«Rectify» (1η σεζόν)
Μιλούσαμε ξανά πρόσφατα για το πώς η καλωδιακή τηλεόραση είναι αυτή τη στιγμή το λιβάδι των ονείρων του ανεξάρτητου αμερικάνικου σινεμά. Για δημιουργούς που πάνε στην τηλεόραση για να γράψουν τους ακραίους ήρωες (πολύ συχνά γυναικείους, κάτι που το Χόλιγουντ τρέμει) και τις πολυεπίπεδες ιστορίες τους που το οσκαρικής μονομανίας ‘ανεξάρτητο’ σινεμά πλέον δεν επιτρέπει αν δεν έρχονται όλα χρωματισμένα με τρία περάσματα quirk αποχρώσεων πάνω σε hipster αφέλειας πολυχρωμία.
Τελοσπάντων, ωραία είναι όλα αυτά, αλλά κάπου πρέπει να μπορεί να υπάρχει και χώρος για ιστορίες σαν το «Rectify».
Γενικά το Sundance έκανε ένα πολύ ενδιαφέρον τηλεοπτικό άνοιγμα φέτος, κι ενώ οι περισσότεροι εστίασαν στο «Top of the Lake» της Τζέιν Κάμπιον (που δεν το αγάπησα όπως η συντριπτική πλειοψηφία κοινού και κριτικής) το γεγονός παραμένει πως επρόκειτο ουσιαστικά για μια περιορισμένη ιστορία απλωμένη σαν μίνι σειρά. Το «Rectify» αντιθέτως, είναι μια αληθινή σειρά, με όλες τις ευαισθησίες ενός αγνού ανεξάρτητου δράματος.
Είναι η ιστορία ενός άντρα που αποφυλακίζεται ύστερα από 19 χρόνια θανατοποινίτης, καταδικασμένου για το βιασμό και το φόνο μιας κοπέλας, εγκλήματα στα οποία είχε ομολογήσει τότε, αλλά σήμερα όχι πια. Και με νέα στοιχεία στο φως, ο Ντάνιελ είναι πο ελεύθερος να επιστρέψει (προσωρινά;) στην οικογένειά του και στον τόπο του. Αλλά τι υπάρχει πλέον εκεί για αυτόν;
Εδώ είναι που ο δημιουργός Ρέι ΜακΚίνον κάνει φανταστική χρήση των δυνατοτήτων του μέσου. Επιτρέπει στον πρωταγωνιστή του να πάρει το χρόνο του, γνωρίζοντας και νιώθοντας τα πάντα από την αρχή. Ο Ντάνιελ του υπνωτιστικού Έιντεν Γιανγκ μεταφέρει το γεμάτο έλλειψη βλέμμα του σε μέρη, σε δωμάτια, σε τόπους που κάποτε ίσως γνώριζε, που για τους συγγενείς του είναι άγκυρες μιας καθημερινότητας που για αυτόν είναι κάθε άλλο παρά δεδομένη. Ο Ντάνιελ προσεγγίζει την έξαφνη ύπαρξή του με δισταγμό αλλά αποσβολωμένος σαν παιδί που πρώτη φορά ανοίγει τα μάτια του και αντικρύζει κάτι αδιανόητο.
Η σειρά πλάθει μια σπουδή χαρακτήρων γύρω από τον Ντάνιελ, με σημείο εκκίνησης την αδερφή του Αμάνθα (μια φανταστική Άμπιγκεϊλ Σπένσερ) που πάντα πίστευε στην αθωότητά του. Το περιβάλλον στην πόλη, αναμενόμενα, θα γίνει εχθρικό, αλλά μην περιμένεις τις συνήθεις καρτουνίστικες ακρότητες παρόμοιων ιστοριών. Ο ΜακΚίνον μέσα από αυτό το οικογενειακό δράμα εξετάζει την καθημερινότητα υπό το πρίσμα μιας σχεδόν υπαρξιακής περιέργειας, μέσα από τα μάτια ενός ανθρώπου που εξερευνά την πνευματικότητά του όσο ψηλαφίζει γύρω του σα να βρισκόταν στο σκοτάδι, αναζητώντας σημεία επαφής και αλήθειας.
