Ο Αντον Κόρμπιν είναι άνθρωπος της εικόνας. Το ίδιο και η ταινία: κυριολεκτικά, μια και βασίζεται σε μια ιστορική σειρά φωτογραφιών και μεταφορικά, καθώς το αντικείμενό της είναι η στάση ενός εν τη γενέσει σταρ μπροστά στο δημόσιο προφίλ του. Κι έτσι ο σκηνοθέτης του «Control» και του «A Most Wanted Man» βρίσκει την ευκαιρία, στο Life, να μιλήσει με ομορφιά, διορατικότητα κι ευαισθησία, γι’ αυτό το «κλικ» της μηχανής, πριν συμβούν κοσμογονικά πράγματα.
Το «Life» αποτυπώνει τη σύντομη σχέση του φωτογράφου της Magnum, Ντένις Στοκ, με τον Τζέιμς Ντιν το 1955, μια φιλία που σφραγίστηκε με κάποιες από τις διασημότερες (ντυμένος με μαύρο παλτό και το τσιγάρο στα χείλη, στην Times Square) και τις πιο προσωπικές (στη φάρμα όπου μεγάλωσε, στην Ιντιάνα), φωτογραφίες του Τζέιμς Ντιν στη σύντομη ζωή του, που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Life. Η ιστορία κυλά λίγο πριν την πρεμιέρα του «Ανατολικά της Εδέμ», μόλις ο Ντιν έχει κλείσει το ρόλο του «Επαναστάτη Χωρίς Αιτία», επτά μήνες πριν πεθάνει, στα 24 του χρόνια.
Διαβάστε ακόμη: Ο Αντον Κόρμπιν ξαναφέρνει τον Τζέιμς Ντιν στην οθόνη
Η καλλιτεχνική φλέβα του Αντον Κόρμπιν χτυπά την πιο ενδιαφέρουσα στιγμή, «αρπάζοντας» στην ταινία του το υπαρξιακό δίλημμα δυο νέων ανθρώπων – το φιλμ είναι εξίσου το πορτρέτο του Τζέιμς Ντιν και του Ντένις Στοκ – στα πρόθυρα του μεγαλείου. Ο Ντιν νιώθει ότι μπροστά του βρίσκεται ο ογκόλιθος της διασημότητας και διστάζει να διαχειριστεί τις δυνατότητές του. Ο Στοκ αναζητά το εύρημα που θα τον μετατρέψει από «φωτογράφο του κόκκινου χαλιού» σε καλλιτέχνη. Κι οι δυο είναι μοναχικοί, σε ζωές που τους έχουν εγκλωβίσει και, στις επιθυμίες ο ενός του άλλου βρίσκουν την αφορμή να απελευθερωθούν.
Ταυτόχρονα, ο Κόρμπιν στήνει έναν συγκινητικό φόρο τιμής στην ίδια την τέχνη της φωτογραφίας, ειδικά τις περασμένες δεκαετίες όπου η αποτύπωση της χρονικής στιγμής ήταν σπανιότερη. Της φωτογραφίας που μπορεί να παγιδεύσει το χρόνο, να εισχωρήσει στην ψυχή και να χτίσει το μύθο: του φωτογράφου και του αντικειμένου του. Ο Ρόμπερτ Πάτινσον στο ρόλο του Ντένις Στοκ είναι αξιοπρεπής (συγχωρέστε μας, αλλά το ομορφόπαιδο συνήθως δεν μπορεί να παίξει), ενώ ο Ντέιν ΝτεΧάαν, επωμιζόμενος το βαρύ φορτίο του Τζέιμς Ντιν, προσφέρει μια υπέροχη ερμηνεία ενός σύνθετου ήρωα, στο μεταίχμιο της αυτοκαταστροφής, ευάλωτο σα μια αδύναμη ανάσα. Κι αν το φιλμ δεν προλαβαίνει ν' αναπτύξει, σε βάθος και σε έκταση, την προσωπικότητα του Τζέιμς Ντιν, πραγματικά δεν έχει σημασία: το σημαντικό είναι η στιγμή, η ακρίβεια του «κλικ», πριν χαθεί.
Διαβάστε ακόμη:
- Berlinale 2015: «Victoria» - φτάνει ένα μονοπλάνο 144 λεπτών για μια καλή ταινία;
- Berlinale 2015: Το «Ηφαίστειο» του Zάιρο Μπουσταμάντε, πρώτη σοβαρή υποψηφιότητα για μεγάλο βραβείο στο Φεστιβάλ
- Berlinale 2015: Η Λέα Σεντού ξαναγράφει με μαρξιστική ηδυπάθεια το «Ημερολόγιο Μιας Καμαριέρας»
- Berlinale 2015 / «45 Χρόνια»: δώστε όλα τα βραβεία ερμηνείας στη Σάρλοτ Ράμπλινγκ
- Berlinale 2015 - Μέρα 2η: Ο Βέρνερ Χέρτσογκ και η Queen Νικόλ Κίντμαν!
- Berlinale 2015 - Μέρα 1η: Πρεμιέρα με Ζιλιέτ Μπινός
- Berlinale 2015: Ιζαμπέλ Κοϊσέτ / «Nαι είμαι γυναίκα σκηνοθέτης - έχω αιδοίο και το παίρνω μαζί μου στο γύρισμα»
- Berlinale 2015: O Βαρουφάκης έρχεται, η κινηματογραφική αγορά αναστατώνεται!
