Εχουν περάσει 25 ολόκληρα χρόνια από την εμβληματική ταινία του Ρίντλεϊ Σκοτ «Θέλμα και Λουίζ». Οι Σούζαν Σαράντον και Τζίνα Ντέιβις έπεσαν με αυτοθυσία από το γκρεμό του Γκραντ Κάνιον για να μείνουν αθάνατες, ως οι δύο από τις σημαντικότερες κινηματογραφικές γυναίκες που πήραν το τιμόνι της ζωής τους στα χέρια τους - όσο αργά κι αν ήταν και με όποιο κόστος. Στην ταινία, όσο ακόμα η τρέλα έβαζε βενζίνη στο κάμπριο 1966 Ford Thunderbird τους, οι δυο τους βγάζουν ένα selfie - 25 χρόνια πριν εφευρεθεί ο όρος. Μία polaroid μηχανή στον αέρα, ένα κλικ και μερικά λεπτά αργότερα αυτή η φωτογραφία θα απεικονίζει την ανεπίστρεπτα χαμένη ανεμελιά. Και το πόστερ της ταινίας. Και το «φεμινιστικό» τους κατόρθωμα.
Αυτό που τώρα, 25 χρόνια μετά, προσπαθούν να ανιχνεύσουν σε ένα Χόλιγουντ που φλέγεται από τις δυνατές φωνές γυναικών που προσπαθούν να διεκδικήσουν ίσα δικαιώματα, ίδιες ευκαιρίες, ένα κόσμο χωρίς διακρίσεις. Φιλοξενούμενες του Harper's Bazaar, η Σούζαν Σαράντον και η Τζίνα Ντέιβις μιλούν, φωτογραφίζονται, παραμένουν τα είδωλα μιας ολόκληρης εποχής - και τότε και τώρα.
Διαβάστε ακόμη: Ας μιλήσουμε λοιπόν για το στήθος της Σούζαν Σαράντον
Οταν κάναμε την ταίνια δεν πιστεύαμε ότι θα είχε την απήχηση που είχε. Νομίζαμε πως είχε πλάκα και πως απλά παίζαμε τους ρόλους που συνήθως έπαιζαν άντρες. Δεν το βλέπαμε ως ένα φεμινιστικό μανιφέστο. / Σούζαν Σαράντον
Δεν ξέραμε ότι η ταινία θα γίνει επιτυχία. Δεν είχαμε ιδέα. Ηταν σοκαριστικό. Οταν η ταινία βγήκε, υπήρχαν έντονες αντιδράσεις ότι η ταινία ήταν κατά των ανδρών. Ολοι συζητούσαν πόσο βίαιη ήταν η ταινία - και να φανταστείτε ότι μόλις είχε βγει το «Φονικό Οπλο». Ολοι στον Τύπο πίστευαν ότι η ταινία άλλαζε τα πάντα. Πως ξαφνικά θα γίνονταν ταινίες με φιλενάδες και γυναίκες ηρωίδες δράσης. Οτι η ταινία ξαναέγραφε την ιστορία του Χόλιγουντ. Η πολύ σύντομη απάντηση είναι ότι δεν έκανε απολύτως τίποτα. / Τζίνα Ντέιβις
Διαβάστε ακόμη: Στη Σουηδία οι ταινίες χωρίζονται πλέον και σε φεμινιστικές και μη
Η Τζίνα είναι η καλύτερη. Τόσο έξυπνη και τόσο αστεία. Η ταινία είναι μια ιστορία αγάπης γυναικών. Είναι πολύ ρομαντική. Οταν βγήκε η ταινία στις αίθουσες, μας έγραφαν γράμματα άντρες που μας έλεγαν ότι η ταινία τους ανάγκασε να φύγουν από τις μικρές πόλεις τους. Δεν χρειάζεται να το ονειρευτείς, μπορείς απλά να το ζήσεις. / Σούζαν Σαράντον
Το πιο απελευθερωτικό πράγμα σχετικά με την ταινία ήταν το να κάνω παρέα με τη Σούζαν. Μου άλλαξε τη ζωή. Η ταινία άλλαξε τη ζωή μου. Πάντοτε ντρέπεται όταν μιλάω γι' αυτήν. Διασχίζει τον κόσμο και τη ζωη με τόσο όμορφο τρόπο. Θυμάμαι κάποτε να της λέω: «Δεν θα γίνω ποτέ σαν εσένα. Πάντοτε θα είσαι μπροστά από μένα. Δεν πρόκειται ποτέ να σε προλάβω.»
Δείτε και διαβάστε ακόμη: 50 χρόνια πριν, η Μπέτι Ντέιβις μιλούσε ήδη για την πάλη των φύλων στο Χόλιγουντ
Περνάμε ακόμη ώρες μαζί. Οχι συχνά, αλλά είμαστε καλές φίλες. Στη Νέα Υορκη, μια φορά περπατούσαμε προς ένα εστιατόριο. Εχουμε συνηθίσει να μας γνωρίζουν, αλλά όταν είμαστε μαζί είναι μια τρέλα. Ο κόσμος μας ρωτάει: «Θα υπάρξει σίκουελ;». Και εγώ τους απαντώ: «Τι στο διάολο νομίζετε ότι τους συνέβη μετά το τέλος της ταινίας;». / Τζίνα Ντέιβις
Αν ζούσαν σήμερα, η Θέλμα δεν θα ήταν με το συζυγό της, στα σίγουρα. Θα ήταν ευχή όλων να συναντούσε ξανά τον Μπραντ Πιτ. Η Λουίζ μπορεί να είχε γίνει λεσβία. Αυτό θα ήταν φανταστικό. Ισως να συνέχιζε το ταξίδι της και να ήταν τελικά ιδιοκτήτρια ενός Airbnb. Σίγουρα οδηγούσα καλύτερα στο τέλος της ταινίας, άρα ίσως γινόμουν οδηγός. Αλλά δεν νομίζω πως καμία από τις δύο τους θα επέστρεφε σπίτι. / Σούζαν Σαράντον
Διαβάστε ακόμη: Η Τζίνα Ντέιβις στην υπηρεσία των Ηνωμένων Εθνών σε μελέτη για «την εικόνα της γυναίκας στον κινηματογράφο»
Αυτό που μου δίνει ελπίδα είναι τα νέα κορίτσια - η Λίνα Ντάναμ, η Τζένιφερ Λόρενς - στο Χόλιγουντ. Τις αγαπώ. Αγαπώ όλα όσα κάνουν. Αγαπώ τον τρόπο με τον οποίο εκφράζονται δημόσια... Παλιότερα ήταν αδιανόητο να πεις ότι δεν υπάρχουν αρκετοί ρόλοι για γυναίκες, θα ακουγόσουν ως γκρινιάρα. / Τζίνα Ντέιβις
Σήμερα, νομίζω ότι υπάρχει μια μερίδα νεαρών γυναικών που τους ενδιαφέρει να περνάνε καλά και να μην προσπαθούν πάντα να ευχαριστούν όλους. Η Μελίσα ΜακΚάρθι, η Εϊμι Πόλερ, όλες αυτές οι κοπέλες που δημιουργούν, που είναι αστείες και ανεξάρτητες. Η Σεϊλίν Γούντλεϊ και η Ελεν Πέιτζ και η Μπρι Λάρσον, η Κρίστεν Στίουαρτ, η Σίρσα Ρόναν. Αυτές οι γυναίκες χρησιμοποιούν τις καριέρες τους από το να αφήνουν τις καριέρες τους να τις εκμεταλλεύονται. / Σούζαν Σαράντον
Διαβάστε ακόμη: Θέλμα & Λουίζ: ένα selfie 23 χρόνια μετά
