23 χρονών κατέβηκαν από ένα τρένο στη Βιέννη και πέρασαν ένα βράδυ περπατώντας, μιλώντας, γελώντας. Χτίζοντας αφήγηση στην αφήγηση, τρέλα στην τρέλα, βλέμμα στο βλέμμα, την παραδοχή ότι κάπως έτσι απροσδόκητα γεννιούνται και πεθαίνουν οι νεανικές, αδιέξοδες, αλλά αξέχαστες ερωτικές ιστορίες της ζωής σου. Στα 32 του ο παντρεμένος με κάποιαν άλλη στην Αμερική Τζέσι πήγε στην πόλη της, το Παρίσι, για να παρουσιάσει το βιβλίο που έγραψε πάνω στη γνωριμία τους. Κι εκεί η Σελίν τον ξανασυνάντησε, κλείνοντας ραντεβού με τη βεβαιότητα (τόσο των ίδιων, όσο και τη δική μας) ότι αυτά ανήκουν αποκλειστικά στο παρελθόν, των αυθόρμητων παράλογων νιάτων μας. Μόνο που δεν χρειάστηκε παρά μόνο ένα απόγευμα, λίγο ακόμα περπάτημα, μία σειρά από νέες αλήθειες, εξομολογήσεις, γέλια και βλέμματα για να αποδειχθούμε όλοι μας γερασμένοι και κυνικοί. Ο αληθινός έρωτας δε γνωρίζει timing, ή χρόνο. Δεν θα τον ζήσεις στην οικειότητα. Πρέπει να τον αναγνωρίσεις όταν σου κλείσει φευγαλέα το μάτι. Πρέπει να τολμήσεις να χάσεις ένα αεροπλάνο. Πρέπει να τον υπερασπιστείς και να τον κρατήσεις σφιχτά, να μην τον θυσιάσεις για κάτι πιο εύκολο, πιο βολικό.
Η «Before» τριλογία του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ είναι ένα κομμάτι ατόφιου ρομαντισμού για κάθε ηλικία και περίοδο της ζωής μας - στα 20, τα 30, τα 40 χρόνια ο τρόπος που αντιμετωπίζεις τον έρωτα, τον σύντροφο, ο τρόπος που ρισκάρεις ή τιμάς τις επιλογές σου αντικατοπτρίζεται με τρυφερότητα, γλυκύτητα αλλά και πικρές αλήθειες.
Δείτε κι αυτό: Τρεις διαδρομές, ένας κοινός δρόμος: δείτε παράλληλες σκηνές από την «Before» τριλογία του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ
Oσοι είμαστε ερωτευμένοι με τις ταινίες, όσοι θεωρούμε σχεδόν δικούς μας ανθρώπους τον «Τζέσι» και την «Σελίν», αναρωτιόμαστε αν ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ σκοπεύει να επιστρέψει στην ερωτική τους ιστορία για μία τέταρτη ταινία - άλλωστε, δύσκολο να το πιστέψει κανείς, έχουν περάσει ήδη 7 χρόνια από το «Before Midnight».
Eνας φαν είχε μια ιδέα: πώς θα ήταν μία σκηνή της σχέσης αυτής στα χρόνια της καραντίνας; Αν, για παράδειγμα, ο Τζέσι είχε παγιδευτεί στην Αμερική επισκεπτόμενος τον γιο του και η Σελίν στο Παρίσι, πώς θα ξεκλέβαμε λίγα λεπτά για να δούμε τη δυναμική και τη σχέση τους στο... zoom;
Κάπως έτσι γεννήθηκε το «Before the End». Ακούγεται απλοϊκό, αλλά δεν είναι. Με τη βοήθεια του τραγουδιού της Καθ Μπλουμ «Come Here» και μοντάροντας υλικό από μία πρόσφατη virtual «κουβέντα» του Ιθαν Χοκ με την Ζουλί Ντελπί (που έγινε στα πλαίσια συζητήσεων που οργάνωσε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο), ο Ρομπ Στόουν, ο δημιουργός της δίλεπτης μικρού μήκους πέτυχε να αποδείξει κάτι πολύ σημαντικό.
Μαζί με την εικόνα, τη δυναμική της, το ρυθμό της, μαζί με τον ήχο, ο κάθε θεατής κουβαλά όλο του τον συναισθηματικό κόσμο. Κάτι πολύ «απλό», μπορεί να αφήσει αδιάφορους τους θεατές που δεν έχουν δει τις ταινίες, ή να συγκινήσει σε λίγα δευτερόλεπτα όσους αγαπούν αυτό το ζευγάρι.
Γιατί, κοιτάξτε τον σήμα-κατατεθέν ενθουσιασμό του Ιθαν Χοκ, το γλυκό χαμόγελο, την μόνιμη γαλλική "ξινίλα" της Ζουλί Ντελπί (που όμως λυγίζει, όπως κάνει πάντα και φτιάχνει αμήχανα τα μαλλιά της).
Στο τέλος, θέλεις απλά βάλεις να ξαναπαίξει η σκηνή του «ψεύτικου» τηλεφωνήματος από το «Before Sunrise», να ξαναπάρεις το τρένο, να ξαναχάσεις εκείνο το αεροπλάνο....
Διαβάστε περισσότερα:
