Από την Ελεν Πέιτζ που παρουσίασε το πρότζεκτ της ως LGBTQ ακτιβίστρια, μέχρι τον Τζέικ Τζίλενχαλ που κατέθεσε πάνω από όλα το σεβασμό του για τους σεναριογράφους κι από τον Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ και τους αδελφούς Ντουπλάς που ανέλυσαν πώς κάνει κανείς μία indie ταινία στις εποχές της παντοδυναμίας του box office, μέχρι τον Αργύρη Παπαδημητρόπουλο που δήλωσε δημόσια ότι το ελληνικό σινεμά στο μόνο που μοιάζει με κύμα (Greek Weird Wave) είναι στην αλληλεγγύη των νέων σκηνοθετών μεταξύ τους, δεκάδες σταρ, σκηνοθέτες και δημιουργοί μίλησαν αυτό το πρώτο σαββατοκύριακο στο κοινό του SXSW16 Κινηματογραφικού Φεστιβάλ. Το Flix ήταν εκεί.
[Το κινηματογραφικό φεστιβάλ SXSW διεξάγεται φέτος από τις 11 μέχρι τις 20 Μαρτίου. Το Flix βρίσκεται στο Ωστιν, Τέξας για να σας μεταφέρει όλα όσα συμβαίνουν μέσα κι έξω από τις σκοτεινές αίθουσες με την υποστήριξη της Πρεσβείας των Ηνωμένων Πολιτειών στην Αθήνα]
Ελεν Πέιτζ: «Gaycation»
Ενα από τα πρώτα πρόσωπα που είχαν προγραμματιστεί να μιλήσουν στο κεντρικό συνεδριακό κέντρο του SXSW ήταν η Ελεν Πέιτζ. Μαζί με τον κολλητό της φίλο Ιαν Ντάνιελ (curator τέχνης) παρουσιάζουν τη σειρά ντοκιμαντέρ «Gaycation» (προβάλεται στο νέο τηλεοπτικό κανάλι του Σπάικ Τζόουνς «Viceland») όπου ταξιδεύουν την Αμερική και τον υπόλοιπο κόσμο δίνοντας το μικρόφωνο σε μέλη της LGBTQ κοινότητας να μιλήσουν στο κοινό για τις εμπειρίες, τις δυσκολίες και τις προκλήσεις του coming out. Η σειρά ήταν ιδέα της Πέιτζ, η οποία έκανε το δικό της coming out το 2014 και ήθελε να δώσει ένα μικρόφωνο σε νέους ανθρώπους στον κόσμο για να μιλήσουν για το πώς κανείς έρχεται αντιμέτωπος με την αλήθεια του εαυτού του και πώς αυτό χρειάζεται τόλμη και δύναμη.
«Είμαι προνομιούχα. Ζω στο Λος Αντζελες. Κάνω μία δουλειά που έχει δώσει οικονομική ευχέρεια και την ευκαιρία να ταξιδεύω στον κόσμο. Μπορώ λοιπόν να περπατώ στο δρόμο ανεξάρτητη και να φιλάω το κορίτσι μου δημόσια. Αυτό όμως δεν συμβαίνει σε όλες τις πολιτείες της Αμερικής και σίγουρα δεν συμβαίνει σε πολλές χώρες στον κόσμο. Σκέφτηκα αυτή τη σειρά ως ευκαιρία για εκατοντάδες φωνές εκεί έξω που πρέπει να ακουστούν και να αποκαλύψουν τον αγώνα που κάνουν για να έχουν απλά την ποιότητα ζωής που θα τους έκανε ευτυχισμένους. Και ελπίζω οι δικές τους φωνές να βοηθήσουν παιδιά που κρύβονται σε επαρχίες και μικρές πόλεις σε όλο τον κόσμο - να νιώσουν λιγότερο μόνα και περισσότερο δυνατά...»
Με τον Ιαν Ντάνιελ
«Βοηθήσαμε ένα παιδί στην Ιαπωνία να πει στην μητέρα του ότι είναι γκέι. Ταξιδέψαμε στο Τόκιο για να καταγράψουμε πώς η γκέι κοινότητα εκεί είναι τόσο φοβισμένη που υπάρχουν εταιρείες που νοικιάζουν γυναίκες και άντρες για να παίζουν τους συνοδούς των γκέι σε γάμους κι άλλες οικογενειακές εκδηλώσεις. Τελευταία υπάρχει κι άλλη μία υπηρεσία: σου δίνει ένα φίλο για υποστήριξη όταν κάνεις coming out στους γονείς σου. Είπα τη δική μου ιστορία σε μία τέτοια οικογένεια για να βοηθήσω το γιο τους να τους αποκαλύψει τη δική του...»
«Δεν θέλω να υποτιμήσω το δικό μου coming out. Χρειάστηκε προσωπική δύναμη, φυσικά και χρειάστηκε. Αλλά το έκανα σε μία εποχή που ένιωθα σχετικά ασφαλής. Μην κρυβόμαστε: αυτό που είχε κάνει η Ελεν ΝτιΤζένερες στα 90ς ήταν το πραγματικά γενναίο. Υποκλίνομαι. Τώρα αν μου στοίχησε μία πιθανή άλλη πορεία στην καριέρα μου, δεν ξέρω. Δεν το σκέφτομαι πολύ. Δε βρίσκομαι στα δωμάτια που παίρνονται οι αποφάσεις για το πώς θα μου δοθεί ή θα μου στερηθεί ένας ρόλος γιατί είμαι λεσβία. Αυτό που ξέρω είναι ότι αν έμενα στη διπλή μου ζωή θα ήμουν πολύ δυστυχισμένη, χωρίς έμπνευση και χαρά για αυτό που κάνω. Αυτό θα μου κατέστρεφε σίγουρα την καριέρα. Τώρα μπορώ να κάνω κάτι σαν το "Gaycation" ή την παραγωγή στο "Freeheld". Και νιώθω πολύ τυχερή για αυτό. Οχι δεν είναι όλα τα πρότζεκ μου "γκέι". Βέβαια κανείς στρέιτ δε θα αναγκαζόταν να σχολιάσει γιατί όλα τα πρότζεκτ του είναι "στρέιτ"...»
Τζέικ Τζίλενχαλ: «Ολοι οι άνθρωποι είμαστε ηθοποιοί»
Ο Τζέικ Τζίλενχαλ κι ο σκηνοθέτης Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν διέκοψαν για λίγο τα γυρίσματα του «Stronger» (της ταινίας που ετοιμάζουν για τη βομβιστική επίθεση στο μαραθώνιο της Βοστώνης πριν από λίγα χρόνια) για να βρεθούν στο αμφιθέατρο του Austin Convention Center και να μιλήσουν στο κοινό για σινεμά. Για το πώς επιλέγει ένας χολιγουντιανός ηθοποιός τα πρότζεκτ του, τι τον ιντριγκάρει και τι αποφεύγει.
Κι αυτό γιατί είναι ξεκάθαρο ότι τα τελευταία 5 χρόνια ο 35χρονος πρωταγωνιστής προσπαθεί να δώσει ένα πολύ διαφορετικό στίγμα στην καριέρα του με ταινίες όπως τα «End of Watch», «Nightcrawler», «Southpaw» και το «Demolition» του Ζαν Μαρκ Βαλέ που θα προβληθεί στο SXSW.
«Οταν ήμουν 5 χρονών η μητέρα μου, σεναριογράφος Ναόμι Φόνερ, δεν είχε που να με αφήσει και με έπαιρνε μαζί της στις πρόβες του "Running on Empty" που είχε γράψει και πρωταγωνιστούσαν οι Ρίβερ Φίνιξ και Μάρθα Πλίμπτον. Θυμάμαι τον Ρίβερ να της κάνει ερωτήσεις που φυσικά δεν καταλάβαινα. Ομως φαίνεται πώς ένιωθα το σεβασμό για αυτό που είχε γράψει η μητέρα μου. Από τότε νομίζω ότι κι εγώ τρέφω έναν μεγάλο σεβασμό για τους ανθρώπους που ξεκινούν την κινηματογραφική εμπειρία γράφοντας το σενάριο...»
