Συνήθως στις συνεντεύξεις Τύπου των Φεστιβάλ οι ερωτήσεις είναι τυποποιημένες: το αν η συνάντηση θα είναι πετυχημένη εξαρτάται περισσότερο από το ποιοι είναι οι άνθρωποι που τις απαντούν. Και η συνέντευξη Τύπου του «Carol» είχε πλεονέκτημα στην κατηγορία. Ο Τοντ Χέινς, ένας από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες της εποχής μας, ανοιχτά ομοφυλόφιλος, βασικός εκπρόσωπος του queer cinema, δυο εμβληματικές γυναίκες παραγωγοί – η Κριστίν Βασόν και η Ελίζαμπεθ Κάρλσεν – μαζί με τον Στίβεν Γούλεϊ, η σεναριογράφος Φίλις Νέιγκι, ο διευθυντής φωτογραφίας Εντ Λάκμαν και δυο ηθοποιοί, η Κέιτ Μπλάνσετ κι η Ρούνι Μάρα, ανοιχτές σε κάθε πρόκληση και με πνεύμα έτοιμο ν’ ανταποκριθεί, ήταν εγγύηση ότι η συνέντευξη αυτή θα ήταν ερέθισμα για το μυαλό. Κι επειδή η ταινία αφορά ένα λεσβιακό έρωτα, το θέμα της ομοφυλοφιλίας, αλλά και της γυναικείας ιδιοσυγκρασίας και θέσης στην κοινωνία μονοπώλησε το ενδιαφέρον. Διαβάστε παρακάτω τα σημαντικότερα απ’ όσα ακούσαμε.
Για το πώς προσέγγισαν δυο ρόλους που καθορίζονται από τις σιωπές, όχι από τις λέξεις
Ρούνι Μάρα Δεν ξέρω αν μπορώ να διαχωρίσω τη δουλειά μου σε μια ταινία δράσης για παράδειγμα και σε μια ταινία σαν το «Carol» γιατί, ούτως ή άλλως, πάντα ψάχνω για τις σιωπηλές στιγμές, εκεί βρίσκεται η ιστορία, στο διάστημα μεταξύ των λέξεων. Οπωσδήποτε αυτή η ταινία βασίζεται ακόμα περισσότερο στα ανείπωτα, αλλά αυτό αναζητώ σε ό,τι κι αν κάνω.
Κέιτ Μπλάνσετ Νομίζω ότι η διαδικασία του να κάνεις δικές σου τις λέξεις κάποιου άλλου, είναι μια σύνθετη… νεογλωσσολογική διαδικασία! Η πρόκληση στο να δουλεύεις πάνω σ’ ένα βιβλίο της Πατρίσια Χάισμιθ είναι ότι οι φράσεις, οι λέξεις της είναι τόσο μυστηριώδεις και αμφίσημες - το ωραίο που συνέβη είναι ότι στο βιβλίο, η Κάρολ είναι περισσότερο μια δημιουργία της φαντασίας της Τερέζ, μια κι εκείνη είναι η αφηγήτρια και μαθαίνουμε όσα συμβαίνουν μέσα από το πρίσμα της δικής της εσωτερικής ταραχής. Ενώ στην ταινία, η Φίλις δημιούργησε έναν ολόκληρο κόσμο για να τον κατοικήσει η Κάρολ, ένα χάι-κου που ήταν αληθινό δώρο για την ερμηνεία μου.
H γνώμη του Flix για το «Carol»: Κάννες 2015 / Ποτέ ο απαγορευμένος έρωτας δεν ήταν τόσο όμορφος, όσο στην «Carol» του Τοντ Χέινς
Για την εικόνα της ταινίας
Εντουαρντ Λάκμαν Παρότι γυρίζαμε ένα φιλμ εποχής, ο Τοντ δεν ήθελε να κάνει ένα τσίρκο, ένα σύμπαν οξυμένης πραγματικότητας, αλλά να εξερευνήσει παραπάνω όσα κάναμε στο «Μίλντρεντ Πιρς». Να δημιουργήσει έναν βρώμικο νατουραλιστικό κόσμο, όχι μέσω του σινεμά, αλλά μέσω της ζωής. Γι’ αυτό κι επιλέξαμε να γυρίσουμε την ταινία σε φιλμ Super 16mm, δεν ήταν μόνο θέμα μπάτζετ – ήταν θέμα του πώς θα μοιάζει και τι αίσθηση θα έχει η ταινία, γιατί το φιλμ έχει μια συναισθηματική ποιότητα που δεν υπάρχει στο ψηφιακό. Απλώς να φανταστείτε, ότι δε βρίσκαμε καν loader που να φορτώνει το φιλμ, γιατί το επάγγελμα εκλείπει.
