Φανταστείτε τη Λάσι να παίρνει μέρος σε κυνομαχίες και θα πάρετε μια ιδέα για το ύφος του φιλμ του Τούρκου σκηνοθέτη (μόνιμου κάτοικου Γερμανίας τα τελευταία χρόνια), που περιέχει μερικές αληθινά σκληρές σκηνές που για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο (επειδή πιθανόν, αν σταματήσουμε να δείχνουμε βία στην οθόνη θα σταματήσει να υπάρχει), ενδέχεται να εξαγριώσουν τους «ευαίσθητους» θεατές. Ομως στο φιλμ του Μουτζετζί, ο Σίβας, ένα τσοπανόσκυλο Κάνγκαλ, το οποίο ο μικρός ήρωας του φιλμ, ένα νεαρό αγόρι γεμάτο επιμονή και θέληση, θα τον περιμαζέψει όταν το αφεντικό του τον παρατήσει νομίζοντας τον νεκρό και θα χτίσει μαζί του μια σχέση που αν και τρυφερή, δεν θα κάνει απαραίτητα τις καρδιές των φιλόζωων να αγαλλιάσουν.
Τοποθετημένο στο σήμερα, αλλά σε ένα χωριό στο κέντρο της Τουρκίας κοντά στην Αγκυρα όπου οι άνθρωποι μοιάζουν να ζουν σε έναν διαφορετικό χρόνο, όχι ανέγγιχτοι από τα κακά της προόδου, μα όχι ακριβώς με τον τρόπο της Δύσης, το φιλμ του Μουτζετζί σκιαγραφεί με αδρές γραμμές την ιστορία του μικρού ήρωά του, με κύριο μέλημά του, όχι να σπρώξει μπροστά την αφήγηση, μα να δημιουργήσει μια αίσθηση κι ένα ψυχολογικό τοπίο.
Με μια κάμερα που συλλαμβάνει τόσο το ρεαλισμό, αλλά και το λυρισμό της ζωής στο μικρό, λασπωμένο, σκληρό χωριό, το «Sivas» χωρά εντός του σκηνές τόσο σκληρές όσο μια μάχη μεταξύ δυο σκύλων που σχεδόν σε ανατριχιάζει αλλά και σεκάνς υπέροχα ήσυχες, συγκινητικές, σχεδόν μυστηριακές φωτογραφημένες εξαίσια -και μονταρισμένες εξίσου σπουδαία από τον Γιώργο Μαυροψαρίδη.
Το μείγμα των δυο είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από άβολο και παρότι η ταινία δεν αποφεύγει κάποιες συμβάσεις, η συνολική αίσθηση δεν είναι απλώς μια ταινία που παρακολουθείς από την αρχή έως το τέλος με αμείωτο ενδιαφέρον, μα κι αυτή ενός ντεμπούτου από έναν σκηνοθέτη που αναμφίβολα έχει μέλλον.
Δείτε το τρέιλερ:
Διαβάστε αναλυτικά το πρόγραμμα του 55ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης εδώ
