«Ετσι ορίζω αυτήν την ταινία: σαν μια προσπάθεια να διηγηθώ μια ιστορία των αρχών του 21ου αιώνα σαν απάντηση στον πίνακα του Γκουστάβ Καιγιεμπότ "Man at Bath". Ηθελα με αυτήν την ταινία να κινηματογραφήσω τα σώματα, την ανδρική σεξουαλικότητα σε ένα άλλο πλαίσιο, μέσα σε μια ανιαρή καθημερινότητα.»
Με ένα περίεργο τρόπο το «Man at Bath» του Κριστόφ Ονορέ (επίσημη συμμετοχή στο Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ του Λοκάρνο το 2011) μοιάζει απόλυτα συνεπές με τα πολύχρωμα, στιλιζαρισμένα, ποπ μελαγχολικά μιούζικαλ («Τα Τραγούδια της Αγάπης», «Αγαπημένοι») με τα οποία εδώ και χρόνια εκμηδενίζει την απόσταση ανάμεσα στη nouvelle vague και το σύγχρονο γαλλικό σινεμά.
Η μόνη διαφορά είναι πως εδώ η άλλοτε εκρηκτική χρωματική παλέτα του είναι σχεδόν μονόχρωμη (στις αποχρώσεις του ανθρώπινου δέρματος), η κάμερα είναι συχνά στο χέρι (αποτυπώνοντας αληθινές στιγμές) και οι ήρωες του δεν τραγουδούν. Αυτό δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι το «Man at Bath» δεν είναι ένα μιούζικαλ, αφού ακόμη και με πλήρη έλλειψη μουσικής, ο Ονορέ «χορογραφεί» το κεντρικό του ζευγάρι σε κινήσεις που θα ταίριαζαν σε μια μελωδία...χωρισμού.
Χωρισμένο ανάμεσα στα εργατικα προάστια του Παρισιού και τη Νέα Υόρκη, τους δύο τόπους που βρίσκονται οι χωρισμένοι εραστές, ο Ονορέ ακολουθεί την καθημερινότητα τους σαν να φτιάχνει ένα πορνό σε εξέλιξη. Από τη μία το «κιτς» σώμα του πορνοστάρ Φρανσουά Σαγκάτ (εδώ στον δεύτερο «ρόλο» του στον κινηματογράφο μετά το «L.A. Zombie» του Μπρους ΛαΜπρους) και από την άλλη το ερωτικό ξέσπασμα ενός νεαρού φοιτητή στην αμερικανική μητρόπολη.
Παίζοντας με τις αντιθέσεις, ο Ονορέ γοητεύεται από την σχεδόν παιδική και αφοπλιστική αθωότητα του Σαγκάτ που προσπαθεί να ανταλλάξει το παρελθόν του ως ένας από τους μεγαλύτερους πορνοστάρ που γνώρισε ποτέ η Γαλλία με μια εκ νέου διαπραγμάτευση πάνω στο γυμνό του σώμα. Σε μια και μόνο σκηνή, υπό τους ήχους του «How Insensitive» με τη φωνή της Νάνσι Γουίλσον, ο Σαγκάτ καθαρίζει το διαμέρισμα του μετά το χωρισμό του χορεύοντας ένα σπαρακτικό σόλο που λέει κυριολεκτικά όσα ο ίδιος δεν θα μπορούσε ποτέ να αρθρώσει με το στόμα του.
Για όσους διαβάζουν μέχρι εδώ και αναρωτιούνται, ναι, το «Man at Bath» είναι πορνό. Οσο πορνό μπορεί να είναι μια ταινία που απεικονίζει live sex, γυμνούς άντρες, αυνανισμούς και ξύρισμα σε επίμαχα σημεία. Οσο πορνό είναι μια ταινία που μεταφέρει τη μελαγχολία ενός άντρα που δεν ξέρει άλλο τρόπο για να επικοινωνήσει εκτός από το σεξ. Οσο πορνό είναι να βλέπεις κατάματα δύο άντρες να ερωτεύονται, να παίζουν, να ανταλάσσουν βλέμματα ηδονής, να κλαίνε και να γελάνε...
Οχι σπουδαίο (ειδικά στο κομμάτι της Νέας Υόρκης, όπου μια παράλληλη ιστορία με την Κιάρα Μαστρογιάνι που ο Ονορέ κινηματογράφησε σε ένα πραγματικό του ταξίδι με την ηθοποιό), το «Man at Bath» είναι ωστόσο σε στιγμές σπαρακτικό, τόσο σέξι που μπορεί να σε κάνει να νιώσεις άβολα, τόσο αληθινό που μοιάζει με μια προσωπική ιστορία που όλοι κάποτε ζήσαμε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
Και ακόμη και αν η προσπάθεια του Ονορέ να «απαντήσει» σε έναν ζωγραφικό πίνακα του 19ου αιώνα είναι μάλλον αφελής, μην απορήσετε αν πιάσετε τον εαυτό σας να συγκινείται ακριβώς στο σημείο που η έλλειψη του άλλου αποδεικνύεται κινηματογραφικά πιο hardcore από οποιαδήποτε σκηνή γυμνού κάνει αυτήν την ταινία «αυστηρώς ακατάλληλη».
Διαβάστε περισσότερα για το 13ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου, για τη συνεργασία του Outview - Gay and Lesbian Κινηματογραφικού Φεστιβάλ της Αθήνας με το Γαλλόφωνο Φεστιβάλ και βρείτε το πρόγραμμα προβολών εδώ.