«Οταν επιλέγω ρόλους, πάντα ξεκινώ από το σενάριο. Από την ιστορία. Εχει κάτι να πει ή βρίσκεται εδώ μόνο για entertainment value; Με ενδιαφέρει αυτός ο χαρακτήρας, με συγκινεί, με τρομάζει, θέλω να τον ακολουθήσω στην επόμενη σκηνή;»
«Ολοι οι άνθρωποι είμαστε ηθοποιοί από τα παιδικά μας χρόνια. Αναλαμβάνουμε ρόλους, προσπαθούμε να πετύχουμε να επικοινωνήσουμε κάτι, ή να κρύψουμε κάτι και αυτούς τους ρόλους συνεχίζουμε και στο υπόλοιπο της ζωής μας...»
«Δεν ασπάζομαι την άποψη ότι επιλέγω περίεργους χαρακτήρες. Ολοι μου έλεγαν για τον ήρωα του "Nightcrawler" ότι είναι τόσο διεστραμμένος. Και εγώ σκεφτόμουν "ω, δεν ξέρετε πόσο κοντά σε μένα είναι αυτός ο τύπος". Το "Donnie Darko" όμως είναι η πιο περήφανη στιγμή της καριέρας μου. Είναι η ταινία που με έβαλε στο δημιουργικό κινηματογραφικό σύμπαν που θα ήθελα να είμαι μόνιμα. Αν κανείς θέλει να δει τι κουβαλώ στο μυαλό μου, ας δει αυτή την ταινία...»
Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ: Η συντροφικότητα της ομάδας
Αυτό το φεστιβάλ είναι αφιερωμένο στον Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ. Η πρεμιέρα της νέας ταινίας του «Everybody Wants Some» ήταν και το άνοιγμα της αυλαίας του SXSW 2016. Στο πρόγραμμα υπήρχε μία συζήτηση για την ταινία και τη σχέση της με τον αθλητισμό (το οποίο αποδείχθηκε πολύ πιο ενδιαφέρον από ό,τι νομίζαμε), ενώ εκτός προγράμματος το Flix παραβρέθηκε και σε μία exclusive συνέντευξη Τύπου για 15 δημοσιογράφους από όλο τον κόσμο. Σας παραθέτουμε μερικά highlights από όσα είπε ο Λινκλέιτερ, αλλά υπάρχει άφθονο υλικό για να διαβάσετε αναλυτικά όταν η ταινία βγει στους ελληνικούς κινηματογράφους.
Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «Everybody Wants Some»
Γιατί ήθελε να κάνει μία ομάδα για το μπέιζμπολ που... δεν είναι για το μπέιζμπολ: «Ολες οι "αθλητικές" ταινίες έχουμε δει μιλούν κυρίως για το άθλημα, για το τι συμβαίνει στο χορτάρι. Εμένα δεν με ενδιέφερε αυτό. Αυτό που ήθελα να συλλάβω με την κάμερά μου ήταν η παρέα που κάνεις με τους συναθλητές σου. Το πνεύμα της ομάδας. Πηγαίνεις στο κολλέγιο, πρώτη φορά μακριά από το πατρικό σου, γίνεσαι μέλος μιας ομάδας και ξαφνικά μένεις μαζί τους, συναναστρέφεσαι από το πρωί μέχρι το βράδυ μαζί τους. Αν ρωτήσετε όλους τους μεγάλους αθλητές που έχουν πια αποσυρθεί, αυτό που τους λείπει περισσότερο κι από τις επιδόσεις τους είναι η παρέα, η συντροφικότητα με την ομάδα...»
