Για αυτό αποτέλεσε έκπληξη όταν, πέρυσι, η σειρά του Netflix «Heartstopper» όχι μόνο ανέδειξε τα θετικά των σχέσεων αυτών, αλλά το έκανε με έναν τρόπο που όλοι (την) λάτρεψαν. Με την νέα σεζόν να έχει κάνει πρεμιέρα μόλις μια εβδομάδα πριν, διατηρώντας και χτίζοντας πάνω σε όλα αυτά τα λατρεμένα στοιχεία της πρώτης, είναι ευκαιρία για την σειρά να γνωρίσει παραπάνω δημοτικότητα και να δείξει πως οι ΛΟΑΤΚΙ+ ιστορίες μπορούν να έχουν θετική έκβαση και να αφορούν το κοινό, ΛΟΑΤΚΙ+ και μη.
Η σειρά είναι βασισμένη στο ομώνυμο διαδικτυακό κόμικ της Αλις Οσμαν, το οποίο γνώρισε τόση επιτυχία που πλέον εκδίδεται και σε μορφή βιβλίων (διατίθεται και στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Διόπτρα).
Με την Oσμαν να αναλαμβάνει και το σενάριο της σειράς, η ιστορία είναι βασικά η ίδια και στα δύο μέσα: Ο Τσάρλι (Τζον Λοκ) είναι ένας ντροπαλός γκέι νεαρός, που δέχεται εκφοβισμό από τους περισσότερους συμμαθητές του σε ένα γυμνάσιο αρρένων, όταν οι ερωτικές του προτιμήσεις μαθεύονται παρά την θέλησή του. Ο Τσάρλι μπαίνει στην ομάδα ράγκμπι του σχολείου του, όπου γνωρίζει τον ΝΙκ (Κιτ Κόννερ), τον δημοφιλή αρχηγό της ομάδας, και έρχονται απρόσμενα κοντά, αρχικά φιλικά και έπειτα ρομαντικά.
Η σειρά δείχνει αρκετά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα έφηβα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Από διακρίσεις στο οικογενειακό και σχολικό περιβάλλον μέχρι τις εσωτερικές διαμάχες με τους εαυτούς τους, η σειρά δείχνει ότι ο δρόμος μέχρι την αποδοχή δεν είναι πάντα στρωμένος με ροδοπέταλα.»
Η απλή αυτή σχετικά ιστορία όμως εξυψώνεται από τον τρόπο που παρουσιάζεται. Χωρίς αχρείαστα δράματα, μελοδραματικές στιγμές και την υπερβολή που χαρακτηρίζει τις περισσότερες εφηβικές σειρές, η σειρά παρουσιάζει με έναν υπερθετικό αλλά ειλικρινή τρόπο τις δοκιμασίες που αντιμετωπίζει το κύριο ζευγάρι, καθώς και οι λοιποί περιφερειακοί χαρακτήρες της ευρύτερης παρέας τους. Παράλληλα, υπάρχει μια αισιοδοξία που χαρακτηρίζει την σειρά, με αποτέλεσμα να μην πέφτει καθόλου στην παγίδα του... έως και misery porn όπως πολλές άλλες σειρές του είδους.
Η σειρά δείχνει αρκετά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα έφηβα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Από διακρίσεις στο οικογενειακό και σχολικό περιβάλλον μέχρι τις εσωτερικές διαμάχες με τους εαυτούς τους, η σειρά δείχνει ότι ο δρόμος μέχρι την αποδοχή δεν είναι πάντα στρωμένος με ροδοπέταλα. Ωστόσο, η αισιοδοξία της σειράς παρουσιάζει τα υποστηρικτικά περιβάλλοντα που υπάρχουν σε συνδυασμό με αυτά. Η παρέα των Τσάρλι και Νικ αποτελείται από ένα λεσβιακό ζευγάρι, έναν ασέξουαλ, μια τρανς κοπέλα και έναν στρέιτ, οι οποίοι αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον με σεβασμό, αγάπη και υποστήριξη, και η μητέρα του Νικ -που παίζει καταπληκτικά η Ολίβια Κόλμαν- είναι η μητέρα που αξίζει κάθε παιδί, ΛΟΑΤΚΙ+ και μη, καθώς αγαπάει τον γιο της το ίδιο, ακόμα και όταν μαθαίνει ότι είναι μπαϊσέξουαλ, και τον υπερασπίζεται ακόμα όταν δέχεται επιθέσεις από τον ίδιο του τον αδερφό.
