Η κριτική επιτροπή του Διεθνούς Διαγωνιστικού Τμήματος για το 26ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας που αποτελείται από τον Μισέλ Δημόπουλο, Ολια Βερροιοπούλου, Πάμελα Χάντσινσον, Αναστασία Λουκοβνίκοβα και Χρήστο Στεργιόγλου, απένειμε το Βραβείο Χρυσή Αθηνά Καλύτερης Ταινίας στο «Αυτό Δεν Είναι Ταφή, Είναι Ανάσταση» του Λεμοχάνγκ Τζερεμάια Μοσέσε.
Σε έναν ορεινό οικισμό του αφρικανικού Nότου, μια ηλικιωμένη χήρα, η οποία ζει ολομόναχη πλέον στον κόσμο, δίνει μέχρις εσχάτων μάχη προκειμένου να προστατέψει τη γενέτειρά της κόντρα στα σχέδια κατασκευής ενός φράγματος που θα οδηγήσει τον τόπο σε αφανισμό και τους κατοίκους σε ξεριζωμό. Η σύγκρουση του παλιού με το καινούργιο, η έννοια της ταυτότητας και της κοινότητας ως απαραίτητες πυξίδες σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο σύμπαν και η ανθρώπινη θέληση ως δύναμη της φύσης χρωματίζουν ένα εκθαμβωτικά σκηνοθετημένο και θεσπέσια ποιητικό φιλμ, που ανάγει μια απλή παραβολή σε πραγματικό κομψοτέχνημα.
Με τα λόγια της Κριτικής Επιτροπής:«Το βραβείο καλύτερης ταινίας απονέμεται σε μια εντυπωσιακή πρώτη μεγάλου μήκους ταινία που κατορθώνει να αποκαλύπτει το αόρατο και το ανείπωτο με ποιητική, πολιτική δύναμη. Μια υβριδική μορφή, που ίπταται εν τω μέσω μύθων και θρύλων, ονειρισμού και εθνογραφίας, εξερευνά δυαδικότητες όπως την πνευματική παράδοση έναντι της προόδου, του μοντερνισμού έναντι της φύσης, της αγροτικής κοινότητας έναντι της αστυφιλίας, της ζωής έναντι του θανάτου. Μια καθολικά ανθρώπινη ταινία βασισμένη σε ένα πεδίο που σπάνια κινηματογραφείται, με μια αξέχαστη τελική ερμηνεία από την ηθοποιό Mary Twala».
Το Βραβείο Σκηνοθεσίας της Πόλης των Αθηνών κέρδισαν οι Φανί Λιατάρ και Ζερεμί Τρουί για την ταινία «Gagarine»
Ο νεαρός Γιούρι είναι αποφασισμένος να κάνει τα πάντα προκειμένου να αποτρέψει την κατεδάφιση της γενέτειράς του, ενός συγκροτήματος εργατικών κατοικιών το οποίο φέρει το όνομα του διάσημου Σοβιετικού κοσμοναύτη Γκαγκάριν. Αναμειγνύοντας θαρραλέα μυθοπλασία και πραγματικότητα, οι πρωτοεμφανιζόμενοι σκηνοθέτες παίρνουν επάξια τη σκυτάλη από τους «Άθλιους» του Λατζ Λι για να εκτοξεύσουν τη σκληρή καθημερινότητα των παρισινών προαστίων στη σφαίρα του μαγικού ρεαλισμού.
Με τα λόγια της Κριτικής Επιτροπής:«Αυτό το τολμηρό ντεμπούτο από το γαλλικό δημιουργικό ντουέτο των Fanny Liatard και Jeremy Trouilh μας θυμίζει τον κινηματογράφο των θεαμάτων και πραγματικά κάνει την επίσκεψη στο σινεμά να αξίζει τον κόπο. Συνδυάζοντας την εκτεταμένη επιτόπια και αρχειακή έρευνα με δυνατές ερμηνείες από το νεαρό καστ και μια οπτική αποτύπωση γεμάτη φαντασία, οι σκηνοθέτες ενώνουν τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό με την επιστημονική φαντασία. Στην συγκεκριμένη ταινία, ένα κτήριο μετατρέπεται σε διαστημόπλοιο που μεταφέρει τους εκτοπισμένους χαρακτήρες σε ένα ταξίδι προς αναζήτηση μιας νέα πατρίδας».
Το Βραβείο Σενάριου κέρδισε ο Ζαν-Λουί Μιλεσί για την ταινία «Γιοσέπ»
Βρισκόμαστε στο 1939. Ο Ισπανικός εμφύλιος ολοκληρώνεται και 50.000 ηττημένοι των δημοκρατικών δυνάμεων στοιβάζονται και κακοποιούνται σε γαλλικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Σε αυτή την αντίξοη συγκυρία, μια φιλία ανθίζει αναπάντεχα μεταξύ ενός Γάλλου φρουρού και του Γιοσέπ, ενός Καταλανού αιχμαλώτου ο οποίος, μέσα από τα σκίτσα του, αποτυπώνει τα όσα φρικιαστικά συμβαίνουν εκεί. Ο κομίστας της Le Monde, μετά από μία δεκαετία σκληρής προετοιμασίας, μεταπηδά στο animation, σχεδιάζοντας ένα οπτικά συγκλονιστικό και συναισθηματικά γενναιόδωρο μάθημα αντίστασης και Ιστορίας, βασισμένο σε αληθινά γεγονότα από την ζωή του σπουδαίου καλλιτέχνη, αντιφασίστα και εραστή της Φρίντα Κάλο, Γιοσέπ Μπαρτολί.