Διαβάστε επίσης: SXSW 2016: Το Flix στην πρεμιέρα της νέας ταινίας του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ
Πώς δουλεύει το σενάριο πάντα με το καστ του στις πρόβες: «Ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι επιτρέπω αυτοσχεδιασμούς. Αυτό δεν ισχύει. Το σενάριο είναι ιερό για μένα... όταν γραφτεί! Για να γραφτεί όμως πάντα περνάει το τεστ των προβών. Εκεί έχω τα αυτιά μου τεντωμένα στους ηθοποιούς μου. Αν κάνουν κάτι που θα προκαλέσει γέλιο στους υπόλοιπους του καστ, θα προκαλέσει γέλιο και σε εσάς μετά - πρέπει να το βάλω στην ταινία. Κοιτάξτε, μερικοί από τους πιο έξυπνους αστείους ανθρώπους είναι οι φίλοι μας. Φίλοι από το κολέγιο με έκαναν και γέλαγα περισσότερο από όλους τους κινηματογραφικούς κωμικούς που ξέρω. Αυτό ήθελα να βγάλω στην ταινία - οι παρέες μας έχουν να διηγηθούν τα πιο αστεία περιστατικά της ζωής μας»
Για το τι είδους σκηνοθέτης θέλει να είναι: «Αν συνεχίσουμε την παραμοίωση ότι ο σκηνοθέτης είναι ο προπονητής της ομάδας του καστ και του συνεργείου, ήθελα πάντα να είμαι ο χαλαρός προπονητής. Οχι αυτός που σου φωνάζει, σε τσιτώνει, προσπαθεί να σε βγάλει εκτός ορίων για να πετύχεις. Αλλά αυτός που σου λέει ότι πιστεύει σε σένα. Είχα έναν προπονητή που μου έλεγε "έλα, κάνε το home run να πάμε όλοι σπίτια μας. Μπορείς, το ξέρεις. Ελα τελείωνε να πάμε για μπύρες".
Για το ρόλο της μουσικής στις ταινίες του:«Εγώ είμαι το αγόρι που φτάνει στην φοιτητική του εστία στην πρώτη σκηνή της ταινίας κουβαλώντας τα βινύλιά του. Είχα κάτι φίλους που δεν είχαν πράγματα. Δεν κουβάλησαν τίποτα από τα σπίτια τους - ένα γάντι του μπέιζμπολ και μερικά ρούχα. Εγώ δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσω την μουσική μου πίσω. H μουσική παίζει μεγάλο ρόλο σε όλες τις ταινίες μου. Σε αυτή ακόμα περισσότερο: άρχισα να ακούω όλα όσα βγήκαν εκείνο το καλοκαίρι, ό,τι ακούγαμε το 79 και το 80 και με έβαλε στο mood να γράψω το σενάριο. Το σάουντρακ θα βγει σε διπλό βινύλιο. Ηθελα τριπλό, αλλά με σταμάτησαν (γελάει)...»
Τζέι και Μαρκ Ντουπλάς: «Απλά κάντε τις ταινίες σας - όπως μπορείτε!»
Οι αδελφοί Ντουπλάς (σκηνοθέτες, παραγωγοί, ηθοποιοί) έχουν αφήσει το στίγμα τους στο indie σινεμά και την σύγχρονη τολμηρή τηλεόραση (προσωπικές ιστορίες με φλέγμα, ειλικρίνεια και ανθρωπιά). Τελευταία, τα «Togetherness» και «Transparent» τους έχουν βάλει στο επίκεντρο κι ενός πιο mainstream κερδισμένου κοινού - ναι, έχουν πια κατακτήσει το κομμάτι της πίτας που τους αναλογεί (όσο μικρό κι αν είναι αυτό) κι έχουν εξελιχθεί πολύ από το δημιουργικό δίδυμο που το 2005 έπαιξε την πρώτη του ταινία («The Puffy Chair)» στο SXSW.
Το Flix παρακολούθησε 60 λεπτά εντατικού session συμβουλών προς νέους, ελπιδοφόρους κινηματογραφιστές.
«Για να κερδίσετε την εμπιστοσύνη των χρηματοδοτών πρέπει πρώτα... να γυρίσετε τις πρώτες ταινίες σας. Κάντε το. Μην το σκέφτεστε. Κάντε το. Απλά να είστε σώφρονες. Μην θέλετε να δείξετε εξωγήινους που προσγειώνονται στη Γη. Δε θα βρείτε ποτέ το μπάτζετ για κάτι τέτοιο. Σκεφτείτε την καρδιά της ιστορίας - τι θέλατε να πείτε; Και πάρτε αυτή την ψυχή και βάλτε την σε μια πιο απλή ιδέα. Αν έχουν να σας δώσουν 30.000 δολάρια, μην προσπαθήσετε να στριμώξετε μία ταινία 100.000 δολαρίων και 30 ημερών γυρίσματος στα 30.000 δολάρια και σε 12 μέρες γυρίσματος. Βρείτε μια ιδέα των 8 ημερών γυρίσματος και απλώστε την με αυτοπεποίθηση στις 12. Ετσι λειτουργούν οι low budget ταινίες που πετυχαίνουν. Οχι ανάποδα...»
«Κάποια στιγμή θα σας δώσουν παραπάνω χρήματα. Μπορεί να σας δώσουν πολλά χρήματα. Με αυτά θα μπορείτε να κάνετε το όνειρό σας πραγματικότητα. Αυτό θα είναι μία μεγάλη απόφαση για την καριέρα σας, ένα μεγάλο σταυροδρόμι. Αν τα πάρετε, το ξέρετε, θα μπείτε στο σύστημα και θα ακούτε εντολές. Εμείς αποφασίσαμε να συνεχίσουμε με το δικό μας τρόπο και να τα απορρίψουμε. Επίσης, μην βάζετε ψηλούς στόχους και καθυστερείτε τα πρότζεκτς σας. Γιατί θα περάσουν τα χρόνια προσπαθώντας να συγκεντρώσετε τα χρήματα. Και τότε θα ξυπνήσετε μια μέρα και θα καταλάβετε ότι δεν είστε πια σκηνοθέτες. Εχετε γίνει κυνηγοί χορηγιών...»
«Να είστε ειλικρινείς με την κωμωδία σας. Κι αυτό σημαίνει ότι θα πάτε στα βαθιά, θα βρείτε σκοτάδια, θα δείρετε τους χαρακτήρες σας μέχρι να ματώσουν. Ομως εκεί θα αποκαλυφθεί η αλήθεια τους, πικρή, όμορφη και τρυφερή...»
«Από μικρά παιδιά δουλεύουμε μαζί. Αγαπάμε την ομάδα. Για αυτό μας αρέσουν οι Fleetwood Mac. Δε θέλουμε σόλο καριέρα όταν μπορείς να έχεις τους Fleetwood Mac. Ο καθένας μας έχει τα πλεονεκτήματα και τα ελαττώματά του. Αλληλοσυμπληρωνόμαστε. Εγώ φτάνω το πρωί στο γύρισμα και εμψυχώνω τους πάντες, ξεκινώ το μηχανισμό και γύρω στις 12 είμαι έτοιμος να βάλω τα κλάματα και να πάω σπίτι. Ο Τζέι τότε πιάνει τη σκυτάλη και ολοκληρώνει το πρότζεκτ. Οταν κάποιος έχει μια χάλια μέρα, ο άλλος το καταλαβαίνει και τον αφήνει ήσυχο - αναλαμβάνει τα πάντα. Ομως τότε γίνεται κάτι μαγικό: εκείνος που μένει στο πίσω μέρος του δωματίου και δεν ξοδεύει την ενέργειά του, εκείνος είναι που βλέπει όλα τα λάθη ή τα κενά και τρέχει να τα διορθώσει...»
