«Εχω ακούσει πολλούς συγγραφείς να παραπονιούνται ότι αξίζουν μεγαλύτερης προσοχής στον κόσμο του σινεμά. Και ίσως έχουν δίκιο. Αλλά υποπτεύομαι ότι είναι τόσο χρήσιμο όσο το να ουρλιάζεις επειδή το φεγγάρι φέρνει παλίρροια ή επειδή τα σκυλιά κατουρούν στις λάμπες του δρόμου. Εκτός αυτού, η ανωνυμία είναι πολύ υποτιμημένη. Είναι πολύ πιο ενδιαφέρον να θέτεις μια ερώτηση από να την απαντάς.»
Η πιο διάσημη παραπάνω ατάκα του Πολ Λάβερτι, σεναριογράφου και μόνιμου συνεργάτη του Κεν Λόουτς συνοψίζει μέσα σε λίγες λέξεις την ιστορία ενός ανθρώπου που δεν προσπάθησε να γίνει ποτέ περισσότερο γνωστός απ' όσο θα τον έκαναν οι απόψεις του για τον κόσμο και οι ιστορίες του για το σινεμά.
Αριστερός από πεποίθηση, δικηγόρος στο επάγγελμα, ακτιβιστής αλλά ακόμη περισσότερο ουμανιστής με τον ίδιο τρόπο που βάζει ως προτεραιότητα τον άνθρωπο στο έργο του ο Κεν Λόουτς, ο Λάβερτι έχει υπογράψει δέκα σενάρια για ταινιες του Κεν Λόουτς, έχει βραβευθεί στις Κάννες για τα «Γλυκά Δεκάξι» του 2002, στη Βενετία για το «It's a Free World» το 2007 και έρχεται στην Αθήνα, στο πλαίσιο του 27ου Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου για να παρουσιάσει την πανελλήνια πρεμιέρα του «Jimmy's Hall» την Κυριακή 26 Οκτωβρίου στις 20.30 στον κινηματογράφο Οπερα Odeon, της τελευταίας του συνεργασίας με τον Κεν Λόουτς που διαγωνίστηκε το Μάιο που μας πέρασε στο Φεστιβάλ Καννών.
Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «Jimmy's Hall» του Κεν Λόουτς.
O Πολ Λάβερτι μαζί με τον Κεν Λόουτς στα γυρίσματα του «Jimmy's Hall»
Ο Πολ Λάβερτι θα προλογίσει και την ειδική προβολή του «Ο Ανεμος Χορεύει το Κριθάρι», την ταινία που χάρισε στον Κεν Λόουτς το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών το 2006 αλλά θα παραδώσει και ένα masterclass το Σάββατο 25 Οκτωβρίου στις 12.30 μ.μ., στο αμφιθέατρο του Ινστιτούτου Γκαίτε, με δωρεάν είσοδο, όπου θα μιλήσει για την τέχνη του κινηματογραφικού σεναρίου και τη συνεργασία του με τον Λόουτς.
Δείτε εδώ το τρέιλερ του «Jimmy's Hall», της ιστορίας του Τζέιμς Γκράλτον, ενός κομμουνιστή που στην δεκαετία του 1920, αντιστάθηκε στον αυστηρό έλεγχο της καθημερινής ζωής από την Καθολική εκκλησία και κυνηγήθηκε άγρια για την αίθουσα χορού την οποία λειτουργούσε στο Λέιτριμ της Ιρλανδίας και μέσα από την οποία κήρυττε τις απόψεις του. Στην πορεία, η σύγκρουσή του με την εκκλησία άγγιξε ακόμη και την βία και ο Γκράλτον τελικά απελάθηκε από την χώρα το 1933, για να ζήσει στη συνέχεια στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Δεν υπάρχει κανένας πιο κατάλληλος για να μιλήσει για το «Jimmy's Hall» από τον ίδιο τον Πολ Λάβερτι, ο οποίος στο σημείωμά του για την ταινία εξηγει τη γέννηση της ταινίας και τη δύναμη μιας ιστορίας και ενός ανθρώπου που εν δυνάμει θα μπορούσε να αλλάξει τον κόσμο.