Η τηλεόραση ως μέσο έχει αμέτρητες δυνατότητες, οπότε είναι να απορείς καμιά φορά γιατί επιλέγει τόσο συχνά να είναι (εκ)βιαστική και αποπνικτική, ενώ μπορεί να είναι στοχαστική και τόσο καθηλωτικά εσωστρεφής.
Γράψαμε στο Flix
Κάποιος από το Sundance Channel ξενύχτησε την προηγούμενη του μίτινγκ βλέποντας Χάρι Πότερ. (Εντάξει ΟΚ, ένοχοι, για τους τίτλους αρχής μιλούσαμε, δεν έχουμε γράψει τίποτα άλλο για τη σειρά.)
Το καλύτερο επεισόδιο
«Jacob’s Ladder» (1x06)
To Southern Gotchic σκηνικό της σειράς ποτέ δεν παίζει μεγαλύτερο ρόλο στη σχέση του με την προσωπική διαδρομή εξιλέωσης του ήρωά της από ό,τι σε αυτό το φινάλε της σύντομης πρώτης σεζόν. Εδώ είναι που οι πάντες πλέον εξεγείρονται εναντίον του, πριν καν ο ίδιος μπορέσει να έρθει σε αληθινή επικοινωνία με τον εαυτό του. Και είναι αληθινά συγκλονιστικό το να παρατηρείς πώς ο καθένας έρχεται σε ειρήνη με αυτό το γεγονός ή -στην περίπτωση της Αμάνθα- πώς αρνείται να το κάνει.
Μια σκηνή
Στο τέλος του πρώτου επεισοδίου ο Ντάνιελ κάθεται να δει το «Dazed & Confused» με τον πιτσιρικά της οικογένειας, ο οποίος με χαμόγελο και αγάπη του ανοίγεται. Γρήγορα θα τον δούμε να γελάει και να απολαμβάνει τη στιγμή. Είναι περίεργο για τον Ντάνιελ να βιώνει μια τόσο νορμάλ εμπειρία, τόσο σύντομα, και ξαφνικά το γέλιο μετατρέπεται σε ένα ακόμα βλέμμα κενό συναισθήματος. Ο Ντάνιελ ένιωσε για μια στιγμή πως ζούσε, και δεν ήξερε πώς να το διαχειριστεί.
Και κάτι ακόμα
Μας άρεσαν οι τίτλοι αρχής του…; κοιτάει με απόγνωση Αλήθεια, φέτος θα πούμε περισσότερα, το υποσχόμαστε. Η σειρά θα επιστρέψει για 2η σεζόν 10 επεισοδίων.
Πέρσι
- Στη θέση 6: «Girls»
- Το «Rectify»: (νέα σειρά)
Τα άλλα νούμερα
Κι άλλα από τα καλύτερα της TV του 2013:
- H χρονιά σε πρόσωπα: Τα 10 πρόσωπα (και οι καρχαρίες) της χρονιάς
- Τα νεο-procedurals του CBS: Η θριαμβευτική επιστροφή στις ρίζες
- Το απότομο τέλος του «Bunheads»: Η καλύτερη cancelled-too-soon σειρά της χρονιάς
- Η πολλαπλή Τατιάνα Μασλάνι του «Orphan Black»: Η καλύτερη ερμηνεία της σεζόν
- Τίτλοι αρχής: Τα 11 ωραιότερα ανοίγματα νέων σειρών
- Τα success story: Η απότομη άνοδος του Netflix
- Τα μεγάλα αντίο: Τα 5 καλύτερα και το 1 χειρότερο φινάλε