Η πιο ωραία ερώτηση από το κοινό όμως δεν ήταν ούτε κινηματογραφική, ούτε τηλεοπτική. Ενας φαν των Ντουπλάς τους είπε ότι ταυτίζεται με τους ήρωες και τις ειλικρινείς ερωτικές ιστορίες που γράφουν. Μήπως θα μπορούσαν να του δώσουν μία συμβουλή για τον έρωτα, γιατί δεν τα καταφέρνει πολύ στον τομέα αυτό. Οι Ντουπλάς γέλασαν, ο Μαρκ τον τόνωσε για το θάρρος του αλλά του είπε ότι είναι και οι δύο παντρεμένοι δύο δεκαετίες τώρα και ούτε ξέρουν πώς κατάφεραν να ρίξουν τις γυναίκες τους. Η συζήτηση είχε προχωρήσει σε άλλα θέματα όταν ο Τζέι ξαναπήρε το μικρόφωνο. «Θέλω κάτι να πω στο παιδί που μας ρώτησε για τον έρωτα. Οι σχέσεις είναι πολύ δύσκολες. Και έτσι θα έπρεπε να είναι. Αυτό. »
Αργύρης Παπαδημητρόπουλος: «Δεν υπάρχει Greek Weird Wave, αλλά υπάρχει αλληλεγγύη»
Ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος (μαζί με τον πρωταγωνιστή του Μάκη Παπαδημητρίου, την παραγωγό του Φαίδρα Βόκαλη, το διευθυντή φωτογραφίας Χρήστο Καραμάνη και τον μουσικό της ταινίας Γιάννη Βασλεμέ) έφερε το καυτό «Suntan» στο SXSW και ανέβασε τις θερμοκρασίες στις αίθουσες του ιστορικού Alamo Drafthouse (έχει παιχτεί ήδη 2 φορές και έχει κι άλλη μία προβολή προς το τέλος της εβδομάδας). Το κοινό και τις δύο φορές έμεινε στο τέλος για πολύ ενδιαφέροντα Q and A (γενικώς το SXSW μάς έχει εντυπωσιάσει για το επίπεδο των συζητήσεων μετά τις ταινίες, με ένα κοινό ενημερωμένο και εύστοχο) τα οποία παρακολουθήσαμε κι εμείς.
«Με ενδιέφερε να κινηματογραφήσω έναν ηδονιστικό κόσμο. Την νιότη στα ξέφρενα καλοκαίρια όταν θεωρείς ότι μπορείς και θέλεις να υπερβείς τα όριά σου. Πήγα στην Αντίπαρο 15 χρονών και πηγαίνω κάθε χρόνο από τότε (ίσως με την εξαίρεση 2-3 καλοκαιριών). Είμαι κομμάτι της ταινίας μου, δεν στέκομαι απ' έξω...»
«Ο Μάκης Παπαδημητρίου είναι γνωστός στην Ελλάδα για τις κωμωδίες του. Τον είδα σε δραματικό ρόλο στο θέατρο και ήμουν πια σίγουρος ότι θέλω αυτόν και μόνο αυτόν να παίξει το ρόλο του Κωστή. Σήμερα είναι ο καλύτερός μου φίλος. Τον θεωρώ σπουδαίο ηθοποιό και σπουδαίο άνθρωπο...»
«Δεν υπάρχει Greek Weird Wave. Υπάρχει όμως μία συγκινητική αλληλεγγύη ανάμεσα στους συναδέλφους. Είμαστε διαφορετικοί δημιουργοί, κάνουμε διαφορετικά πράγματα, αλλά όλοι έχουμε κάτι ενδιαφέρον να πούμε. Ξέρουμε ότι ιστορικά τα βλέμματα του παγκόσμιου σινεμά είναι πάνω μας. Και βοηθάμε ο ένας τον άλλον να σπρώξουν τα όρια του ελληνικού σινεμά εκεί έξω. Αυτό το βρίσκω συγκινητικό...»
[Το κινηματογραφικό φεστιβάλ SXSW διεξάγεται φέτος από τις 11 μέχρι τις 20 Μαρτίου. Το Flix βρίσκεται στο Ωστιν, Τέξας για να σας μεταφέρει όλα όσα συμβαίνουν μέσα κι έξω από τις σκοτεινές αίθουσες με την υποστήριξη της Πρεσβείας των Ηνωμένων Πολιτειών στην Αθήνα]
Διαβάστε περισσότερα:
Tags: SXSW 2016