Καμία φορά η ιδέα για μία ιστορία έρχεται ουρανοκατέβατη και θέλεις να ευχαριστήσεις την τύχη σου. Το Jimmy’s Hall ήρθε κάπως έτσι, σαν μακρινός κυματισμός από τη Νικαράγουα μέσα από έναν παλιό φίλο που γνώρισα τη δεκαετία του ογδόντα και ο οποίος ασχολούνταν με το κίνημα των Σαντινίστας. Η σπίθα που χρειάζεται για μία ιστορία είναι πάντα σπλαχνικό ζήτημα. Οταν διάβασα την ιστορία του Τζίμι Γκράλτον αναρωτήθηκα αν μπορούσε να γίνει ταινία. Μου έκανε εντύπωση η προσπάθεια της κοινότητας να χτιστεί μία αίθουσα με εθελοντική εργασία στη γη του Jimmy, όπου μπορούσαν να συναντηθούν για να συζητήσουν, να μελετήσουν, να κάνουν μαθήματα και φυσικά να τραγουδήσουν και να χορέψουν χωρίς καμία παρέμβαση, ειδικά την παρέμβαση της εκκλησίας και του κράτους. Ο Τζίμι και οι σύντροφοι του ήταν αποφασισμένοι να δημιουργήσουν ένα ελεύθερο χρόνο σε μία όλο και πιο απολυταρχική χώρα καθοδηγούμενη από την ιδεολογία της καθολική εκκλησίας που επέμενε ότι η εκπαίδευση ήταν θέμα της εκκλησίας και μόνο. Η ίδια η αίθουσα είναι σαν χαρακτήρας. Μίλησα με τον Κεν και εντόπισα την ίδια σπλαχνική αντίδραση. Ετσι άρχισα την έρευνα για τη ζωή του Τζίμι και την αίθουσα.Η πρώτη στάση ήταν το Εφερνάχ στο Λέιτριμ και τα διάσπαρτα σταυροδρόμια στην εξοχή. Απέναντι από μία παμπ με την ονομασία Black Swan υπάρχει μία ξύλινη πινακίδα που γράφει «Τοποθεσία της αίθουσας Pearse-Connolly. Στη μνήμη του Τζίμι Γκράλτον, ή του σοσιαλιστή του Λέιτριμ που απελάθηκε για τις πολιτικές του πεποιθήσεις στις 13 Αυγούστου το 1933». Παρ’ όλο που η αίθουσα κάηκε από αγνώστους την παραμονή της πρωτοχρονιάς το 1932, μπορούσα να φανταστώ το περίγραμμα της αίθουσας στο γρασίδι.
Αυτό που μας τράβηξε το ενδιαφέρον στην ιστορία ήταν το θάρρος του Τζίμι και των συντρόφων του. Αυτό μου ήρθε έντονα στο μυαλό την 26η μέρα του γυρίσματος όταν 6 άτομα στην Αθήνα δέχτηκαν επίθεση από φασίστες γιατί μοίραζαν υλικό για ένα φεστιβάλ της αριστεράς. Την 29η μέρα του γυρίσματος, 17 Σεπτεμβρίου του 2013, 30 Χρυσαυγίτες επιτέθηκαν και μαχαίρωσαν μέχρι θανάτου έναν ράπερ, τον Παύλο Φύσσα. Οι συνθήκες ήταν διαφορετικές, αλλά σκέφτηκα ότι οι χαρακτήρες που αρνήθηκαν να υποκλιθούν στην καθολική ελίτ, κινδύνευαν και σωματικά. Θα πρέπει να ήταν πολύ τρομαχτικό για τον Τζίμι και τους συντρόφους του να τον αποκαλούν «αντίχριστο». Στην είσοδο της αίθουσας είχε τοποθετηθεί μία νάρκη, που δεν έσκασε γιατί ήταν ελαττωματική. Είναι ξεκάθαρο ότι χρειαζόμαστε μια αίθουσα σαν του Τζίμι, έναν ασφαλή, ελεύθερο χώρο όπου μπορούμε να συναντιόμαστε για να σκεφτούμε, να διαφωνήσουμε, να αντιπαρατεθούμε, να μάθουμε πράγματα, να ακούσουμε, να οργανωθούμε, να αναλύσουμε τον κόσμο γύρω μας και να εξετάσουμε πώς μοιράζεται η εξουσία στη ζωή μας καθημερινά.
To «Jimmy's Hall» θα βγει στις ελληνικές αίθουσες στις 4 Δεκεμβρίου από τη Feelgood Entertainment
Διαβάστε ακόμη:
Tags: Κεν Λόουτς, Πολ Λάβερτι
