Το 18ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας, Νύχτες Πρεμιέρας Cosmote είναι πανέτοιμο να ανοίξει σε λίγες μέρες τις πόρτες του στο πιστό του κοινό, αλλά και σε νέους σινεφίλους, αποδεικνύοντας ότι ο Σεπτέμβριος δεν είναι ένας μελαγχολικός μήνας για όσους αγαπούν το σινεμά. Αντιθέτως, από τις 19 Σεπτεμβρίου, η πόλη θα πάρει ζωή σε σκοτεινές αίθουσες με ταινίες από όλο τον κόσμο.
Πάμε να δούμε τι μας επιφυλάσσει φέτος το «Πανόραμα», το τμήμα του προγράμματος που κάθε χρόνο επιλέγει την καλύτερη σοδειά της παγκόσμιας φεστιβαλικής κινηματογραφίας.
Μόνη Μου (A Moi Seule) του Φρεντερίκ Βιντό / Γαλλία
Μία κοπέλα στη στάση του λεωφορείου βλέπει την αφίσα ενός εξαφανισμένου κοριτσιού και αναγνωρίζει τον εαυτό της. Ο απαγωγέας της την έχει μόλις αφήσει ελεύθερη, 8 χρόνια μετά την αρπαγή της, κι εκείνη πρέπει να επιστρέψει στη ζωή που δεν θυμάται και στον εαυτό που δεν γνώρισε ποτέ. Συγκλονιστικό δράμα από τον Φρεντερίκ Βιντό, ο οποίος μέσω φλας μπακς, μας συστήνει την περίεργη σχέση εξάρτησης θύματος και θύτη, σε μια ταινία που είναι κάτι παραπάνω από μελέτη στο σύνδρομο της Στοκχόλμης. Ωμά αληθινή, ψυχολογικά βίαιη, αλλά ταυτόχρονα με χαραμάδες ζεστασιάς, ακόμα και χιούμορ, το «Μόνη Μου» θα επιχειρήσει να εξανθρωπίσει τις προκαταλήψεις μας.
Graceland του Ρον Μοράλες / Φιλιππίνες
O σκηνοθέτης του «Santa Mesa» επιστρέφει με μια ταινία που χαρακτηρίστηκε ως «η έκπληξη από τις Φιλιππίνες»: ένα δυνατό, μαφιόζικο, βραδυφλεγές θρίλερ που μας ξεναγεί στους κακόφημους δρόμους της Μανίλα. Ο Μάρλον, ο προσωπικός σοφέρ ενός μέλους του φιλιππινέζικου Κογκρέσου, είναι υπεύθυνος και για προμηθεύει στο διεφθαρμένο αφεντικό του ανήλικα κορίτσια. Οταν ξεσπάει το σκάνδαλο, ο Μάρλον απολύεται και πρέπει να βρει τρόπο να συντηρήσει την άρρωστη γυναίκα και το παιδί του. Σ' ένα γύρισμα της τύχης όμως, και η κόρη του Τσάνγκο αλλά και η κόρη του Μάρλον πέφτουν θύματα απαγωγής από αγνώστους που ζητούν λύτρα. Τότε όλες οι υποψίες βαραίνουν τον νεαρό οδηγό.
Αγάπη, Πίστη και Ουίσκι (Faith, Love and Whiskey) της Κριστίνα Νικόλοβα / Βουλγαρία, Η.Π.Α.
Στην πρώτη μεγάλου μήκους φιξιόν της, η βουλγαρικής καταγωγής Νικόλαβα (νυν κάτοικος Νέας Υόρκης) γνωρίζει πολύ καλά για τι πράγμα μιλάει: επιστρέφεις πίσω στην πατρίδα, στα γνώριμα και τα οικεία, ή συνεχίζεις την άγνωστη περιπέτειά σου στη Γη της Επαγγελίας; Η ηρωίδα της η Νέλι έχει απομυθοποιήσει πλέον το αμερικανικό όνειρο και αποφασίζει να επιστρέψει στη Βουλγαρία. Θα επανενωθεί με την παρέα και τον παλιό της έρωτα, αλλά το πρόσφατο παρελθόν και οι αποφάσεις που πρέπει να πάρει θα της χτυπήσουν την πόρτα. Εικόνες από την εξοχή και το αστικό τοπίο της Βουλγαρίας αιχμαλωτίζονται ιδανικά στο 16άρι φιλμ και πλαισιώνουν το συναισθηματικό ταξίδι μιας γυναίκας που ταλαντεύεται μεταξύ σιγουριάς και πάθους. Βραβείο Φωτογραφίας Kodak Vision, στο φετινό φεστιβάλ του Slamdance.
Γκέιμπι (Gayby) του Τζόναθαν Λιζέκι
Μία στρέιτ γυναίκα και ο γκέι κολλητός της φίλος πατούν τα 30 και αποφασίζουν να κάνουν μαζί ένα μωρό, έχοντας εμπιστοσύνη στην ωριμότητά τους. Δε θα επιτρέψουν την «με αποστολή» σεξουαλική τους συνεύρεση να επηρεάσει τη σχέση τους - ειδικά τώρα που αυτή «ενηλικώνεται» με την πιο σοβαρή δέσμευση. Ενα «Gayby» όμως («gay» και «baby») δεν είναι ούτε απλή υπόθεση, ούτε απελευθέρωση, ούτε trend των κακομαθημένων νεοϋορκέζων. Ο Λιζέκι (μετά το μικρού μήκους του «Woman in Burka», που κέρδισε το 2008 το βραβείο Spirit of Slamdance) διασκευάζει σε μεγάλου μήκους, το δεύτερο φιλμάκι του «Gayby» - μία πιπεράτη, καυστική, εύστοχη κομεντί για τις σχέσεις στις μητροπόλεις των 00ς.
Κόντρα στον Τοίχο (Hors les Murs) του Ντέιβιντ Λάμπερτ/ Βέλγιο
Ο Πάουλο, ένας νεαρός πιανίστας συναντά τον Ιλίρ, έναν μπασίστα και τον ερωτεύεται κεραυνοβόλα. Τη στιγμή όμως που αποφασίζουν να ζήσουν μαζί, ο Ιλίρ φεύγει για ένα κονσέρτο. Η σχέση των δυο αντρών θα δοκιμαστεί όταν ένα απρόσμενο παιχνίδι της μοίρας παρεμβάλλεται για να κρατήσει τους δυο εραστές χωριστά. Ο βελγικής καταγωγής Ντέιβιντ Λάμπερτ κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο (με πρεμιέρα στην Εβδομάδα Κριτικής των Καννών) εναλλάσσοντας τον τόνο της ταινίας από ερωτική κομεντί σε δυνατό, ρομαντικό δράμα - αφοπλιστικό και μελαγχολικό, σπαραχτικό και ανθρώπινο.