Με τα λόγια της Κριτικής Επιτροπής«Πρόκειται για μια αξιοθαύμαστη χρήση κινουμένων σχεδίων για την εξιστόρηση μιας αμετανόητα ειλικρινούς και αναζωογονητικά περίπλοκης ιστορίας που τοποθετείται στο πρόσφατο παρελθόν. Η αφήγηση της ταινίας αντικατοπτρίζει τόσο την διαγενεακή δυναμική, όσο και μια στοχαστική προσέγγιση της ιστορίας που επιτρέπει στις ηθικές πεποιθήσεις και στις ταυτότητες να αλλάξουν τοποθέτηση. Μια βαθιά ανθρώπινη ταινία για την απανθρωπιά».
Η επιτροπή απένειμε Ειδική Μνεία στην ταινία «Φρονιμίτης» του Μινγκ Λιανγκ.
Δύο ετεροθαλή αδέλφια που προσπαθούν να βρουν την τύχη τους σε μια παραθαλάσσια περιοχή της Βόρειας Κίνας, ένα διφορούμενο ερωτικό τρίγωνο, ένας πονόδοντος, ένα μαγνητοφωνάκι ξεχασμένο σε λάθος σημείο τη σωστή στιγμή και ένας φόνος εμπνέουνένα από τα πιο εντυπωσιακά ντεμπούτα που ξεπήδησαν από το κινεζικό σινεμά τα τελευταία χρόνια.
Με τα λόγια της επιτροπής: «Η ταινία του Λιανγκ Μινγκ συνδυάζει δημιουργικά το θρίλερ με το κοινωνικό μελόδραμα. Σε μια Κίνα πριν από το 2000, μακριά από τα κλισέ, οι δυο χαρακτήρες επιβάλλουν ένα αποσπασματικό παιχνίδι μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας».
Το Βραβείο Κοινού Fischer κέρδισε η ταινία «Γιοσέπ» του Ορέλ.
Το Βραβείο Europa Film Festivals κέρδισε η ταινία «Αυτό Δεν Είναι Ταφή, Είναι Ανάσταση» του Λεμοχάνγκ Τζερεμάια Μοσέσε.
Η κριτική επιτροπή του Διεθνούς Διαγωνιστικού Ντοκιμαντέρ για το 26ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας αποτελείται από τους Μάνι Μπεντσέλα, Κωνσταντίνο Αϊβαλιώτη, Ρέα Αποστολίδoυ, Ροσχάρε Γκαέμ Μαγκαμί, Κλόι Τρέινερ απένειμε το Βραβείο Χρυσή Αθηνά Καλύτερου Ντοκιμαντέρ στην ταινία «Ο Μικρός Σαμεντί» της Παλόμα Σέρμον-Ντάι
Αυτή είναι η ιστορία των μικρών θριάμβων και των αναπόφευκτων ηττών του Νταμιάν Σαμεντί, ενός 43χρονου τοξικομανή που ζει με την μητέρα του στην καρδιά ενός μικρού χωριού της Βαλλονίας. Διανύοντας καθημερινά την απόσταση μεταξύ ευφορίας και απόλυτου κενού, ο «μικρός» Σαμεντί παλεύει να επανέλθει στις ράγες της κανονικότητας καθώς η κάμερα της αδελφής του καταγράφει κάθε στροφή του εθισμού του, κάθε στιγμή που η μητέρα τους καρτερικά τού εξασφαλίζει τον χώρο και τον χρόνο για να συνεχίσει να ονειρεύεται.
Με τα λόγια της κριτικής επιτροπής:«Μια σκηνοθέτιδα που είναι σε επαφή με την κινηματογραφική της γλώσσα, χρησιμοποιεί την τρυφερότητα του φακού της για να μας αφηγηθεί μια ιστορία με ζεστασιά, χιούμορ και στυλιστικό σφρίγος, προσφέροντας μια τολμηρή οπτική για τον εθισμό και την σημασία της οικογένειας μέσα από μια έντιμη και μετρημένη ματιά. Το Βραβείο Χρυσή Αθηνά για το Καλύτερο Ντοκιμαντέρ απονέμεται στην ταινία “Petit Samedi” της Paloma Sermon-Daï».
H επιτροπή απένειμε Ειδική Μνεία στην ταινία «Με Έναν Ψίθυρο» των Πατρίσια Πέρεζ Φερνάντεζ και Χάιντι Χασάν.
Δύο κολλητές φίλες γυρίζουν μαζί ταινίες στην Κούβα. Η μία αρπάζει την ευκαιρία και δραπετεύει μόνιμα στην Ευρώπη, αφήνοντας την άλλη πίσω. Η σχέση τους θα συνεχιστεί μέσω μιας συγκλονιστικής βίντεο αλληλογραφίας η οποία θα καταφέρει «με έναν ψίθυρο» να συλλάβει ιδιοφυώς το πένθος του εκπατρισμού, τις νευραλγικές πτυχές της γυναικείας ιδιοσυγκρασίας, τις ρίζες μιας βαθιάς φιλίας και το πάθος για την ελευθερία.
Με τα λόγια της κριτικής επιτροπής: «Για μια συγκινητική και ποιητική ταινία συνεργασίας που ξεπερνά χωρικά και χρονικά σύνορα και συνδέει το προσωπικό με το πολιτικό σε ένα αριστουργηματικό μοντάζ, παραμένοντας ταυτόχρονα ένας εσωτερικός στοχασμός σχετικά με την εξορία και την γυναικεία εμπειρία στην ζωή και τον κινηματογράφο, η επιτροπή απονέμει ειδική μνεία στο “Με Έναν Ψίθυρο” των Πατρίσια Πέρεζ Φερνάντεζ και Χάιντι Χασαν».
Δείτε ακόμη: Νύχτες Πρεμιέρας 2020: Τα βραβεία του Διαγωνιστικού Τμήματος Ελληνικών Μικρού Μήκους Ταινιών