Η σειρά, ειδικά στην δεύτερη σεζόν, αντιμετωπίζει το θέμα της εκδήλωσης των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων στο περιβάλλον τους. Ο Νικ, που μέχρι να ανακαλύψει στο τέλος της πρώτης ότι είναι μπαϊσέξουαλ φαινόταν σε όλους στρέιτ, αποφασίζει να εκδηλώσει την αγάπη του για τον Τσάρλι στα κοντινά του άτομα. Ωστόσο, φαίνεται ότι έχει αρκετά εμπόδια να ξεπεράσει, από τον ομοφοβικό αδερφό του μέχρι και την παρέα του από την ομάδα του ράγκμπι, οι οποίοι συνήθιζαν να κάνουν ομοφοβικές επιθέσεις στον Τσάρλι. Η σειρά δεν υποτιμά τον βαθμό δυσκολίας που ενέχουν αυτές οι δοκιμασίες, ωστόσο τον υποστηρίζει χωρίς να γίνεται μελοδραματική, παρουσιάζοντάς τον με έναν τρόπο που αισθάνεται βασισμένος στην πραγματικότητα να τις ξεπερνάει. Την ίδια υποστήριξη λαμβάνει και ο Τσάρλι, όταν έρχεται καιρός να αντιμετωπίσει το πρώτο του αγόρι, του οποίου η απαίσια μεταχείριση του έχει αφήσει πολλά ψυχολογικά.
Η σειρά έχει την ίδια στήριξη και στους στρέιτ χαρακτήρες. Μια από τις καλύτερες στιγμές της σεζόν είναι η αναπτυσσόμενη σχέση του Τάο (Γουίλιαμ Γκάο) και της τρανσέξουαλ κοπέλας Ελ (Γιάσμιν Φίνι), δύο από τους κολλητούς του Τσάρλι που ήταν υποσχόμενο ζευγάρι στην πρώτη σεζόν. Εχοντας μια δική τους ιστορία, αρκετά ξεχωριστή από την κύρια, η σειρά δείχνει τα παιδιά αυτά να αναπτύσσουν μια ρομαντική σχέση δεχόμενα τις ιδιαιτερότητές τους, θέτοντας σαφή όρια και βασισμένοι στην αλληλοκατανόηση, προσπαθώντας μαζί να ξεπεράσουν τα εμπόδια που έρχονται στους δρόμους τους. Αν και η σειρά καθιστά σαφές ότι έχουν ακόμα λίγο δρόμο, και παρά το μικρό της ηλικίας τους, η σχέση τους απεικονίζεται ως μια ρεαλιστική, υγιής ρομαντική σχέση, κάτι που σπανίζει ανάμεσα στα εφηβικά μέσα και μη, ακόμα και του ίδιου του Netflix, που ωραιοποιούν τοξικές ανθυγιεινές σχέσεις.
Ενήλικες ακόμα μπορούν να δουν την σειρά και να εμπνευστούν από τα θετικά μηνύματά της, και η επιτυχία της αποδεικνύει ότι οι ΛΟΑΤΚΙ+ ιστορίες δεν χρειάζεται να είναι απαραίτητα τραγωδίες για να είναι αριστουργήματα.»
Η σειρά ουσιαστικά παρουσιάζει ένα δίκτυο χαρακτήρων που είναι αρκετά διαφορετικοί μεταξύ τους αλλά αρκετά όμοιοι ώστε να είναι αχώριστοι. Γελάς και κλαις μαζί τους, θες τα θέλω τους και ελπίζεις στο καλύτερο για αυτούς, και χαίρεσαι όταν το επιτυγχάνουν χωρίς απαραίτητα να υποκύπτουν στις αυτοκαταστροφικές τους τάσεις. Παράλληλα αποτελεί σειρά ωρίμανσης, καθώς οι περισσότεροι χαρακτήρες είναι στο Γυμνάσιο. Ετσι, υπάρχει ένα ακόμα ιδιαίτερο αίσθημα χαράς όταν βλέπεις αυτά τα άτομα, τα οποία είναι μεγαλωμένα μακριά από ιδανικά περιβάλλοντα, να μεγαλώνουν ολοκληρωμένοι και ώριμοι άνθρωποι.
Η σειρά αποτελεί μια πολύ θετική αποτύπωση της queer και μη εφηβείας. Χωρίς να παραλείπει να θίξει σοβαρά προβλήματα αλλά χωρίς να είναι και βουτηγμένη μέσα στην μιζέρια, η σειρά αποτελεί μια καθαρά θετική αφήγηση σε έναν κόσμο που τείνει όλο και περισσότερο στην αρνητικότητα. Ενήλικες ακόμα μπορούν να δουν την σειρά και να εμπνευστούν από τα θετικά μηνύματά της, και η επιτυχία της αποδεικνύει ότι οι ΛΟΑΤΚΙ+ ιστορίες δεν χρειάζεται να είναι απαραίτητα τραγωδίες για να είναι αριστουργήματα.
Οι δύο κύκλοι της σειράς προβάλλονται τώρα στο Netflix.
