Ο Ερικ είναι ένας σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ, από την Δανία που ζει στην Νεα Υόρκη και κάνει ταινίες κυρίως με τα λεφτά του μπαμπά του. «Ξανθός αρρενωπός, γεροδεμένος, top, γυμνασμένος αρρενωπός» μοιάζει να έχει τα πάντα. Ο Πολ είναι δικηγόρος σε εκδοτικό οίκο, με φιλενάδα, και γι αυτό προειδοποιεί τον Eρικ πως δεν θα πρέπει να έχει πολλές ελπίδες σε μια σχέση.
Βρισκόμαστε στη Nέα Yόρκη του 1989 και αυτό που ξεκινά ως μια γνωριμία της μιας βραδιάς θα ακολουθήσει, θα ορίσει τους δυο άντρες για τα επόμενα εννιά χρόνια. Ο Πολ θα αφήσει την κοπέλα του, θα βγει οριστικά από την ντουλάπα, ο Ερικ θα ξεκινήσει ένα καινούριο ντοκιμαντέρ. Θα μετακομίσουν μαζί, ο Πολ θα βουτήξει στο ποτό και τα ναρκωτικά, ο Ερικ θα κερδίσει ένα Teddy Award. Το «Keep the lights on» θα τους περιγράψει με απόλυτη ειλικρίνεια, θα τους ακολουθήσει στις μικρές στιγμές της ζωής τους θα καταγράψει τις ευτυχισμένες στιγμές, θα είναι εκεί στις πιο άβολες, τις πιο επώδυνες, τις πιο δύσκολες.
Με την μουσική του Αρθουρ Ρασελ να αποτελεί το ιδανικά μελαγχολικό soundtrack της σχέσης και της εποχής τους και την εξαιρετική φωτογραφία του Θύμιου Μπακατάκη να αναδεικνύει ιδανικά την (κυρίως) καλοκαιρινή νεοϋορκέζικη ατμοσφαίρα, αλλά και τα πρόσωπα, τα σώματα των ηθοποιών, το φιλμ του Σακς καταγράφει κάτι αναμφίβολα γνώριμο τόσο στον ίδιο, εφόσον το φιλμ είναι ως ένα σημείο αυτοβιογραφικό, όσο και σε οποιονδήποτε εχει δοκιμάσει να μοιραστεί τη ζωή του με έναν άλλο.
Το αποτέλεσμα είναι αναμφίβολα ενδιαφέρον, όμως ακόμη κι αν οι ζωές των δυο ηρώων αποκαλύπτονται στις πιο ουσιαστικές λεπτομέρειές τους στην διάρκεια του φιλμ, η αίσθηση της ταύτισης, η συμμετοχή στην ιστορία τους δεν έρχεται ποτέ με την ένταση που θα ήθελες. Η απόσταση ανάμεσα σε σένα και την οθόνη παραμένει σταθερή, διακριτή, αμείωτη από την αρχή ως το τέλος. Ισως γιατί η ταινία του Σακς, η ματιά του πάνω στην ιστορία είναι περισσότερο το αποτέλεσμα μιας ψύχραιμης ανάλυσης με τον μυαλό και την λογική, παρά ταινία φτιαγμένη με την παρορμητική διάθεση της καρδιάς.
Tags: sundance 2012, Μπακατάκης