Τοντ Χέινς Μελέτησα φυσικά ταινίες της εποχής, των αρχών του ’50, αλλά και πολλές φωτογραφίες, για να πάρω ιδέες για την αφήγηση. Αλλά αν κάτι με επηρέασε με ακρίβεια, αυτό ήταν το «Brief Encounter». Στις ιστορίες αγάπης στο σινεμά, έχει ιδιαίτερη σημασία η οπτική γωνία από τις οποίες εξιστορούνται. Στο «Carol» ξεκινάμε με την οπτική της Τερέζ αλλά υπάρχει μια κίνηση που, σταδιακά, μας οδηγεί στην οπτική της Κάρολ, γενικά πάντα παρακολουθούμε τη ματιά τις πιο ερωτευμένης από τις δυο, άρα και της πιο αδύναμης. Οι δυο γυναίκες διαφέρουν πολύ στο τέλος απ’ ό,τι στην αρχή της γνωριμίας μας μαζί τους και γι’ αυτό «αντέγραψα» την ιδέα του «Brief Encounter», όπου ξαναβλέπουμε προς το τέλος της σκηνή της αρχής, από άλλη γωνία, άρα και με άλλα συμπεράσματα.
Διαβάστε ακόμη: Κάννες 2015 / Τα 10 trending topics της #4ης μέρας
Για τη γυναίκα
Κέιτ Μπλάνσετ Η θέση της γυναίκας πρέπει και τώρα να βρίσκεται στο κέντρο της συζήτησης. Διάβαζα ένα άρθρο στους New York Times που λεγόταν «The Year of La Femme» - ελπίζω ότι δεν είναι μόνο η χρονιά της γυναίκας, ότι δεν πρόκειται για μια περαστική μόδα. Οσο πιο πλούσιες και διαφοροποιημένες είναι οι ιστορίες που αφηγούμαστε, τόσο το καλύτερο για το κοινό και τους δημιουργούς, άντρες και γυναίκες – άλλωστε στην Πατρίσια Χάισμιθ τα δύο φύλα ενώνονται. Ναι, έχουμε χάσει πολύ έδαφος, αλλά είναι τέλειο που υπάρχουν, για παράδειγμα, γυναίκες παραγωγοί που θέλουν να κάνουν όχι «γυναικείες», αλλά μεγάλες, ψυχαγωγικές ταινίες. Αυτό δε θέλουμε όλοι;
Για την ομοφυλοφιλία
Κέιτ Μπλάνσετ Υπάρχουν 70 χώρες στον κόσμο όπου η ομοφυλοφιλία είναι ακόμα παράνομη. Αρα, ναι, μην κοροϊδευόμαστε, η ισότητα των ομοφυλοφίλων είναι ακόμα θέμα. Το ενδιαφέρον είναι, όμως, ότι η σεξουαλικότητα είναι θεωρητικά ένα ιδιωτικό θέμα κι αυτό που σήμερα συμβαίνει συχνά είναι ότι αν είσαι ομοφυλόφιλος, πρέπει να μιλάς γι’ αυτό συνέχεια, περισσότερο απ’ ό,τι για κάθε άλλη πλευρά της ζωής σου. Ζούμε σε πολύ συντηρητικούς καιρούς κι αν πιστεύουμε το αντίθετο είμαστε απλώς ανόητοι.
Ρούνι Μάρα Στην Αμερική έχει γίνει, βέβαια, μεγάλη πρόοδος από την εποχή της ταινίας, αλλά δεν τελειώνουν εκεί τα πράγματα, έχουμε πολύ ακόμα δρόμο πριν να σταματήσουμε να μιλάμε γι’ αυτό.
Δείτε ακόμη: H Ρούνι Μάρα ερωτεύεται την Κέιτ Μπλάνσετ στο πρώτο κλιπ από το «Carol»
Φίλις Νέιγκι Τίποτα δεν έχει αλλάξει και τα πάντα έχουν αλλάξει, απόδειξη ότι μπορούμε να έχουμε αυτήν την ταινία τώρα. Πολιτικοποιούμε το υλικό, απλώς επιτρέποντας τους ανθρώπους να ζήσουν τις ζωές τους με ειλικρίνεια. Οταν ζεις, η ταυτότητά σου είναι στο επίκεντρο, αλλά δεν έχουμε συχνά την τιμή να το βλέπουμε αυτό στο σινεμά ή στην τέχνη. Ελπίζω να μια ταινία σαν κι αυτή να έχει επίδραση και παραπέρα.
