Οποιος έχει παρακολουθήσει το έργο του Καναδού Μπρους ΛαΜπρους μέσα στα χρόνια, μπορεί να φοβάται ελεύθερα στο άκουσμα του τίτλου της νέας του ταινίας, το «Gerontophilia», που χρηματοδοτημένο από crowdfunding είναι έτοιμο για την παγκόσμια πρεμιέρα του στο 70ό Φεστιβάλ Βενετίας και από εκεί σε αμέσως επόμενη προβολή στο 38o Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο.
Διάσημος για μερικές από τις πιο hardcore gay ταινίες των τελευταίων δύο δεκαετιών, με αναφορές στο underground σινεμά των 60s και ένα ανορθόδοξο μείγμα φτηνών b-movies και πολιτικών μανιφέστων, ο Μπρους ΛαΜπρους έχει κερδίσει δικαιωματικά τη δική του θέση στο μετά 90s queer cinema, αν και στην πραγματικότητα έχει να παραδώσει ένα φιλμ άξιο λόγου από την εποχή του «Hustler White» του 1996, αφοσιωμένος τα τελευταία χρόνια στη εμμονή του με τους skinheads («Skin Flick» του 1999 και «The The Raspberry Reich» του 2004 και σε αυτό που μπορεί να συνδέει τη gay κουλτούρα με τους νεκροζωντανούς στο δίπτυχο «Otto or Up With Dead People» του 2008 και το «L.A. Zombie» του 2010.
«Αν και δεν μπορεί με κανένα συμβατικό όρο να θεωρηθεί επιστημονική φαντασία, το "Gerontophilia" είναι στον πυρήνα του ένα φιλμ για το ταξίδι στον χρόνο. Το θέμα του είναι μια τύπου ερωτική σχέση ανάμεσα σε έναν ογδοντάχρονο άντρα και ένα 18χρονο αγόρι: δύο ψυχές που, αν συναντιόντουσαν κάπου αλλού μέσα στο διηνεκές του χώρου και του χρόνου, θα μπορούσαν να είναι το τέλειο ζευγάρι. Ο ηλικιωμένος άντρας, ο κύριος Πιμπόντι, έχαασε τον έρωτα της ζωής του, τον Σμίτι, όταν ήταν και οι δύο είκοσι ετών σε ένα δυστύχημα στη θάλασσα. Μόνος για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του και εκγκατελελειμμένος σε έναν οίκο ευγηρίας, ο κύριος Πιμπόντι υποκύπτει στη σκληρότητα του ιδρύματος στο οποίο είναι κλεισμένος, με υπερβολικές δόσεις ψυχότροπων ουσιών και άλλοτε δεμένος για να σταματήσει να αντιδρά. Μόνη του παρηγοριά είναι οι αναμνήσεις που έχει από τον Σμίτι, οι οποίες έρχοναι συχνά σαν παραισθήσεις, ειδικά μια όπου το ζευγάρι περνάει μια μέρα του καλοκαιριού στον Ειρηνικό Ωκεανό. Μόνο εκεί είναι σαν να ταξιδεύει και εκείνος. Μια μέρα, ένα αγόρι με το όνομα Λέικ μπαίνει στο δωμάτιο του κύριου Πιμπόντι. Η μητέρα του Λέικ, μια νοσοκόμα, έχει κανονίσει γι' αυτόν μια καλοκαιρινή δουλειά στο ίδρυμα. Οταν ο κύριος Πιμπόντι βλέπει τον Λέι, φαντασιώνεται για μια στιγμή πως ο Σμίτι ξαναγύρισε.»
Ετσι περιέγραφε το «Gerontophilia» ο Μπρους ΛαΜπρους στην επίσημη σελίδα του στο indiegogo, επαφιόμενος στην καλοσύνη των ξένων για να το κάνει πραγματικότητα.
Οι αναφορές του στο «Χάρολντ και Μοντ» του Χαλ Ασμπι (απενοχοποιώντας τη γεροντοφιλία) από τη μία και στο «Στη Φωλιά του Κούκου» του Μίλος Φόρμαν από την άλλη (σε μια σκληρή κριτική στην κατάσταση των σύγχρονων ιδρυμάτων), ήταν απ' ότι φάνηκε αρκετές για να κινητοποιήσουν τους θαυμαστές του οι οποίοι συνεισέφεραν σε αυτό που απ' ότι φαίνεται θα είναι η πιο «ρομαντική» ταινία στη φιλμογραφία του Μπρους ΛαΜπρους, αφού παρά τα όσα υπόσχεται ο τίτλος και η υπόθεση του «Gerontophilia», ο Μπρους ΛαΜπρους είναι κατηγορηματικός πως εδώ δεν υπάρχει ίχνος σεξ.
Αν και αυτό δεν είναι αρκετό για να μην κάνει το «Gerontophilia» μια από τις ταινίες που θα προκαλέσουν και θα συζητηθούν στο 70ό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας που ξεκινάει στις 28 Αυγούστου και θα διαρκέσει φέτος μέχρι τις 7 Σεπτεμβρίου.
Update: Δείτε το τρέιλερ της ταινίας
Πριν το επιβεβαιώσουμε στην προβολή της ταινίας στη Βενετία, δείτε παρακάτω μια σκηνή από την ταινία, αλλά και το μήνυμα του Μπρους ΛαΜπρους στην crowdfunding καμπάνια του indiegogo:
Διαβάστε ακόμη:
