Είμα σαν τον ελέφαντα, έχω σκληρό δέρμα και δεν μπορώ να πηδήσω...
Η Σμαράγδα, μια μεσήλικη ανύπαντρη γυναίκα, μετακομίζει στο σπίτι της μητέρας της που έχει αποβιώσει, στην Αγία Νάπα, μια τουριστική πόλη στην Κύπρο, ενώ αναλαμβάνει τη φροντίδα της Μπέλα, του σκύλου-οδηγού της μητέρας της. Με περιβαλλοντικές ευαισθησίες και αδιέξοδες σχέσεις, μόνη και επαγγελματικά στάσιμη, αναλογίζεται την κληρονομιά της. Ως πρώην παρουσιάστρια παιδικής τηλεοπτικής εκπομπής που λαχταρά να επιστρέψει στο χώρο αλλά αντιμετωπίζει μόνο απορρίψεις, η Σμαράγδα πειραματίζεται με τα social media, γνωρίζοντας τόσο τη διασημότητα, όσο και την κατακραυγή. Καθώς τα οικονομικά της δεν είναι ανθηρά, πιάνει δουλειά ως ανιματρίς παιδιών σε τουριστικό θέρετρο, κάτι που απέχει από τις προηγούμενες φιλοδοξίες της. Παρά τις δυσκολίες και τους φόβους που αντιμετωπίζει, η Σμαράγδα συνειδητοποιεί ότι, με την υποστήριξη των φίλων της και την ίδια της τη δύναμη, μπορεί να αντέξει ό,τι και αν της φέρει η ζωή.
Αυτή είναι η επίσημη σύνοψη της πρώτης μεγάλου μήκους ταινίας του Κύπριου σκηνοθέτη Αιμίλιου Αβραάμ, σε παραγωγή της Τώνιας Μισιαλή και με πρωταγωνίστρια τη Νιόβη Χαραλάμπους που πρωτογνωρίσαμε στη δική της μικρού μήκους, «Δάφνη». Το φιλμ θα κάνει την παγκόσμια πρεμιέρα του στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ταλίν, Black Nights, το 2024, στο διαγωνιστικό τμήμα Πρώτες Ταινίες, στις 18 Νοεμβρίου. Η ταινία σηματοδοτεί την επιστροφή της ομάδας στο εσθονικό φεστιβάλ, καθώς η μικρού μήκους ταινία του Αβραάμ, «Rearrangement», έκανε εκεί πρεμιέρα το 2018, ενώ η Μισιαλή, μαζί με τη Χαραλάμπους, παρουσίασαν στο φεστιβάλ τη «Δάφνη» το 2022.
Η ταινία χρηματοδοτήθηκε από το Υφυπουργείο Πολιτισμού της Κύπρου και το Creative Europe MEDIA (Mini Slate). Αναπτύχθηκε μέσω των προγραμμάτων First Films First και Torino Film Lab Extended Script Development. Παρουσιάστηκε στο Connecting Cottbus το 2021, στο Dot on the Map Industry Days το 2023 και στο KVIFF Works In Progress το 2024.
Δηλώνει ο Αιμίλιος Αβραάμ για τη «Σμαράγδα» του: Η ταινία εξερευνά θέματα ύπαρξης, συντροφικότητας, κληρονομιάς και της πίεσης να συμμορφωθούμε με τις κοινωνικές νόρμες. Η ζωή δεν ήταν ποτέ αντικειμενικά καλύτερη, αλλά υποκειμενικά χειρότερη. Καθώς κουβαλάμε τα τραύματά μας και πλοηγούμαστε στις προκλήσεις της ζωής, συχνά αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο ως έναν τόπο που επιδεινώνεται, αντιδρώντας σαν να βρίσκεται σε παρακμή. Αυτή η νοοτροπία μπορεί να διαμορφώσει τις αποφάσεις μας με τρόπους που έρχονται σε σύγκρουση με τις βαθύτερες ανθρώπινες ανάγκες μας. Είναι ένας κόσμος ματαιοδοξίας, αδικίας και γεμάτος απρόοπτα. Ολοι το γνωρίζουμε αυτό. Αλλά είναι επίσης γεμάτος ομορφιά, και αν δράσουμε σαν να είναι καλός, μπορεί μόνο να γίνει καλύτερος, γενιά με γενιά. Η ιστορία είναι εμπνευσμένη από τη ζωή ενός κοντινού μου ατόμου. Τα τραύματα που κουβαλούσε και οι αναποδιές της ζωής την ανάγκασαν να αποφασίσει να μην παντρευτεί ή να κάνει παιδιά. Αλλά ως άνθρωποι τείνουμε να μετατοπίζουμε την ανάγκη μας ν' ανήκουμε και να έχουμε έναν σκοπό, σε άλλα πράγματα. Αυτό είναι κάτι με το οποίο ταυτίζομαι. Με τη σωστή νοοτροπία αυτό μπορεί μόνο να μας κάνει πιο δυνατούς.
Δείτε παρακάτω το τρέιλερ της «Σμαράγδας».