Η Κέιτ Μπλάνσετ για την προετοιμασία της για το ρόλο της Κάρολ
Μέρος της χαράς της ηθοποιίας είναι η έρευνα. Κάτι που κάνει αυτό το τόσο προσωπικό μυθιστόρημα της Πατρίσια Χάισμιθ μοναδικό, είναι πως πρόκειται για την πρώτη λεσβιακή ιστορία με happy end. Εγώ διάβασα πολλές που δεν είχαν happy end, μυθιστορήματα που τότε βρίσκονταν στο περιθώριο, γιατί είναι σημαντικό να θυμάσαι σήμερα τι συνέβαινε τότε. Εκείνος ο κόσμος, ο τότε, δεν είχε χώρο για να υπάρξει πραγματικά η Κάρολ, άλλωστε η Χάισμιθ έγραψε το βιβλίο της με ψευδώνυμο, ούτε κι υπήρχαν ετικέτες ή καλοστημένα περιβάλλοντα που να προσφέρουν υποστήριξη. Οπότε η ιδέα της μοναχικότητας ήταν πολύ σημαντική για να καταλάβω την ταινία.
Η Κέιτ Μπλάνσετ για τη συνέντευξή της στο Variety όπου μίλησε για τις δικές της σχέσεις με γυναίκες
Από μνήμης, η ερώτηση που μου έγινε ήταν, «είχατε σχέσεις με γυναίκες;», κι είπα ναι, πολλές - αν εννοείτε σεξουαλικές, όχι. Αυτό το όχι το Variety δεν έκανε τον κόπο να το δημοσιεύσει. Αλλά πραγματικά, το 2015, το θέμα θα έπρεπε ναείναι, «ποιος νοιάζεται»; Πείτε με παλιομοδίτικη, αλλά δε θεωρώ πως ενδιαφέρει η δική μου μικροσκοπική προσωπικότητα, το σημαντικό είναι να διευρύνεις τους ορίζοντές σου καθώς μοιράζεσαι την εμπειρία ενός ήρωα, ως θεατής. Η δική μου ζωή ειλικρινά δεν έχει ενδιαφέρον για κανέναν. Εμένα μ’ αρέσει ν’ ανακαλύπτω όλο και περισσότερα, μεγαλύτερα πράγματα, νομίζω και τον υπόλοιπο κόσμο.
Οι πρωταγωνίστριες για το γυμνό στην ερωτική σκηνή τους
Κέιτ Μπλάνσετ Νομίζω ότι ίσως άλλαξε ή αίσθησή μου για το γυμνό απ’ όταν γέννησα, πολλοί ξένοι σε βλέπουν γυμνή εκείνη την ώρα (γελάει). Δεν ξέρω, ένιωσα ακριβώς την ίδια αμηχανία όπως σε μια ερωτική σκηνή με άντρα, έχω τόσο σεβασμό και θαυμασμό για τη Ρούνι και η συνεύρεσή μας ήταν υπέροχη και ξεκαρδιστική. Πάντα είναι σπουδαίο όταν το γυμνό υπάρχει όχι για την πρόκληση, αλλά για την ουσία κι αυτή ήταν μια πολύ σημαντική σκηνή στην αφήγηση. Ο Τοντ ήταν φανταστικός εξηγώντας μας πώς θα γυριστεί και το αντιμετωπίσαμε σα μια σκηνή σαν όλες τις άλλες, με λίγη διστακτικότητα, αλλά ως μια ερωτική σκηνή, όχι ως μια ερωτική σκηνή ανάμεσα σε δυο γυναίκες.
Ρούνι Μάρα Εγώ είμαι γυμνή αρκετά συχνά, οπότε δεν ήταν και μεγάλο θέμα, αλλά ήταν ωραία, ξέρεις…
Η Κριστίν Βασόν για τις νέες κινηματογραφικές φόρμες
Επαψα να χρησιμοποιώ τη λέξη «κινηματογραφιστές» και χρησιμοποιώ τη λέξη «αφηγητές». Γιατί πια υπάρχουν τόσες πολλές και διαφορετικές πλατφόρμες για να λες ιστορίες με εικόνες, που δε θέλω να περιορίζω τον εαυτό μου στις «μεγάλου μήκους κινηματογραφικές ταινίες» που, ωστόσο, για να μη με παρεξηγήσετε, λατρεύω να κάνω. Απλώς υπάρχουν πια διάφορες ιστορίες και διάφοροι τρόποι να τις μοιραστείς.
Η Κέιτ Μπλάνσετ για το αν σκοπεύει να σκηνοθετήσει στο σινεμά
Πάντα νιώθω μια έλξη για ολόκληρο το πρότζεκτ, δηλαδή την κάθε πλευρά της δημιουργίας μίας ταινίας, αλλά νομίζω ότι αυτός είναι απλώς ο τρόπος μου να προσεγγίσω την ηθοποιία. Και, μην ξεφεύγουμε: όταν υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι σαν τον Τοντ Χέινς, ή τον Ντέιβιντ Φίντσερ, ή τον Μάρτιν Σκορσέζε, πρέπει να είσαι πολύ ξεκάθαρος και ακριβής στα βήματά σου αν θέλεις να σκηνοθετήσεις στο σινεμά.
