλά όταν είμαι ξύπνιος. Είναι φορές που σε αυτούς τους εφιάλτες βλέπω για σπάνια φορά τον εαυτό μου σε όλη του την ολότητα και μπορώ να αντιληφθώ τις φοβίες και τις αγωνίες του. Οι ταινίες μου είναι ίσως ο μοναδικός τρόπος για να ξυπνήσω από τον εφιάλτη.»
Ολόκληρη τη συνέντευξη του Κιμ Κι Ντουκ στο Flix θα τη διαβάσετε όταν το «Moebius» θα βγει στις ελληνικές αίθουσες από την Ama Films.
