Οι περισσότεροι αναγνώστες ξέρουν την Εφη Καλλιφατίδη από τις σελίδες δεκάδων βιβλίων τις οποίες είχε μεταφράσει στα ελληνικά, όπως για παράδειγμα την πλειοψηφία των έργων του Ουμπέρτο Εκο, αλλά και βιβλία όπως ο «Τρίστραμ Σάντι» του Λόρενς Στερν την «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» του Λιούις Κάρολ ή το «Νοστρόμο» του Τζόζεφ Κόνραντ.
Για τους ανθρώπους του σινεμά όμως η Εφη και η τότε ομάδα της, ήταν η πρώτη που έφερε στην Ελλάδα το σύστημα ηλεκτρονικού υποτιτλισμού ταινιών και δούλεψε για χρόνια σε φεστιβάλ όπως αυτό της Θεσσαλονίκης, τις Νύχτες Πρεμιέρας ή της Δράμας.
Μεταφράζοντας με το ίδιο πάθος και την ένταση που ζούσε, ακούραστη, αστεία, δυναμική, μεγαλόκαρδη, κατόρθωνε να μεταφράσει υπότιτλους που συχνά σε παρέσυραν ακόμη περισσότερο κι από τους ίδιους τους πρωτότυπους διάλογους, δεν φοβόταν το χιούμορ, την ζωντανή γλώσσα, τα λογοπαίγνια.
Το δυνατό γέλιο της, η χαρακτηριστική φωνή της, και η εικόνα της πίσω από έναν υπολογιστή στο σκοτάδι μιας αίθουσας στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, η πνιγμένη σε βιντεοκασέτες και τυπωμένα dialogue lists στο διαμέρισμά της στην Αθήνα όταν κατέβαινε τα καλοκαίρια για να ετοιμάσει τους υποτίτλους για τις Νύχτες Πρεμιέρας, θα μείνουν μαζί μας ακόμη κι αν εκείνη έφυγε.
Οπως φυσικά και οι υπέροχες μεταφράσεις της.
Tags: RIP, Εφη Καλλιφατιδη
