Η τρίτη μέρα του 11ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Σύρου (SIFF) μας μετέφερε στο κολυμβητήριο Δημήτριος Βικέλας και μας πήγε μια, οπτικοακουστική έστω, βόλτα και από τις τέσσερις εποχές.
Στην αρχή απολαύσαμε μια μικρού μήκους του (πρόσφατα εκλιπόντος) Κένεθ Ανγκερ με τίτλο «Eaux d’Artifice», στην οποία μια γυναίκα με αναγεννησιακή περιβολή διασχίζει με υπόκρουση τις Τέσσερις εποχές του Βιβάλντι τη Βίλα ντ’Έστε του Τίβολι σε μια μαγική νυχτερινή ονειροπόληση. Η κατά τα φαινόμενα πιο αβίαστη ταινία του εμβληματικού σκηνοθέτη είναι μια ωδή στη ρευστή φύση του βλέμματος και στην ορμή του νερού και της κινούμενης εικόνας που εκβάλλουν την επιθυμία.
Διαβάστε ακόμα:
Αμέσως μετά ακολούθησε η προβολή της ταινίας του Ρόμπερτ Ολτμαν με τίτλο «3 Γυναίκες» στην οποία με φόντο το άνυδρο τοπίο της καλιφορνέζικης ερήμου, τρεις γυναίκες διαφορετικής ηλικίας, κοινωνικής τάξης, ιδιοσυγκρασίας και καταβολών έρχονται κοντά με τη δύναμη του νερού. Στο καλειδοσκοπικό αριστούργημα του Ρόμπερτ Άλτμαν, το πέρασμα από τη γαλάζια λίμνη μιας κλινικής υδροθεραπείας στην άδεια πισίνα ενός απομονωμένου οικιστικού συγκροτήματος είναι ένας λαβύρινθος αντικατοπτρισμών που οδηγεί στα απύθμενα βάθη του γυναικείου ψυχισμού.
Οι προβολές του φεστιβάλ ολοκληρώνονται σήμερα στο ιστορικό ναυπηγείο Ταρσανά της Σύρου, το οποίο και φέτος μετατρέπεται σε ένα υπέροχο υπαίθριο σινεμά όπου φιλοξενεί μερικές από τις πιο ιδιαίτερες, και σίγουρα τις πιο αξιοσημείωτες, προβολές και οπτικοακουστικές εμπειρίες του Φεστιβάλ. Ξεκινώντας με μία σειρά βιντεο-πορτρέτων που γυρίστηκαν στο νησί τον Νοέμβριο του 2021 «Ναυπηγική παράδοση στη Σύρο: Ταινίες μικρού μήκους» του Τζέικομπ Μο και προχωρώντας με την προβολή της ταινίας «Το τέλος της Γης» του Ζαν Επστάιν, βασικού θεωρητικού της avant-garde, με συνοδεία ζωντανής μουσικής από τον μουσικό και sound artist Σάββα Μεταξά.
Μπορείτε να μαθαίνετε τα νέα του #siff2023 στο official site, αλλά και στο Facebook και το Instagram.
